Ниска култура
„Ниска култура“ е погрден поим за облици на популарна култура кои имаат масовна привлечност. Нејзината спротивност е „висока култура“, кој исто така може да се смета за погрден поим. Од теоретичарите на културата е речено дека и високата и ниската култура се поткултури.
Културата како класи[уреди | уреди извор]
Херберт Ганс во својата книга „Популарна култура и висока култура“ наведува дека различните класи на култура се поврзани соодветно со социо-економските и образовните класи.[5] За која било дадена социо-економска класа, постои култура за таа класа. Оттука произлегуваат поимите висока и ниска култура и манифестацијата на тие поими како што се појавуваат на нивните соодветни компоненти.
Масовни медиуми[уреди | уреди извор]
Публика[уреди | уреди извор]
Сите културни производи (особено високата култура) имаат одреден демограф на кој најмногу им се допаѓаат. Ниската култура привлекува многу едноставни и основни човечки потреби, плус нуди перцепирано враќање кон невиноста,[6] бегство од реални проблеми или искуството да се живее преку гледање туѓ живот на телевизија.[7]
Стереотипи[уреди | уреди извор]
Ниската култура може да биде создадена, користејќи конвенции на тропи, карактери на акции и архетипови на ликови на начин што може да се сфати како поедноставен, груб, емотивен, неизбалансиран или тап во споредба со спроведувањето на високата култура — што може да се сфати како посуптилно, избалансирано, или рафинирано и отворено за толкување.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Oberman, Heiko Augustinus (1994). The Impact of the Reformation: Essays. Grand Rapids, Michigan: Wm. B. Eerdmans Publishing. стр. 61. ISBN 978-0802807328.
- ↑ Edwards, Mark U., Jr. (2004). Luther's Last Battles: Politics And Polemics 1531-46. Minneapolis, Minnesota: Augsburg Fortress. стр. 4. ISBN 978-0-8006-3735-4.
- ↑ На латински, насловот е „Hic oscula pedibus papae figuntur“
- ↑ На латински мешан со малку италијански на крајот, краткиот назив е „PAPA LOQVITUR. Sententiae nostrae etiam iniustae metuendae sunt. Responsio. Maledetta Aspice nudatas gens furiosa nates. Ecco qui Papa el mio belvedere.“
- ↑ Gans, стр. 7
- ↑ Tomasino, Anna (2006). Discovering Popular Culture. London, England: Pearson Education. стр. 211. ISBN 978-0321355966.
- ↑ Mazur, Eric; Koda, Tara K. (2000). „The Happiest Place on Earth: Disney's America and the Commodification of Religion“. Во Mazur, Eric; McCarthy, Kate (уред.). God in the Details: American Religion in Popular Culture. Abingdon, England: Routledge. стр. 307. ISBN 978-0415485371.