Морфологија (археологија)

Старокаменовремски камени алатки групирани по раздобја, во групите од пред еден век.

Во археологијата, морфологијата е проучување на обликот на артефактите и екофактите.

Морфологијата е главна сметка во групирањето на артефактите во стилови на периодот и, и покрај современите техники како радиојаглеродното датирање, останува клучна алатка во идентификацијата и датирањето не само на уметничките дела, туку и на сите класи на археолошки артефакти, вклучително и чисто функционалните (игнорирајќи го прашањето дали постојат чисто функционални артефакти). За ова почесто е користен поимот морфологија („проучување на облиците“, од грчкиот јазик). Морфолошките анализи на многу поединечни артефакти се користени за да бидат конструирани типологии за различни видови артефакти, а со техниката на серија се постигнува релативно датирање засновано на обликот и стилот за наоѓалиште или група наоѓалишта каде што не можат да бидат користени научни апсолутни техники за датирање, во особено кога се достапни само камени, керамички или метални артефакти или остатоци, што е често случај. Тоа што артефактите како што е керамиката многу често преживуваат само во фрагменти го прави прецизното познавање на морфологијата уште попотребно, бидејќи често е неопходно да се идентификува и датира парче керамика од само неколку парчиња.

За разлика од неодамнешните трендови во академската историја на уметноста, следењето на школи за археолошка теорија во минатиот век, од културноисториска археологија до постапна археологија и конечно подемот на послепостапната археологија во последните децении, ако нешто ја зголемила важноста на проучување на стилот во археологијата.