Мирта (бајка)

„Мирта“ е италијанска книжевна бајка напишана од Џамбатиста Базиле во неговото дело „Пентамерон“ од 1634 година.

Синопсис

Една жена посакувала дете, макар и гранче мирта, и родила такво гранче. Таа и нејзиниот сопруг го ставиле во тенџере и го чувале. Еден принц го видел, му се допаднало и на крајот ја убедил да му го продаде. Го чувал во својата соба и многу се грижел за него.

Една ноќ, една жена дошла во неговиот кревет и доаѓала секоја вечер потоа, но исчезннувала изутрина. По седум ноќи и ја врзал косата на раката. Утрото признала дека е мирта и ја ветиле својата љубов. По некое време морал да лови дива свиња, а ја замолил да стане мирта повторно додека го нема. Таа му рекла да и закачи ѕвонче и да го заѕвони кога сака да се врати. Додека го немало, седум злобни жени дошле и заѕвониле. Гледајќи ја жената, сите освен најмладата ја распарчиле. Собарот, во очај, ги вратил парчињата во тенџерето. Миртата повторно никнала. Кога принцот се вратил и заѕвонил на ѕвончето, таа не се појавила. Ја видел рушевината и очајувал. Гледајќи го тоа, жената повторно се појавила од никулците.

Принцот, со отсуство на татко му, се оженил со неа. На свадбата прашал која е соодветната казна за секој што ќе ја распарчи неговата невеста. Биле предложени многу казни; седумте злобни жени рекле дека криминалецот треба да биде жив закопан. Принцот се согласил и ги закопал шестмината во зандана. Тој ја оженил најмладата сестра со собарот.