Лунготевере Тор ди Нона
Лунготевере Тор ди Нона е улица во Рим, делот на Лунготевере што ги поврзува плоштадот кај мостот Сан Анџело со плоштадот кај мостот Умберто, во Понте.[1] Така бил именуван по одлуката на градскиот совет од 20 јули 1887 година.[2]
Историја[уреди | уреди извор]
Лунготевере се протега наспроти Виа ди Тор ди Нона, патека која веќе поминува покрај реката низ древниот римски патен систем. За речните активности бил поврзан со едно постаро пристаниште изградено пред изградбата на ѕидовите, веројатно наменет, во ерата на Адријан, за истовар на мермер за царскиот мавзолеј.
По изградбата на Аурелијските ѕидини долж левиот брег на Тибар, во кои биле отворени неколку постерули наменети за речен сообраќај, трасата ја следела патеката на ѕидовите. Римските остатоци од пристаништето сè уште биле видливи во времето на граверот од 18 век Џовани Батиста Пиранези и биле добро скицирани од него, иако толкувани како „Остатоци од триумфалниот мост“.[3]
Во средниот век улицата била именувана по средновековниот Турис де Анона, зграда наречена така поради употребата како складиште за жито: пред тоа, кулата била сопственост на аристократското семејство Орсини и била користена како затвор од 15 век до 1660 година.[4]
За изградбата на лунготеверата, поголемиот дел од античката улица бил срушен, вклучително и зграда која првично му припаѓала на семејството Фарнезе, а по 1550 година на Каетани, каде честопати живеел папата Јулиј III (зградата била израмнета за да се отвори место за мостот Умберто I и плоштадот што го носи истото име); од древната улица преживеале некои куќи, а сега Лунготевере е на висина на нивниот прв кат.[5]
Во септември 1889 година бил срушен и театарот Аполо а Тординона, изграден во 1670 година и дизајниран од Карло Фонтана, кој повторно го користел напуштениот затвор: зградата денес е запаметена по мермерната стела дизајнирана од Чезаре Бацани.[6]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Rendina-Paradisi (2006), p. 1264
- ↑ „Lungotevere Tor di Nona“. Архивирано од изворникот на 2017-08-04. Посетено на 16 September 2010.
- ↑ Bianchi (1998), p. 352 and passim
- ↑ M. Armellini, Le chiese di Roma dal secolo IV al XIX - Rione Ponte -v. S. Maria in Posterula
- ↑ The palazzetto Farnese lay near the pier of Tor di Nona, that is near the remains of the Ponte Trionfale. See R. Lanciani, Storia degli scavi di Roma e notizie intorno le collezioni romane di antichità, vol. I, 1902
- ↑ Rendina-Paradisi (2006), p. 1265
Библиографија[уреди | уреди извор]
- Лоренцо Бјанки, Case e torri medioevali a Roma, L'Erma di Bretschneider, 1998 година. За Тор ди Нона, видете поглавје. 6 „Un isolato medioevale a Tor di Nona“, стр. 343-407.
- 88-541-0209-1Рендина, Клаудио; Парадиси, Донатела (2004). Ле страде ди Рома. Том 3 П-Ш. Њутон Комптон Едитори, Рим.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Податотеки поврзани со Lungotevere Tor di Nona на Ризницата
