Казахстански султанат

Казахстанскиот султанат или Газашкиот султанат бил основан на крајот на 15 век. За време на Сафавидската империја бил дел од кнежеството Карабах. Во 1605 година, со декрет на Абас Велики, Казахстанскиот султан Шамсадин го добил чинот Кан.

Владетелите на казахстанскиот султанат, исто така, ја носеле титулата султан користејќи ја монархијата како форма на власт. 3 клана ја имале власта во Казахстанскиот султанат во различен временски период. Првите владетели биле од „Казахли“ (или „Газахли“) или „Алгазахли“, подоцна познат како клан Шихлински.

За време на Отоманскиот период, вкупно 256 села потпаднале под контрола на Казахстанскиот Султанат, вклучувајќи 205 села од Казахстанскиот Санџаг поврзани со провинцијата Тифлис и 51 село од провинцијата Гања-Карабах.^[1]

Во 1801 година, Казахстанскиот Султанат бил припоен кон Руската империја заедно со султаните Борчали, Шамшадил и Шорагел. Подоцна, териториите на султанатот станале дел од административната единица во Руската империја означена како Казахстански Ујезд.