Закон за една цена
Закон за една цена (англиски: Law of One Price) — закономерност во економијата според која, ако постои слободно движење на стоките меѓу земјите, тогаш нивната цена (искажана во иста валута) ќе биде еднаква на различни места. Оваа еднаквост е обезбедена под дејство на локациската арбитража, односно девизниот курс се приспособува така што обезбедува еднаквост на цените.
Објаснување на законот за една цена[уреди | уреди извор]
Математички, законот за една цена може да се претстави на следниов начин:[1]
PD = PF x S
каде: PD е домашната цена на производот, PF е странската цена, а S е девизниот курс.
На пример, да претпоставиме дека во САД шеќерот се продава по цена од 3 долари, додека во Британија цената на шеќерот изнесува 1,50 фунти. Ако делува законот за една цена, тогаш девизниот курс меѓу доларот и фунтата ќе се формира така што ќе обезбеди двете цени (искажани во иста валута) ќе бидат еднакви. Во овој пример, ако цената на шеќерот во САД изнесува 3 долари, а неговата цена во Британија е 1,5 фунти, девизниот курс мора да биде 1 фунта = 2 долари за да важи законот за една цена. Во тој случај, при таков девизен курс, цената на шеќерот во двете земји ќе изнесува 3 долари (1,5 х 2), односно 1,5 фунта (3/2).[2]