Виртуелна археологија
Виртуелна археологија ― поим воведен во 1990 година од археологот и информатичар Пол Рајли за да ја опише употребата на сметачки симулации на археолошки ископувања.[1] Оттогаш, научните резултати поврзани со виртуелната археологија биле дискутирани годишно, меѓу другото, на организацијата Сметачки примени и квантитативни методи во археологијата.[2] Клучниот збор „визуелизација“ ја дефинирал целта на виртуелната археологија во Иницијативата за Лондонската повелба:
На корисниците треба да им биде јасно што визуелизацијата заснована на сметач сака да ја претстави, на пример, постоечката состојба, реставрација заснована на докази или хипотетичка реконструкција на предмет или место од културно наследство, како и степенот и природата на каква било фактичка несигурност.
—Иницијативата за Лондонската повелба (2009)[3]
Од неговото воведување, фокусот на поимот е проширен за да се истражат методите кои ја зголемуваат видливоста и пристапноста на археологијата.[4] Денес тој служи како интеграциска парадигма која овозможува многу современи тридимензионални збирки на податоци да бидат анализирани заедно, земајќи ги предвид прелиминарните реконструкции на археолошките наоѓалишта и водејќи ги понатамошните истражувања, на пример преку археолошко истражување, историски истражувања или ископувања. Во овој итеративен и постепен процес, толкувањето и виртуелното претставување на резултатите е само еден, иако важен, исход.[5] Следствено, со користење на технологии за тродимензионално печатење, резултатите може да бидат создадени дури и како физичка стварност.[6] Ваквиот развој бил дискутиран на првата меѓународна конференција за виртуелна археологија, организирана од Одделот за Источна Европа и сибирска археологија на Државниот музеј Ермитаж, што била одржана во Санкт Петербург во 2012 година.[7] Вториот состанок бил одржан во Државниот музеј Ермитаж во 2015 година, што резултираше со нов уреден том,[8] а потоа во 2018 година.[9] Следниот состанок со мотото „Откривање на минатото, збогатување на сегашноста и обликување на идните јазици“ во 2021 година бил префрлен на Сибирскиот сојузен универзитет во Краснојарск. [10]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1, Reilly P., 1991. Towards a virtual archaeology. CAA’90. BAR Intern.s. Vol.565:133–139.
- ↑ 2, САА https://caaconference.org/ocs/index.php?conference=caa&schedConf=caa2015 Архивирано на 21 август 2014 г.
- ↑ 3, London Charter for the computer-based visualisation of cultural heritage. Draft 2.1.[мртва врска] Пристапено на 2 септември 2023
- ↑ Unger, Jiří (2020). „VirtualArch: Making Archaeological Heritage Visible“. Internet Archaeology (54). doi:10.11141/ia.54.2.
- ↑ 4, Sideris A., 2008. "Re-contextualized Antiquity: Interpretative VR Visualisation of Ancient Art and Architecture" in Mikropoulos T. A. and Papachristos N. M. (eds.), Proceedings: International Symposium on “Information and Communication Technologies in Cultural Heritage” October 16–18, 2008, University of Ioannina 2008, ISBN 978-960-98691-0-2, pp. 159-176.
- ↑ 5, Hookk D.Yu., 2014. From Illusion to reality: transformation of the term "virtual archaeology"
- ↑ 6, International project "Virtual Archaeology" http://www.virtualarchaeology.ru
- ↑ 7, Virtual archaeology (methods and benefits). Proceedings of the Second International Conference held at the State Hermitage Museum 1–3 June 2015. Ed.by D.Hookk. SPb: The State Hermitage Publishers. 290 p. ISBN 978-5-93572-608-9
- ↑ 8, Virtual archaeology (from Air, on Earth, under Water and at Museum). Proceedings of the International Forum held at the State Hermitage Museum 28–30 May 2018. Ed.by D.Hookk. SPb: The State Hermitage Publishers. 300 p. ISBN 978-5-93572-792-5
- ↑ 9 Архивирано на 25 август 2021 г.,