Актинограф
Актинограф ― инструмент за мерење или проценување на количината на достапна светлина, во однос на неговата способност да изложува фотографски филм. Односно, го мери „актинскиот“ или „хемискиот“ интензитет на светлината, за разлика од радиометриската или фотометриската количина на светлина.
Најраните актинографи биле 24-часовни уреди за снимање, со користење на ротирачки цилиндар од фотографска хартија изложен преку клинест процеп за снимање на графикон на актинска светлина во текот на еден ден; оттука и наставката „граф“ во „актинограф“. Таквите уреди биле развиени и опишани од Роберт Хант, секретар на Кралското корнволшко политехничко друштво во 1845 година, како подобрување на хелиографот на Т.Б. Џордан од 1839 година.[2]
Во 1888 година, Фердинанд Хартер и Веро Чарлс Дрифилд патентирале уред за проценка на актинската моќ на сончевата светлина и за пресметување на времето на изложување и отворите за камери, врз основа на брзината на плочата, времето од денот, времето од годината и географската ширина. Овие биле логаритмари, не мерни инструменти и не произвеле график, но Хартер и Дрифилд го усвоиле истото име за него.
Во 1911 година, Артур Вилијам Клејден (соработник на Кралското метеоролошко друштво и директор на Универзитетскиот колеџ кралскиот Албертов меморијал во Ексетер) развил верзија на актинограф за метеоролозите, за да ја набљудува и снима промената на зрачењето.[3]
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Актинометар
- Пиранометар (вид актинограф)
- Хартер и Дрифилд
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ John Timbs, The Year-book of Facts in Science and Art, London: Simpkin, Marshall, and Co., 1846
- ↑ Klaus Hentschel, Mapping the Spectrum: Techniques of Visual Representation in Research and Teaching, Oxford University Press, 2002, ISBN 0-19-850953-7
- ↑ The actinograph: An instrument for observing and recording changes in radiation (април 1911) Quarterly Journal of the Royal Meteorological Society 37 no. 158, pp, 163–168