IC 7
| IC 7 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Еридан |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 3 ч 40 м 7,1 с |
| Деклинација | -18° 26' 38" |
| Положбен агол | 118° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | галаксија |
| Морфолошки вид | SB0-a |
| Привиден сјај (видлив) |
13,2 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
14,1 |
| Површински сјај | 13,3 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 1,6' x 0,8' |
| Историја | |
| Откривач | Френк Милер |
| Откриена | 14 октомври 1887 |
| Други ознаки | ESO 548-66, MCG -3-10-29 |
IC 7 — галаксија во соѕвездието Еридан, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како IC 7 се споменува и како ESO 548-66, MCG -3-10-29.
Откривање[уреди | уреди извор]
Објектот е откриен на 14 октомври 1887 година од страна на Френк Милер.
Податоци[уреди | уреди извор]
Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]
Според морфолошката класификација на галаксиите, IC 7 е од видот SB0-a.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,2 mag, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,1 mag, додека површинскиот сјај изнесува 13,3 m/лм2.[2] IC 7 има привидни димензии од 1,6' х 0,8'.[2]
Астрономски податоци[уреди | уреди извор]
Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 3 ч 40 м 7,1 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, -18° 26' 38".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 118°.[2]
Други поделби[уреди | уреди извор]
Проучување на IC 7 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 13495.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Запис за IC 7 на НАСА (англиски)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Students for the Exploration and Development of Space, поправени податоци за IC {{{n}}}
- ↑ IC {{{n}}}, SIMBAD, Центар за астрономски податоци во Стразбур
Користена литература[уреди | уреди извор]
- Dreyer, J.L.E., New General Catalogue of Nebulae and Clusters of Stars (1888), Index Catalogue (1895), Second Index Catalogue (1908). London: Royal Astronomical Society, 1953. (28,2157)