IC 585
| IC 585 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Кит |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 1 ч 26 м 50,5 с |
| Деклинација | -4° 58' 56"" |
| Положбен агол | 129° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | галаксија |
| Морфолошки вид | Sc |
| Привиден сјај (видлив) |
13,7 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
14,4 |
| Површински сјај | 12,7 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 0,9' x 0,6' |
| Историја | |
| Откривач | Стефан Жавел |
| Откриена | 14 декември 1892 |
| Други ознаки | MCG -1-4-49 |
IC 585 — галаксија во соѕвездието Кит, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како IC 585 се споменува и како MCG -1-4-49.
Откривање[уреди | уреди извор]
Објектот е откриен на 14 декември 1892 година од страна на Стефан Жавел.
Податоци[уреди | уреди извор]
Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]
Според морфолошката класификација на галаксиите, IC 585 е од видот Sc.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,7 mag, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,4 mag, додека површинскиот сјај изнесува 12,7 m/лм2.[2] IC 585 има привидни димензии од 0,9' х 0,6'.[2]
Астрономски податоци[уреди | уреди извор]
Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 1 ч 26 м 50,5 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, -4° 58' 56"".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 129°.[2]
Други поделби[уреди | уреди извор]
Проучување на IC 585 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 5389.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Запис за IC 585 на НАСА (англиски)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Students for the Exploration and Development of Space, поправени податоци за IC {{{n}}}
- ↑ IC {{{n}}}, SIMBAD, Центар за астрономски податоци во Стразбур
Користена литература[уреди | уреди извор]
- Reinmuth, K., ""Photographische Positionsbestimmung von NebelRecken"" Veroff der
Sternwarte zu Heidelberg, several papers, 1916-40. (0,4) and Associations, 2nd edition. Budapest: Akademiai Kiado, 1970. (5,0) (Catalogs)