Хлорамфеникол

Од Википедија — слободната енциклопедија
Хлорамфеникол
Систематско (IUPAC)
2,2-дихлоро-N-[1,3-дихидрокси-1-(4-нитрофенил)пропан-2-ил]ацетамид
Клинички податоци
Бременосна
категорија
  • C (systemic), A (topical)
Начин на издавање
  • Ocular P, else POM (UK)
Начин на
примена
Topical (ocular), орално, интравенозно, интрамускуларно
Фармакокинетички податоци
Биорасположливост75–90%
МетаболизамHepatic
Полувреме на елиминација1.5–4.0 hours
ЕкскрецијаРенално
Назнака
CAS-број56-75-7
ATC кодD06AX02 D10AF03 G01AA05 J01BA01 S01AA01 S02AA01 S03AA08 QJ51BA01
DrugBankEXPT00942
ChemSpider5744
Хемиски податоци
ФормулаC11H12Cl2N2O5
Моларна маса323,132 g/mol

Хлорамфениколот претставува антибиотик со широк спектар на дејство кој делува на голем број грам позитивни и грам негативни бактерии.

Од Светската здравствена организација се смета како едно од основните лекарства за најголемиот дел од популацијата.

Механизам на дејство[уреди | уреди извор]

Хлорамфениколот е бактериостатик кој ја инхибира синтезата на белковини во бактериската клетка врзувајќи се за 50S рибозомската подединица.

Несакани ефекти[уреди | уреди извор]

Најсериозен несакан ефект од употребата на хлорамфеникол е апластична анемија.

Инравенска примена на хлорамфениколот кај новороденчиња е поврзана со појава на т.н. синдром на сиво бебе. Овој феномен се случува бидејќи новороденчињата сè уште немаат целосно функционални хепатални ензими (т.e. UDP-гликуронил трансфераза), па така хлорамфениколот останува неметаболизиран во организмот.

Историја[уреди | уреди извор]

Хлорамфеникол првично потекнува од бактеријата Streptomyces venezuelae, изолиран од Дејвид Готлиб. Воведен е во клиничка пракса во 1949 година, под заштитното име Chloromycetin. Бил првиот антибиотик кој се произведувал синтетички во големи размери.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]