Серафим Гоцев

Од Википедија — слободната енциклопедија

Серафим Гоцев (Сандански, Пиринска Македонија, Бугарија, 19 март 1951) — поет, романсиер, сатиричар и книжевен критичар, јавен деец на македонското национално малцинство во Република Бугарија. Познат е под псевдонимот Гоце Серафимовски.

Животопис[уреди | уреди извор]

По потекло од селото Ратевао кај Берово во Македонија, Серафим Гоцев своето високо филолошко образование го стекнал во Софија на Универзитетот „Свети Климент Охридски“ каде што дипломирал во 1978 година. На Академијата во Варна, специјализирал Управување во културата. Работел како наставник по книжевност и во дејности од областа на културата, уметноста и кинематографијата. Бил претседател на Советот за култура на град Сандански.

Поради неможноста да се школува на својот мајчин македонски јазик, Серафим Гоцев по образование е писател на бугарски јазичен израз, иако и национално и според сопствените тематски определби припаѓа на македонскиот културен круг во Бугарија (Славе Македонски, Магдалена Македонска и др.). Во своите песни и кратката проза, тој е свртен е кон судбоносните и историските вкрстувања и поделби на неговиот македонски народ. Следејќи ги стапките на книжевните претходници и примери на слична или рамноправна национална и книжевна судбина, како што е значајниот бугарски поет Никола Јонков Вапцаров, и Серафим Гоцев пее и раскажува за еден обичен човек во хаосот на безмилосната историја во која е само само мал протагонист на голема човечка драма, растргнат меѓу болни искуства.национална храброст и сосема лична, човечка потреба да се нурне во длабочините на сопствената интимност. Затоа, целата негова поезија е проткаена со измешани пирински/македонски национални и општествени, но и суптилни интимни лирски мотиви, крајно ненаклонети да ги преиспитуваат новите формални и изразни можности.

Гоцев постигнал завидни резултати во однос на поетската сатира и пародија. Со хумористични песни и афоризми храбро ги напаѓал аномалиите и отстапувањата на бугарското општество во транзиција. Уредник е на сите научни трудови на историчарката Сариса Параос. Серафим Гоцев пред хрватската книжевна публика се претставил како поет и како учесник на меѓународна тркалезна маса на тема „Поделбите на Македонија и македонската дијаспора денес“, како дел од „1 дена македонска култура во Истра“ (Пула, мај 2006 година).

Библиографија[уреди | уреди извор]

  • Во корените на книжевниот живот (В корените на литературния живот),
  • Патот на Вапцаров до срцето на народот (Пътят на Вапцаров към сърцата на хората),
  • Месечеви возбуди (Лунни тревоги, I. издание, 1999),
  • Месечеви возбуди (Лунни тревоги, II. Преработено и дополнето издание, Пловдив, 2003.),
  • Месечински возбуди, Културен центар „Скрб и утеха“, Скопје, 2003, на македонски јазик
  • ГдНЕВНИ САТИритНИЦИ (ГдНЕВНИ САТИритНИЦИ, Пловдив, 2003.), сатири и пародии
  • Песни за Демир Капија (Песни за Демир Капия)