Педесетнички календар
Педесетнички календар (од зборот πεντηκοντάς пентеконтас) ― земјоделски календарски систем за кој се смета дека е од аморетско потекло во кој годината е поделена на седум периоди од педесет дена (вкупно 350 дена), со годишен додаток од петнаесет или шеснаесет дена. Идентификуван и реконструиран од Џулиус и Хилдегард Леви во 1940-тите, употребата на календарот датира од најмалку 3 милениум пр.н.е. во западна Месопотамија и околните области. Добро користен во денешно време, неговите облици се пронајдени во несторијанството и меѓу Фелахините на современа Палестина.[1]
Преглед[уреди | уреди извор]
На акадски, педесетничкиот календар бил познат како хамсатум[2] и периодот од петнаесет дена на крајот на годината бил познат кај Вавилонците како шапатум.[3]
Секој педесетдневен период се состоел од седум недели од седум дена и седум саботи, со дополнителен педесетти ден,[4] познат како ацерет.[5]
Широко користен од различните канански племиња во Палестина, се сметало дека календарот го користеле и Израелците сè до службеното усвојување на новиот вид на сончев календарски систем од Соломон.[6]
Литургискиот календар на Есените во Кумран бил педесетнички календар, обележан со празници на последниот ден од секој педесетдневен период, како што се празникот на новото вино, Празникот на маслото и Празникот на новата пченица.[7]
Филон експлицитно ги поврзал „неспоредливите доблести“ на пентеконтадниот календар со Питагоровата теорема, понатаму опишувајќи го бројот педесет како „совршен израз на правоаголен триаголник, врховен принцип на производство во светот и „најсвет“ од броевите“.[8]
Тауфик Канаан (1882–1964) ја опишал употребата на таков календар меѓу Палестинците во јужна Палестина, како и неговиот современик Густаф Далман, кој напишал за практиките на муслиманските земјоделци кои користеле христијански ознаки за педесеттиот ден, „кои пак се преклопуваат далеку постари земјоделски практики: гледање грозје, цедење грозје, сеење итн.“[9]
Јулиус Моргенштерн тврдел дека календарот на Книгата на јубилеите има античко потекло како малку изменето опстанок на педесетничкиот календар.[10][11]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Roger Thomas Beckwith (2005). Calendar, Chronology and Worship: Studies in Ancient Judaism and Early Christianity. BRILL. стр. 26. ISBN 90-04-12526-4.
- ↑ Hebrew Union College (1924). Hebrew Union College Annual. стр. 75.
- ↑ Lance Latham (1998). Standard C Date/Time Library: Programming the World's Calendars and Clocks. Focal Press. стр. 37. ISBN 0-87930-496-0.
- ↑ Pi Gamma Mu (1981). Social Sciences. стр. 25.
- ↑ Eviatar Zerubavel (1989). The Seven Day Circle: The History and Meaning of the Week. University of Chicago Press. стр. 8. ISBN 0-226-98165-7.
- ↑ Julian Morgenstern (1966). The Rites of Birth, Marriage, Death, and Kindred Occasions Among the Semites. Hebrew Union College Press. стр. 282.
- ↑ Geza Vermes (1995). The Dead Sea Scrolls in English. Continuum International Publishing Group. стр. 54. ISBN 1-85075-563-9.
- ↑ André Dupont-Sommer (1956). The Jewish Sect of Qumran and the Essenes: New Studies on the Dead Sea Scrolls. Macmillan. стр. 1.
- ↑ Joan E. Taylor (2003). Jewish Women Philosophers of First Century Alexandria. Oxford University Press. ISBN 0-19-925961-5.
- ↑ Millar Burrows (1955). The Dead Sea Scrolls. Viking Press. стр. 241.
- ↑ Jonathan Ben-Dov, The_History_of_Pentecontad_Time_Periods (I), in: A Teacher for All Generations. Essays in Honor of James C. VanderKam, (Gen. ed. E. Mason; JSJSup 153; Leiden: Brill, 2011), vol. I, pp. 93–111. This paper rebuts most of previous theories presented above.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||