Палата Бота Адорно
| Палата Бота | |
|---|---|
 фасада | |
 | |
| Општи податоци | |
| Вид | Палата |
| Стил | рококо |
| Град | Павија |
| Земја | Италија |
| Сопственик | Универзитет во Павија |
Палата Бота или Бота Адорно е палата во неокласичен стил со долга фасада покрај Виа Ланфранко и Плоштад Бота Адорно Антониото во градот Павија, регион Ломбардија, Италија. Некогаш семеен дом на аристократското семејство Бота, во моментов таму се сместени Природонаучниот музеј на Павија и музејот Камило Голџи.[1]
Историја[уреди | уреди извор]
Локацијата некогаш била збирка на куќи и имоти кои во текот на 15 век биле во сопственост на семејството Бекарија, подоцна на семејството Кампеги, но до 1630–1650 година било населено од семејството Бота, под раководство на Франческа Бекарија Бота.[2] Ова семејство се придружило на семејството Адорно, истакнато благородничко семејство од Џенова. Во 1693 година, Лујџи Бота Адорно започнал со реконструкција вклучувајќи ја богатата внатрешна декорација завршена во текот на следниот век. Нобилот на пијано има голем број на тавански фрески кои му се припишуваат на Џузепе Натали. Семејството Бота ги вклучувало и поетот Алесандро Бота; Џакомо Бота Адорно, фелдмаршал на Хабсбуршката империја; и Антониото Бота Адорно (1688–1774), генерал на Јуџин Савојски, а подоцна и на Хапсбург, и ополномоштен во Холандија за Светото Римско Царство.[3]
Во осумнаесеттиот и деветнаесеттиот век зградата, која се смета за една од најубавите палати во Павија, пречекала и била домаќин на многу познати луѓе: кралот Филип V од Шпанија во 1702 година, Марија Луиза од Шпанија во 1765 година, во 1805 година Наполеон престојуваше тука со неговата сопруга Жозефина. Таму останал царот Франц II во 1816 година, кој исто така се вратил во јуни 1825 година, императорот Фердинанд I во 1838 година, а потоа маршалот Радецки, кралот Чарлс Алберт во 1848 година и, конечно, Виктор Емануел II во 1859 година.[4]
Во 1887 година, откако починал последниот потомок на семејството Бота Адорно, наследникот Маркиз Кузани Висконти ја продал палатата на универзитетот. Почнувајќи од 1890-тите, универзитетот почнал да ги преместува своите институти за анатомија, физиологија, хигиена и физиологија на оваа локација.[5]
-
Централниот дел на фасадата. -
Влезот во Природонаучниот музеј во Павија. -
Џовани Анџело Борони, Дијана и Ендимон -
Џовани Анџело Борони, Венера -
Џовани Анџело Борони, Антониото Бота Адорно пред нозете на Царицата заедно со Ентони Улрих од Бранзвик и неговата сопруга Ана Леополдовна.
.jpg)
Архитектура[уреди | уреди извор]
Извонредно големиот комплекс е составен од четири тела распоредени околу правоаголен двор, со главната фасада свртена кон Пјаца Бота, а другото крило десно. Зградата денес се појавува во својата „класицистичка“ маска, резултат на интервенциите и ремоделирањето помеѓу 1887 и 1893 година,[4] дизајнирана од инженерот Леополдо Мансуети и имплементирана од инженерот Аугусто Мациачини, што во тоа време предизвикало контроверзии затоа што уништиле многу барокни простории на зградата. Всушност, сегашната фасада на плоштадот, двете симетрични скалила, архитектонската дефиниција на котите на дворот и онаа на градината датираат од овој период, сега во голема мера окупирана од павилјони и згради изградени за научни институти и од Клиниката за труд. Понатаму, сè уште во истите години, на задниот дел на благородничкиот двор е изградена нова зграда, опремена со големи полукружни екседри опремени со високи вентилациони оџаци направени во имитација на минариња.[6][7]
Фасадата има класицистичка физиономија: централно е обележана со двоен редослед на полуклони (дорски на приземје и јонски на првиот кат) кои врамуваат седум оски на прозорци, а во центарот има заоблен портал. Првиот кат, рустикализиран, има прозорци, додека на првиот кат има прозорци со рамка, крунисани со наизменични триаголни и полукружни тимпани, на лице од редовни тонови тули оставени изложени. Другите две страни на долгата фасада ги зафаќаат, со мали варијации, формите на централниот дел, но се целосно малтерисани. Преку вратата можете да пристапите до две симетрични скалила, кои ви овозможуваат да се качите на првиот кат, каде што се зачувани некои простории од оригиналната барокна палата. Конкретно, пет соби ги одржуваат фреските што му се припишуваат на Џузепе Натали на сводовите, како што е просторијата сместена во североисточниот агол на зградата, каде што е пронајден Преводот на психата на Олимп, врамен со пиластри и дорски столбови и бисти на божества насликани класици. Потоа, тука е просторијата со големиот медалјон на сводот на кој е прикажана Алегорија на доблеста, онаа со Алегорија на славните. Во кореспонденција со собата со Алегоријата на славните, на јужната страна од истата зграда, има просторија со киднапирањето на Кефалус. Во другите простории, покриени со лажни тавани или скриени со варосуване, постојат и други фрески.
Две други простории, веројатно украсени по проширувањето во 1738 година, ја задржуваат оригиналната декорација од осумнаесеттиот век: просторија што служела како предкомора на спалната соба и беседката. Првата просторија е секако онаа што ги задржала своите оригинални одлики, украсена е со штуко, зачувани се вратите од осумнаесеттиот век во резбано дрво, огништето во полихром мермер (сè уште е опремен со огнен штитник кој го носи грбот на Бота Адорно), додека на сводот има голема фреска на Дијана и Ендимион, која му се припишува на Џовани Анџело Борони. Фреската на сводот на нишата е од сосема поинаков тип: на неа е прикажана Антониото Бота Адорно (испратена од Марија Тереза во Санкт Петербург за да преговараат за мир меѓу австриската и руската империја и да го склучат бракот помеѓу неговиот братучед, Антониј Улрих од Бранзвик и внуката на царицата, Ана Леополдовна ) пред нозете на царицата Ана од Русија устоличена заедно со двајцата сопружници.[4]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Museo Camillo Golgi. „Home“. museocamillogolgi.unipv.eu. Università di Pavia. Посетено на 18 January 2023.
- ↑ Forni, Marica (1989). Cultura e residenza aristocratica a Pavia tre '600 e '700. Milano: Franco Angeli. стр. 34. ISBN 9788820431358.
- ↑ Pavia e dintorni; guida practica by Pietro Talini, 1871; pp. 102–103.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Tolomelli, Davide (2007). I MARCHESI BOTTA ADORNO TRA LOMBARDIA E PIEMONTE. Voghera: Edo. стр. 72–104. ISBN 978-8-887855-28-9.
- ↑ Kosmos Pavia. „THE BUILDING“. museokosmos.eu. Università di Pavia. Посетено на 18 January 2023.
- ↑ Regione Lombardia. „Porta ambito lombardo“. lombardiabeniculturali.it. Regione Lombardia. Посетено на 18 January 2023.
- ↑ Vicini, Donata (1988). Pavia. Materiali di storia urbana. Il progetto edilizio 1840- 1940. Pavia: Comune di Pavia. стр. 164-165.
45°11′17″N 9°09′03″E / 45.18814° СГШ; 9.15084° ИГД 45°11′17″N 9°09′03″E / 45.18814° СГШ; 9.15084° ИГД