Колудеј Чифлик

Координати: 40°46.55′N 22°11.50′E / 40.77583° СГШ; 22.19167° ИГД / 40.77583; 22.19167
Од Википедија — слободната енциклопедија
Колудеј Чифлик
Κολουδέι
Колудеј Чифлик is located in Грција
Колудеј Чифлик
Колудеј Чифлик
Местоположба во областа
Колудеј во рамките на Вртикоп (општина)
Колудеј
Местоположба на Колудеј во општината Вртикоп и областа Централна Македонија
Координати: 40°46.55′N 22°11.50′E / 40.77583° СГШ; 22.19167° ИГД / 40.77583; 22.19167
ЗемјаГрција
ОбластЦентрална Македонија
ОкругПостол
ОпштинаВртикоп
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)

Колудеј Чифлик (грчки: Κολουδέι) — поранешно село во Воденско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Вртикоп на Постолскиот округ во Централна Македонија, Грција.

Географија[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓало во Солунското Поле, западно од градот Пазар (Ениџе Вардар).

Историја[уреди | уреди извор]

Османлиско време[уреди | уреди извор]

Во XIX век Колудеј било село во Ениџевардарската каза, подоцна префрлено во Воденската. Било чифлик на турски бег. На австриската воена карта е обележано како Колодеј чифлик (Kolodej Čiftl.). Според Николаос Схинас („Οδοιπορικαί σημειώσεις Μακεδονίας, Ηπείρου, Νέας οροθετικής γραμμής και Θεσσαλίας“) во средината на 1880-тите Колудеј (Κολουδέι) било село со 40 христијански семејства.[1] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Колудеј имал 60 жители Македонци.[2][3]

Во Грција[уреди | уреди извор]

Во 1912 г. селото е окупирано од грчка војска. Заведено е како село со христијанска вероисповед и македонски јазик. По Втората балканска војна во 1913 г. селото влегло во составот на Грција. На Пописот од 1913 г. показва Колодеј (Κολοδέι) се води како село со 27 мажи и 22 жени. Истата година тоа е напуштено.[1]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 „Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Γιανιτσών 1886 – 1927“. lithoksou.net. Посетено на 10 јули 2019.
  2. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  3. Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 149. ISBN 954430424X.