Златните планини на Алтај

Координати: 50°28′N 86°00′E / 50.467° СГШ; 86.000° ИГД / 50.467; 86.000
Од Википедија — слободната енциклопедија
Златните планини на Алтај
светско наследство на УНЕСКО
МестоРепублика Алтај, Русија
Вклучува
  1. Алтајски Заповедник и тампон зона на Телецкоезеро
  2. Катунски Заповедник и тампон зона околу Планината Белуха
  3. Тивка зона Укок на Плато Укок
Навод768rev
Запис1998 (XXII заседание)
Површина1,611,457 ha (6,221.87 ми)
Координати50°28′N 86°00′E / 50.467° СГШ; 86.000° ИГД / 50.467; 86.000
[[file:Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 42: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/Russia" does not exist|250px|Златните планини на Алтај во рамките на Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 42: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/Russia" does not exist]]<div style="position: absolute; z-index: 2; top: Грешка во изразот: Неочекуван оператор *%; left: Грешка во изразот: Неочекуван оператор *%; height: 0; width: 0; margin: 0; padding: 0;">
<div style="font-size: %; line-height: 110%; z-index:90; position: relative; top: -1.5em; width: 6em; Грешка во изразот: Неочекуван оператор *">
Местоположба на во Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 42: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/Russia" does not exist

Златните планини на Алтај е името на Светско наследство на УНЕСКО што се состои од Алтај и Природни резервати Катун, Езеро Телетскоје, Планина Белуха и Плато Укок. Како што е наведено во описот на локацијата на УНЕСКО, „регионот претставува најкомплетна низа на висински вегетациски зони во централен Сибир, од степски, шумско-степски, мешана шума, субалпска вегетација до алпска вегетација“. При донесувањето на својата одлука, УНЕСКО, исто така, ја наведе важноста на рускиот Алтај за зачувување на глобално загрозените цицачи, како што се Снежен леопард, Алтај аргали и сибирски козорог[1].

Туристички локалитети[уреди | уреди извор]

Туристите обично посетуваат четири места во регионот Алтај: Планината Белуха, Платото Укок, реката Катун и долината Каракол.

Планината Белуха се смета за свето место за будистите и бурханистите. Нивните митови околу овој дел од планинскиот венец му дадоа доверба на нивното тврдење дека тоа е локацијата на Шангри-ла (Шамбала). Оваа локација, која првпат беше искачена во раните 1900-ти, сега е домаќин на огромен број планинари секоја година.

Платото Укок е античко гробно место на раниот сибирски народ. Голем број на митови се поврзани со овој дел од регионот.

Реката Катун е важна религиозна локација за Алтајците каде што тие (за време на прославите) користат античко еколошко знаење за обновување и одржување на реката. Долината Каракол е позната по своите недопрени езера кои се наоѓаат помеѓу 1,820–2,097 м (5,971–6,880 ст)) над морското ниво.

Културна вредност[уреди | уреди извор]

Додека Златните планини на Алтај се наведени на списокот на светско наследство според природни критериуми, тој содржи информации за номадска скитска култура. трајниот мраз во овие планини ги зачувал скитските гробници. Овие замрзнати гробници, или кургани, држат метални предмети, парчиња злато, мумифицирани тела, тетовирани тела, жртвувани коњи, предмети од дрво/кожа, облека, текстил итн. Сепак , висорамнината Укок (се наоѓа во Планините Алтај) е свето место за народот Алтај, така што археолозите и научниците кои бараат да го откопаат местото за човечки останки предизвикуваат контроверзии.

Британскиот музеј во Лондон ги изложи „Скитските воини на Антички Сибир“ од септември 2017 до јануари 2018 година. Изложбата беше спонзорирана од [[Бритиш петролеум] (БП).

Климатски закани[уреди | уреди извор]

Караколските езера Климатските промени предизвикаа топење на вечниот мраз што го загрозува зачувувањето на овие гробници. Во текот на изминатите 100 години имаше 1 °C (34 °F) пораст на температурата низ Азија и 2 °C (36 °F) пораст на температурата по стапките на Алтај, со зголемувањето поизразено во зимата и пролетта.

Во оваа област проблем станаа поплавите од излив на ледници. Особено, глечерот Софијски во регионот се повлекува со брзина од 18 м (59 ст) годишно.

Зголемувањето на температурата, исто така, претставува закана за различните загрозени видови кои се сместени во планинскиот регион. Видовите пронајдени во оваа област вклучуваат Снежен леопард, Алтај аргали, Степски орел и Црн штрк

Напори за зачувување[уреди | уреди извор]

Во 2005 година, Центарот за светско наследство на УНЕСКО го започна проектот за зачувување на замрзнатите гробници на планините Алтај со финансиска поддршка од УНЕСКО/Фламанските фондови во доверба. Сепак, од 14 мај 2008 година, овој проект е завршен.

Наводи[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]