Булозна епидермолиза

Од Википедија — слободната енциклопедија
Булозна епидермолиза-Epidermolysis bullosa
СинонимиДеца пеперуги[1]
Пет годишно момче со булозна епидермолиза
СпецијалностДерматологија
СимптомиБолни меурчиња на кожата[2][3]
КомпликацииСтеснување на хранопроводникот, рак на кожа сквамозен, ампутација[4][5]
Вообичаена појаваОд раѓање[4]
ВреметраењеЧесто доживотно[4]
Видовибулозна епидермолиза симплекс (EBS), дистрофична булозна епидермолиза(DEB), спојна булозна епидермолиза (JEB) и Киндлер синдром.[2]
ПричинителиГенетско[2]
Дијагностички методБиопсија на кожата, генетско тестирање[6]
Диференцијална дијагнозаБулозни пемфигоид, пемфигус вулгарис, меурчиња со триење, каснувања од инсекти[4]
ТретманНега на рани, контрола на болка, контролирање на инфекции, нутритивна поддршка[2]
Честота1-9/1.000.000

Булозна епидермолиза е ретка генетска болест на кожата и слузницата, и се манифестира со формирање меури и отворени рани.Кожата е премногу чувствителна и на најмал допир или притисок се појавуваат рани како изгореници. Се јавува кај 2 до 4 лица на 100.000 жители. Децата кои страдаат од оваа болест се познати и како „деца пеперуги“. Сериозност може да варира од блага до фатална.[7] Оние со благи случаи можеби нема да развијат симптоми додека не почнат да ползат или да одат. Компликациите може да вклучуваат стеснување на хранопроводникот, сквамозен карцином на кожата и потреба од ампутации.

Булозната епидермолиза се должи на мутација на најмалку еден од 16 различни гени. Некои типови се автосомно доминантни додека други се автосомно рецесивни.[2] Основниот механизам е дефект во прицврстувањето помеѓу или внатре во слоевите на кожата. Постојат четири главни типа: булозна епидермолиза симплекс (EBS), дистрофична булозна епидермолиза(DEB), спојна булозна епидермолиза (JEB) и Киндлер синдром. Дијагнозата се поставува врз основа на симптомите и се потврдува со биопсија на кожата или генетско тестирање.

За оваа ретка болест не постои лек. Лекувањето вклучува нега на рани, контрола на болката, контролирање на инфекции, нутритивна поддршка и превенција и третман на компликации.[7] Околу половина милион луѓе се погодени на глобално ниво.[8]

Класификација[уреди | уреди извор]

Булозна епидермолиза се однесува на група на нарушувања кои вклучуваат формирање на плускавци по тривијална траума. Над 300 мутации се идентификувани во оваа состојба.[9] Тие се класифицирани во следниве типови:[10][11]

Булозна епидермолиза симплекс[уреди | уреди извор]

Булозна епидермолиза симплекс (EBS) е форма на булозна епидермолиза што предизвикува плускавци на местото на триење. Обично ги зафаќа рацете и стапалата и обично се наследува на автосомно доминантен начин, влијаејќи на кератинските гени KRT5 и KRT14. Затоа, постои неуспех во кератинизацијата, што влијае на интегритетот и способноста на кожата да се спротивстави на механички стресови. 

Спојна булозна епидермолиза[уреди | уреди извор]

Спојна булозна епидермолиза (JEB) е наследна болест која влијае на ламинин и колаген. Оваа болест се одликува со формирање на меурчиња во ламина луцида на зоната на базалната мембрана [11] и се наследува на автосомно рецесивен начин. Се манифестира и со плускавци на местото на триење, особено на рацете и стапалата и има варијанти кои можат да се појават кај деца и возрасни. Се проценува дека помалку од едно лице на милион луѓе ја имаат оваа форма на булозна епидермолиза.[12]

Дистрофична булозна епидермолиза[уреди | уреди извор]

Дистрофична булозна епидермолиза (DEB) е наследна варијанта која влијае на кожата и другите органи. DEB е предизвикан од генетски дефекти (или мутации) во рамките на човечкиот COL7A1 ген кој ја кодира белковината тип VII колаген (колаген VII).[13] Мутациите кои предизвикуваат DEB може да бидат или автосомно доминантни или автосомно рецесивни. Epidermis bullosa pruriginosa и albopapuloid epidermolysis bullosa (Пасинова болест) се ретки поттипови на оваа болест.[14]

Други[уреди | уреди извор]

ОМИМ Име Локус ген
609638 блулозна епидермолиза, смртоносен акантолитик 6p24 ДСП

Стекната булозна епидермолиза[уреди | уреди извор]

 Акрален пилинг

 

Симптоми[уреди | уреди извор]

Симптомите при тешки форми на болеста се видливи уште при раѓањето, а во други случаи се јавуваат кога детето почнува да ползи, да оди или да игра спорт во доба на пубертет. Симптомите на оваа болест  се комплексни и специфични во зависност од видот на болеста и начинот на живот.

Симптомите вклучуваат:

  • чувствителност на кожата на секаков допир, особено на рацете и стапалата;
  • болка по допир;
  • тврди нокти кои не се формираат правилно;
  • Пликови или плускавци на површината на кожата и слузокожата;
  • губење на косата и оштетување на скалпот;
  • појава на бели топчиња (милии);
  • тешкотија при голтање и зборување;
  • тврда кожа на стапалата и дланките;
  • појава на кариес и паѓање на забите.[8]

Генетско наследување[уреди | уреди извор]

Болеста може да биде наследена автозомно доминантно или рецесивно. Автозомен доминантен начин на наследување значи дека еден од родителите е заболен од истата болест, а веројатноста дека детето ќе ја  наследи болеста е 50% во секоја бременост. Ако родителите не покажат симптоми на болеста, тоа не значи дека тие не ги носат гените за неа. Во овој случај, наследувањето е автозомно рецесивно и шансата за наследување е 25% во секоја бременост ако еден родител го има генот. Болеста, исто така, може да биде предизвикана од мутација на ген при формирањето на машките и женските полови клетки. Овој начин на настанување на болеста не може да се предвиди.

Денес постојат пренатални испитувања кои ја одредуваат можноста, односно процентот за наследување на Булозната епидермолиза која не претставува заразна болест.

Компликации[уреди | уреди извор]

Поради недоволниот број информации, истражувања и непознат лек за оваа болест, компликациите за жал се неизбежни. Тука се вклучуваат:

  • појава на габични и бактериски инфекции;
  • сраснување на прстите и потешка подвижност на зглобовите;
  • тешкотија при одење;
  • стеснување на очните капаци и губење на видот;
  • тешко хранење и губење на апетитот;
  • запек (опстипација);
  • злоќудни тумори на кожата кои брзо се шират;
  • сепса;
  • смрт.[8]

Патофизиологија[уреди | уреди извор]

Кожата се состои од три главни слоја: епидермис, дермис и хиподермис. Кај здрави лица, врзувачките белковини, кератин и колаген, се одговорни за врзување на сите клетки и слоеви во кожата. Овие белковини се организираат во мрежи кои обезбедуваат сила, еластичност и поддршка на епидермисот. Мутација во генот кој го  кодира кератинот или колагенот, доведува до формирање белковини кои не можат да се групираат во мрежи и со тоа клетките на кожата стануваат чувствителни и подложни на раздвојување. Луѓето родени со Булозна епидермолиза немаат функционално врзувачки белковини, така што нивните слоеви на кожата лесно се одвојуваат, предизвикувајќи разни оштетувања. Овие лица имаат зголемен ризик од злоќудни заболувања (рак) на кожата.

Дијагноза[уреди | уреди извор]

Може да се дијагностицира или со биопсија на кожата на работ на раната со имунофлуоресцентно мапирање, или преку примерок од крв и генетско тестирање.

Поставувањето на дијагноза се состои од целосно земање на анамнеза вклучувајќи и на која возраст и на кои места се појавиле првите меури и рани. Потоа се врши детален клинички преглед и потрага по симптоми карактеристични за некои од поттиповите на болеста.  Лабараториската процена подразбира земање парче кожа за детален преглед. Освен класичен хистолошки преглед, се користи преглед на кожата со електронска микроскопија со која можат да се покажат некои промени или недостатоци во кожата. Најновите техники вклучуваат антитела за одредени белковини во кожата. Денес постои можност кај семејствата кои веќе имаат дете со оваа болест, да се постави или исклучи оваа дијагноза на нероденото дете. Дијагнозата може да се постави со земање на парче од плацентата (хорионска биопсија) преку стомакот на мајката во рана фаза од бременоста.[8]

Третман[уреди | уреди извор]

Третман на Булозна епидермолиза со трансплантација на матични клетки модифицирани со ламинин5

Лекот за оваа генетска болест сè уште не е познат, но постојат неколку начини за ублажување на оштетувањето на кожата. Исто така, постојат хируршки и превентивни процедури кои спречуваат сраснување на прстите на екстремитетите. Со правилна нега може да спречи сериозно оштетување на кожата, како на пример:

  • носење памучна облека;
  • одржување на кожата со употреба на соодветни лубриканти;
  • преврски на отворени рани со специјални силиконски преврски;
  • одржување на температурата во домот за да се избегне прегреаност;
  • покривање на груби или тврди површини во домот со крпи или прекривки;
  • спроведување на штетни активности, редовно вежбање;
  • нежен пристап кон пациентот без нагли движења;
  • вградување катетер во желудникот преку кој пациентот ќе се храни во текот на ноќта;
  • хируршка корекција на сраснатите прсти;
  • правилна исхрана со многу хранлива и калорична диета.[8]

Неодамнешните истражувања се фокусираа на промена на мешавината на кератини произведени во кожата. Познати се 54 гени на кератин - од кои 28 припаѓаат на гените на средно влакно од тип I и 26 на тип II - кои работат како хетеродимери . Многу од овие гени споделуваат значителна структурна и функционална сличност, но тие се специјализирани за типот на клетката и/или условите под кои вообичаено се произведуваат. Ако рамнотежата на производството може да се префрли од мутираниот, дисфункционален ген на кератин кон недопрен ген на кератин, симптомите би можеле да се намалат. На пример, сулфорафан, соединение пронајдено во брокулата, било откриено дека ги намалува пликовите кај модел на глушец до точка каде што засегнатите младенчиња не може да се идентификуваат визуелно, кога се инјектира во бремени глувци (5 μmol/ден = 0,9 mg) и се применува локално кај новороденчиња (1 μmol/ден = 0,2 mg во маслото од јојоба).[15]

Почнувајќи од 2008 година, клиничкото истражување на Универзитетот во Минесота ја истражуваше алогената трансплантација на коскена срцевина за РБ и спојно булозна епидермолиза, третирајќи 2-годишно дете кое е едно од двајцата браќа со ЕБ. Направена е и втора трансплантација на постариот брат на детето, а трета е закажана за бебе од Калифорнија. Планирано е клиничко испитување на 30 субјекти.[16] Сепак, имунолошката супресија што ја бара трансплантацијата на коскена срцевина предизвикува ризик од сериозни инфекции со големи меурчиња и ерозија на кожата.[17] Навистина, најмалку четири лица починале во текот на подготовката или воведувањето на трансплантација на коскена срцевина за ЕБ, од само мала група на пациенти третирани досега.[17] Механизмот на дејство на оваа терапија е нејасен бидејќи се смета дека хематопоетските матични клетки не придонесуваат за епителните лози. Наместо тоа, се шпекулира дека вкрстената корекција од ткивните клетки добиени од графт придонесува за забележаната клиничка корист.[18]

Пилот студија спроведена во 2015 година сугерира дека системскиот фактор за стимулирање на колонијата на гранулоцити (G-CSF) може да промовира зголемено зараснување на раните кај луѓе со дистрофична ЕБ.[19] Трансплантацијата на кожа добиена од генетски модифицирани матични клетки на површините на раната е проучувана со извештај за подобрувања кај едно лице.[20]

Мониторинг[уреди | уреди извор]

Индексот на активност и лузни на болеста булозна епидермолиза (EBDASI) е систем на бодување кој објективно ја квантифицира сериозноста на болеста. EBDASI е алатка за лекарите и пациентите да ја следат тежината на болеста. Дизајниран е и да го процени одговорот на новите терапии за третман на болеста. EBDASI бил развиен и потврден од професорката Деди Мурел и нејзиниот тим од студенти и соработници во болницата Сент Џорџ, Универзитетот во Нов Јужен Велс, во Сиднеј, Австралија. Бил претставен на Меѓународниот конгрес за истражувачка дерматологија во Единбург во 2013 година, а верзијата базирана на хартија беше објавена во списанието на Американската академија за дерматологија во 2014 година.[21]

Прогноза[уреди | уреди извор]

Студијата од 2014 година ги класифицирала случаите во три вида - EBS, JEB и DEB - и ги прегледала нивните времиња на смрт. Првите два вида имаат тенденција да умираат во детството, а последниот во раната зрелост.[22] Во истражувањето на 11 семејства погодени од оваа болест, недостатокот на свест за болеста од страна на јавноста и давателите на здравствени услуги покрена загриженост во врска со обезбедената грижа, како и нечувствителни коментари од страна на возрасните и малтретирање од страна на децата.[4]

Епидемиологија[уреди | уреди извор]

Се проценува дека 20 на милион живородени деца се дијагностицирани со ЕБ,[23] и 9 на милион луѓе во општата популација ја имаат оваа состојба. Од овие случаи, приближно 92% се EBS, 5% се DEB, 1% се JEB и 2% се некласифицирани. Честотата на носителот се движи од 1 во 333 за JEB, до 1 во 450 за DEB; честотата на носителот за EBS се претпоставува дека е многу повисока од JEB или DEB.

Нарушувањето се јавува кај секоја расна и етничка група и ги погодува двата пола.[24][25]

Општество и култура[уреди | уреди извор]

Во 2010 година, Ема Фогарти, активистка на DEBRA Ireland (добротворната организација EB) беше наградена со наградата луѓе на годината.[26] Глумецот Колин Фарел водешел кампања со Фогарти во име на заболените.[27]

Во 2014 година, водечкиот вокал на Pearl Jam , Еди Ведер, заедно со неговата сопруга Џил Мекормик, го коосновале на EB Research Partnership,[28] непрофитна организација посветена на изнаоѓање лек за ЕБ.[29] Мекормик е пријател од детството со Рајан Фулмер, чиј син Мајкл е роден со ЕБ Ведер, МекКормик, Рајан Фулмер и неговата сопруга Хедер го основаа Heal EB. Во 2014 година, тие го споија Heal EB со истражувачката фондација Џексон Габриел за да го создадат партнерството за истражување на EB. ЕБРП е домаќин на неколку годишни настани за собирање средства. До денес, тие собрале 12 милиони долари за финансирање на истражување за да се најде лек.[30] На 1 март 2019 година, боксерот во тешка категорија Луис Ортиз бил прогласен за почесен амбасадор на заедницата ЕБ од страна на Истражувачкото партнерство на ЕБ. Ќерката на Ортиз, Лисмерцедес, е родена со ЕБ.[31]

Филмови[уреди | уреди извор]

Вниманието на јавноста околу оваа ретка болест се засилил во 2004 година во ОК преку документарниот филм на Channel 4, Момчето чија кожа падна(The Boy Whose Skin Fell Off), хроника на животот и смртта на Џони Кенеди, Англичанец со bулозна епидермолиза.[32] Во Соединетите Американски Држави, истото може да се каже за документарниот филм на HBO „ Моето месо и крв“(My Flesh and Blood) од 2003 година.  Дополнително, филмот „ Девојката пеперутка“ (Butterfly Girl) со Абигејл Еванс и болеста.[33] Во Канада, наградуваниот документарен филм на The Sports Network за Џонатан Питре доведе до опширна претстава за болеста, третманот и смртта на момчето.[34][35]

Други имиња[уреди | уреди извор]

Други термини што се користат за опишување на засегнатите вклучуваат „деца пеперуги“ бидејќи кожата е кревка како крилја на пеперутка,[36] „бебиња од памучна волна“,[37][38] или „деца од кристална кожа“.[39]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Fine, Jo-David; Hintner, Helmut (2009). Life with Epidermolysis Bullosa (EB): Etiology, Diagnosis, Multidisciplinary Care and Therapy (англиски). Springer Science & Business Media. стр. 242. ISBN 9783211792711.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 „Epidermolysis bullosa“. rarediseases.info.nih.gov (англиски). Посетено на 16 May 2018.
  3. ↑ „Epidermolysis Bullosa“. National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases (англиски). 11 April 2017. Посетено на 16 May 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Tabor, A; Pergolizzi JV, Jr; Marti, G; Harmon, J; Cohen, B; Lequang, JA (May 2017). „Raising Awareness Among Healthcare Providers about Epidermolysis Bullosa and Advancing Toward a Cure“. The Journal of Clinical and Aesthetic Dermatology. 10 (5): 36–48. PMC 5479476. PMID 28670357.
  5. ↑ „Epidermolysis Bullosa“. National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases (англиски). 11 April 2017. Посетено на 16 May 2018.
  6. ↑ „Epidermolysis Bullosa“. National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases (англиски). 11 April 2017. Посетено на 16 May 2018.
  7. ↑ 7,0 7,1 Bardhan, Ajoy; Bruckner-Tuderman, Leena; Chapple, Iain L. C.; Fine, Jo-David; Harper, Natasha; Has, Cristina; Magin, Thomas M.; Marinkovich, M. Peter; Marshall, John F. (2020-09-24). „Epidermolysis bullosa“. Nature Reviews Disease Primers (англиски). 6 (1): 78. doi:10.1038/s41572-020-0210-0. ISSN 2056-676X. PMID 32973163.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Ги запознаваме ретките болести
  9. ↑ Koshida, S.; Tsukamura, A.; Yanagi, T.; Nakahara, S.; Takeuchi, Y.; Kato, T.; Tanaka, T.; Nakano, H.; Shimizu, H. (2013). „Hallopeau-Siemens dystrophic epidermolysis bullosa due to homozygous 5818delC mutation in the COL7A gene“. Pediatr Int. 55 (2): 234–7. doi:10.1111/j.1442-200X.2012.03638.x. PMID 23679163.
  10. ↑ James, William; Berger, Timothy; Elston, Dirk (2005).
  11. ↑ 11,0 11,1 Freedberg, et al. (2003).
  12. ↑ „Junctional epidermolysis bullosa“. Genetics Home Reference. NIH. Посетено на 11 October 2013.
  13. ↑ Varki, Roslyn; Sadowski, Sara; Uitto, Jouni; Pfendner, Ellen (2007-03-01). „Epidermolysis bullosa. II. Type VII collagen mutations and phenotype–genotype correlations in the dystrophic subtypes“. Journal of Medical Genetics (англиски). 44 (3): 181–192. doi:10.1136/jmg.2006.045302. ISSN 0022-2593. PMC 2598021. PMID 16971478.
  14. ↑ McGRATH, J.a.; Schofield, O.m.v.; Eady, R.a.j. (1994-05-01). „Epidermolysis bullosa pruriginosa: dystrophic epidermolysis bullosa with distinctive clinicopathological features“. British Journal of Dermatology (англиски). 130 (5): 617–625. doi:10.1111/j.1365-2133.1994.tb13109.x. ISSN 1365-2133. PMID 8204470.
  15. ↑ Kerns, Michelle L.; DePianto, Daryle; Dinkova-Kostova, Albena T.; Talalay, Paul; Coulombe, Pierre A. (2007-09-04). „Reprogramming of keratin biosynthesis by sulforaphane restores skin integrity in epidermolysis bullosa simplex“. Proceedings of the National Academy of Sciences (англиски). 104 (36): 14460–14465. Bibcode:2007PNAS..10414460K. doi:10.1073/pnas.0706486104. ISSN 0027-8424. PMC 1964870. PMID 17724334.
  16. ↑ Josephine Marcotty (2008-07-03). „Long-shot stem-cell treatment gives two brothers a future“. Star Tribune. Посетено на 2008-07-22.
  17. ↑ 17,0 17,1 Souillet, G.; Guffon, N.; Maire, I.; Pujol, M.; Taylor, P.; Sevin, F.; Bleyzac, N.; Mulier, C.; Durin, A. (2003-06-10). „Outcome of 27 patients with Hurler's syndrome transplanted from either related or unrelated haematopoietic stem cell sources“. Bone Marrow Transplantation (англиски). 31 (12): 1105–17. doi:10.1038/sj.bmt.1704105. PMID 12796790.
  18. ↑ Wagner, John E.; Ishida-Yamamoto, Akemi; McGrath, John A.; Hordinsky, Maria; Keene, Douglas R.; Riddle, Megan J.; Osborn, Mark J.; Lund, Troy; Dolan, Michelle (2010-08-12). „Bone Marrow Transplantation for Recessive Dystrophic Epidermolysis Bullosa“. The New England Journal of Medicine. 363 (7): 629–639. doi:10.1056/NEJMoa0910501. ISSN 0028-4793. PMC 2967187. PMID 20818854.
  19. ↑ Fine, Jo-David; Manes, Becky; Frangoul, Haydar (July 2015). „Systemic granulocyte colony-stimulating factor (G-CSF) enhances wound healing in dystrophic epidermolysis bullosa (DEB): Results of a pilot trial“. Journal of the American Academy of Dermatology. 73 (1): 56–61. doi:10.1016/j.jaad.2015.04.015. ISSN 0190-9622. PMID 25956659.
  20. ↑ Hirsch, T; Rothoeft, T; Teig, N; Bauer, JW; Pellegrini, G; De Rosa, L; Scaglione, D; Reichelt, J; Klausegger, A (16 November 2017). „Regeneration of the entire human epidermis using transgenic stem cells“. Nature. 551 (7680): 327–332. Bibcode:2017Natur.551..327H. doi:10.1038/nature24487. PMC 6283270. PMID 29144448.
  21. ↑ Development, reliability, and validity of a novel Epidermolysis Bullosa Disease Activity and Scarring index (EBDASI). 2014.
  22. ↑ Hon, Kam Lun Ellis; Li, Joshua J.; Cheng, Bernadette L.; Luk, David C.; Murrell, Dedee F.; Choi, Paul C. L.; Leung, Alexander K. C. (2015-03-04). „Age and etiology of childhood epidermolysis bullosa mortality“. Journal of Dermatological Treatment. 26 (2): 178–182. doi:10.3109/09546634.2014.915002. ISSN 0954-6634. PMID 24724596.
  23. ↑ „Epidermolysis Bullosa Clinic Frequently Asked Questions“. Stanford Medicine — Dermatology. Посетено на 13 April 2018.
  24. ↑ Marinkovich, MP; Wells, MJ; Perry, V; James, WD; Ortonne, JP (December 3, 2007). „Epidermolysis Bullosa“. Bullous Diseases. emedicine.com. Посетено на 2008-07-22.
  25. ↑ Pfendner, Ellen; Uitto, Jouni; Fine, Jo-David (2000-11-07). „Epidermolysis Bullosa Carrier Frequencies in the US Population“. Journal of Investigative Dermatology. 116 (3): 483–484. doi:10.1046/j.1523-1747.2001.127911.x. PMID 11231335. Посетено на 2008-07-22.
  26. ↑ Kiernan, Lynda (21 December 2018). „A brave Laois woman is among the guests for tonight's Late Late Show“. Leinster Express. Посетено на 21 December 2018.
  27. ↑ Townsend, Michelle (21 December 2018). „Late Late Show viewers praise Colin Farrell and EB sufferer Emma Fogarty for honest interview“. RSVP live. Архивирано од изворникот на 22 December 2018.
  28. ↑ „Board of Directors - EB Research Partnership“. ebresearch.org.
  29. ↑ Reed, Ryan (2014-10-10). „Eddie Vedder Supports Research for Curing Rare Skin Disease EB“. Rolling Stone.
  30. ↑ Lee, Kate (November 11, 2016). „Eddie Vedder and the Chicago Cubs Team Up to Raise $50,000 to Help Kids with EB“. Medium.
  31. ↑ „Luis Ortiz named ambassador for Epidermolysis Bullosa Research Partnership“. World Boxing News. March 1, 2009.
  32. ↑ „Series 1 - The Boy Whose Skin Fell Off“. Channel 4. 2004. Посетено на 2009-02-28.
  33. ↑ Butterfly Girl: Remembering Abigail Evans, The Austinot, January 12, 2015.
  34. ↑ Andrew Duffy, „TSN documentary on Jonathan Pitre wins screen award“. Ottawa Citizen. March 9, 2016. Посетено на 6 April 2018.
  35. ↑ Ottawa boy Jonathan Pitre dead at 17 from rare skin disease, CBC News, April 6, 2018.
  36. ↑ Roddy Isles; Head of Press (2005-05-12). „Dundee Scientists on road to cure for "Butterfly Children" condition“. University of Dundee. Архивирано од изворникот на 2014-01-04. Посетено на 2008-07-22.
  37. ↑ Suellen Hinde; Health reporter (2006-11-26). „Little girl's life of pain“. HeraldSun.com.au. Архивирано од изворникот на 2008-09-22. Посетено на 2008-07-22.
  38. ↑ Robyn Gobert, Past President of DEBRA Australia Inc. (May 2002). „Times change - A family's story about living with EB“. e-bility.com. Посетено на 2008-07-22.
  39. ↑ Gena Brumitt Gruschovnik, DEBRA International Executive Committee. „DEBRA Chile website“.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Класификација
П · Р · П
Надворешни извори


Класификација
П · Р · П
Надворешни извори
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Булозна_епидермолиза&oldid=5049582“