Филмска теорија: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
сНема опис на уредувањето |
с Бот додава Шаблон: Без извори |
||
| Ред 1: | Ред 1: | ||
{{Без извори|датум=ноември 2009}} |
|||
'''Филмската теорија''' се обидува да развие прецизни систематски [[концепт|концепти]] што се аплицираат на изучувањата на [[филм|филмот]] и [[кино|киното]] како [[уметност]]. Класичната филмска теорија нуди структурна рамка за обраќање кон класичните предмети на техника, [[наратив]], код, слика, жанр, субјективност, и авторство. Поновите анализи им даваат простор на психоаналитичката филмска теорија, [[структурализам|структуралистичката]] филмска теорија, [[феминизам|феминистичката]] филмска теорија, и теориите на документарците, новите медиуми, и третото кино. Види исто така [[филмска критика]]. |
'''Филмската теорија''' се обидува да развие прецизни систематски [[концепт|концепти]] што се аплицираат на изучувањата на [[филм|филмот]] и [[кино|киното]] како [[уметност]]. Класичната филмска теорија нуди структурна рамка за обраќање кон класичните предмети на техника, [[наратив]], код, слика, жанр, субјективност, и авторство. Поновите анализи им даваат простор на психоаналитичката филмска теорија, [[структурализам|структуралистичката]] филмска теорија, [[феминизам|феминистичката]] филмска теорија, и теориите на документарците, новите медиуми, и третото кино. Види исто така [[филмска критика]]. |
||
Преработка од 00:15, 18 ноември 2009
Филмската теорија се обидува да развие прецизни систематски концепти што се аплицираат на изучувањата на филмот и киното како уметност. Класичната филмска теорија нуди структурна рамка за обраќање кон класичните предмети на техника, наратив, код, слика, жанр, субјективност, и авторство. Поновите анализи им даваат простор на психоаналитичката филмска теорија, структуралистичката филмска теорија, феминистичката филмска теорија, и теориите на документарците, новите медиуми, и третото кино. Види исто така филмска критика.
Историја
Класичната филмска теорија добива облик за време на тивкиот филм. Таа се појавува од делата на режисери како Сергеј Ејзенштајн, Лев Кулешов, Џига Вертов, Пол Рота и филмски критичари како Рудолф Арнхајм, Бела Балаз и Зигфрид Кракоер. Филмската теорија во овој период не е академска дисциплина.
Во 60-те, академиците почнуваат со обиди да осигураат академска респектабилност конструирајќи филмски теории т.е. воведувајќи концепти од етаблирани дициплини како психоанализа, литературни студии и лингвистика.
Во 70-те, британскиот журнал „Екран“ е многу влијателен.