Хелен Хоуп
Хелен Хоуп (1677 - 19 април 1768) била шкотска шумарка и грофица на Хадингтон преку брак. Таа засадила многу дрвја во Хадингтоншир и го создала Бининг Вуд во Тајнингем.
Ран живот[уреди | уреди извор]
Хелен Хоуп е родена ќерка на Лејди Маргарет Хамилтон и Џон Хоуп и се родила во Кирклистон, Западен Лотијан. Таа била крстена на 28 септември 1677 година. Братот на Хоуп, Чарлс, е роден во 1681 година, а подоцна станал врсник и гувернер на Банката на Шкотска. Кога имала пет години, нејзиниот татко се удавил додека патувал со војводата од Јорк (подоцна кралот Џејмс VII на Шкотска). Нејзината мајка го договорила нејзиниот брак со нејзиниот прв братучед Томас Хамилтон, 6-ти гроф од Хадингтон во 1696 година, во тој момент таа станала грофица на Хадингтон.[1]
Кариера[уреди | уреди извор]
Хоуп живеела со сопругот во Лесли Хаус во Фајф каде што го имала првото од четирите деца, кој се викал Чарлс и ја имал титулата Лорд Бининг.[1] Чарлс подоцна станал политичар и витез маршал на Шкотска.[2] Во 1700 година, семејството се преселило во домот на грофот, Тајнингем Хаус во Хадингтоншир. Хоуп веднаш сакала да засади дрвја и покрај првичната незаинтересираност од нејзиниот сопруг и месното население.[1]
Таа решила да засади дрвја во Тајнингем и ја нарекла Бининг Вуд во чест на нејзиниот син. 320 хектари имот бил засаден со 50 видови дрвја. Покрај тоа, таа создала зона на дивина.[3] Нејзиниот сопруг напишал Краток трактат за шумски дрвја (објавен во 1756 година, а подоцна повторно издаден како Трактат за начинот на одгледување шумски дрвја во 1761 година), во кој ги пофалил напорите на Хоуп.[1]
Смрт и наследство[уреди | уреди извор]
Хоуп починала во Единбург на 19 април 1768 година на 90-годишна возраст. Таа била погребана заедно со нејзиниот сопруг (кој претходно починал) во Тајнингем. Обелиск изграден во 1856 година од Томас Хамилтон, 9-ти гроф на Хадингтон, во почит на големото садење на парот.
Бининг Вуд бил исечен во 1940-те како дел од воените напори. Кооперативното друштво на земјопоседници од Единбург забележе дека 89% од дрвото е тврдо дрво (даб и бука), а остатокот е меко дрво, главно шкотски бор. Дел од буковото дрво се користело за изградба на борбени авиони.[4] Шумската зона повторно била засадена во програма која траела до 1960 година, при што дрвјата главно биле борови, бидејќи садници од тврдо дрво не биле достапни.[4] Грофот на Хадингтон се погрижил да се придржува оригиналниот распоред од 1707 година и работата била извршена од италијански воени затвореници.[5] Во 2010-те, дел од шумата станала место за погреб, со поединечни парцели кои коштаат 950 фунти.[6]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „Hope, Helen, countess of Haddington“. Оксфордски речник на национални биографии (online. изд.). Oxford University Press.CS1-одржување: ref=harv (link) (бара Претплата или членство во британска јавна библиотека .)"Hope, Helen, countess of Haddington". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/70532. (Subscription or UK public library membership required.)
- ↑ „Hamilton, Charles, Lord Binning“. Оксфордски речник на национални биографии (online. изд.). Oxford University Press.CS1-одржување: ref=harv (link) (бара Претплата или членство во британска јавна библиотека .)
- ↑ Horwood, Catherine (2010). Gardening Women: Their Stories From 1600 to the Present (eBook) (англиски). Little, Brown Book Group. ISBN 978-0-7481-1833-5. Посетено на 25 July 2020.
- ↑ 4,0 4,1 „Forestry“. The Fourth Statistical Account of East Lothian. 16 April 2018. Посетено на 28 October 2020.
- ↑ „Whitekirk & Tyninghame“. The Fourth Statistical Account of East Lothian. 16 April 2018. Посетено на 28 October 2020.
- ↑ „Forest of rest: An alternative way to rest in peace“. www.scotsman.com (англиски). 23 November 2010. Посетено на 28 October 2020.