Фридерике Ото

Од Википедија — слободната енциклопедија

Фридерике (Фреди) Ели Луиз Ото (родена на 29 август 1982 година) е климатолог која од декември 2021 година работи како виш предавач во Институтот за климатски промени и животна средина Грантам на Империал колеџ во Лондон.[1] Таа е почесен научен соработник на Институтот за промени во животната средина (ECI) на Универзитетот во Оксфорд.[2] Нејзиното истражување се фокусира на одговорот на прашањето дали и до кој степен се менуваат екстремните временски услови како резултат на надворешни климатски двигатели.[3] Таа е високо признат експерт во областа на истражувањето за атрибуција, таа го испитувала и степенот до кој климатските промени предизвикани од човекот, како и ранливоста и изложеноста се одговорни за настани како топлотни бранови, суши и поплави. Заедно со климатскиот научник Герт Јан ван Олденборг го основала меѓународниот проект World Weather Attribution, кој сè уште го води.[4][5] [6] Во 2021 година, таа била вклучена во годишниот список на Тајм на 100 највлијателни луѓе во светот.[7] Таа исто така била една од десетте научници кои имаат важни улоги во научниот развој во 2021 година, нагласени во научното списание „Природа“.[8]

Биографија[уреди | уреди извор]

Родена во Кил, Германија, во 1982 година, Фридерике Ели Луис Ото дипломирала физика на Универзитетот во Потсдам пред да се здобие со докторат по филозофија на науката на Слободниот универзитет во Берлин во 2012 година.[3] На Универзитетот Оксфорд таа започнала да го истражува влијанието на временските настани врз климатските промени.[9] Во нејзината улога како ко-водач на World Weather Attribution, таа можела да влијае на меѓународниот развој на стратегии за климатски промени.[10] Во врска со ураганот Харви во 2017 година, таа заклучила дека предизвикал помеѓу 12% и 22% од дополнителните врнежи да паднат на Хјустон. Таа, исто така, тврдела дека постои мало сомневање дека ураганот Лора во 2020 година бил резултат на ефектите од климатските промени.[11][12] Таа верува дека ваквите извештаи за атрибуција ќе помогнат да се убедат владите да усвојат мерки насочени кон создавање на повеќе јаглеродни неутрални заедници.[13]

Книгата на Ото од 2019 година, објавена и на англиски како „Луто време“, станала бестселер и добила позитивни критики. Во книгата се детализирани напорите да се прикажат кои екстремни временски настани се поверојатни или потешки поради климатските промени.[14][15]

Пристапот кон атрибуцијата на настани што таа го развила, станал рутина во климатската заедница. Тој бил оценет како зрел во Шестиот извештај за проценка на IPCC за 2021 година, за разлика од Петтиот извештај за проценка на IPCC од 2013 година, во кој било заклучено дека научните методи за припишување на поединечни екстремни настани на климатските промени сè уште не се соодветни за целта. Ото, исто така, работи со адвокати кои користат истражување на WWA за да обезбедат експертиза за тужби кои имаат за цел да ги принудат компаниите или владите да го намалат нивното влијание врз животната средина или дури и да бараат компензација за жртвите.[16]

Во 2021 година, таа била вклучена во годишниот список на 100 највлијателни луѓе во светот.[7] Таа исто така била една од десетте научници кои имаат важни улоги во научниот развој во 2021 година, нагласени во научното списание „Природа“.[8]

Публикации[уреди | уреди извор]

  • Wütendes Wetter – Auf der Suche nach den Schuldigen für Hitzewellen, Hochwasser und Stürme Ullstein Берлин, 2019 година.[17] [15]
  • Гневно време: топлотни бранови, поплави, бури и новата наука за климатските промени. Англиско издание. Грејстоун книги, 2019 година.ISBN 978-1-77164-614-7ISBN 978-1-77164-614-7 [17] [15]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Home – Dr Friederike Otto“. www.imperial.ac.uk. Посетено на 2021-12-17.
  2. ↑ https://www.eci.ox.ac.uk/person/professor-friederike-otto, accessed 22 July 2023
  3. ↑ 3,0 3,1 „Friederike Otto“. Climate Strategies. Посетено на 19 January 2021.
  4. ↑ „2020 weather disasters boosted by climate change: Report“. The Jakarta Post (англиски). Посетено на 2020-12-29.
  5. ↑ Vaughan, Adam. „Friederike Otto interview: Can we sue oil giants for extreme weather?“. New Scientist (англиски). Посетено на 2020-12-29.
  6. ↑ „Siberia's lengthy heatwave a result of climate change, scientists say“. NBC News (англиски). 16 July 2020. Посетено на 2020-12-29.
  7. ↑ 7,0 7,1 Calma, Justine (September 15, 2021). „These climate stars are among the world's most 'influential' people“. The Verge (англиски). Посетено на November 15, 2021.
  8. ↑ 8,0 8,1 „Nature's 10 Ten people who helped shape science in 2021“. Nature. Посетено на 19 December 2021.
  9. ↑ „Dr Friederike Otto“. Oxford Martin School (англиски). Архивирано од изворникот на 2019-07-05. Посетено на 2020-12-29.BROKEN LINK
  10. ↑ https://www.worldweatherattribution.org/about/, accessed 20 January 2021
  11. ↑ „Hurricane Laura and the California Fires Are Part of the Same Crisis“. Claims Journal (англиски). 2020-08-27. Посетено на 2020-12-29.
  12. ↑ „Yes, you can blame climate change for extreme weather“. MIT Technology Review (англиски). Посетено на 2020-12-29.
  13. ↑ „Supercomputers, simulations, and the new science of extreme weather attribution“. www.digitaltrends.com. October 2020. Посетено на 2020-12-29.
  14. ↑ Kaiser, Johannes (7 June 2019). „Eine Physikerin erklärt die Folgen der Erderwärmung“ (German). Deutschlandfunk. Посетено на 19 January 2021.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 „Book review: Environmental scientists discover a key, new tool in climate change science“. vancouversun (англиски). Посетено на 2020-12-29.
  16. ↑ Karl, Mathiesen (2021-08-09). „The climatologist who put climate science 'on the offensive'“. POLITICO (англиски). Посетено на 2021-08-17.
  17. ↑ 17,0 17,1 „Angry Weather: the science of blaming droughts, hurricanes and wildfires on climate change | CBC Radio“. CBC (англиски). Посетено на 2020-12-29.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Фридерике_Ото&oldid=5179964“