Фирстенберг-Фирстенберг
Фирстенберг-Фирстенберг (германски: Fürstenberg-Fürstenberg) — збирен термин кој се однесува на оние територии кои биле владеени од династијата Фирстенберг во Швапскиот округ во подоцнежните етапи на Светото Римско Царство. Кнежевството постоела како слободна царска територија откога Херман Егон бил издигнат како кнез во 1664 година до медијатизацијата на областа во 1806 година.
Кнежевството се состоела од две историски земји во јужниот дел на Баден-Виртемберг, Германија. Обете грофовии биле именувани по земјата Фирстенберг и замокот со истото име. Првата грофовија била создадена со поделба на Грофовијата Фирстенберг во 1408 година. По смртта на својот единствен гроф, Хајнрих VIII, била поделена помеѓу Фирстенберг-Бар и Фирстенберг-Гајзинген. Втората грофовија настанала со поделба на Фирстенберг-Штилинген во 1704 година. Била издигната во кнежевство во 1716 година и била повторно поделена помеѓу себеси и Фирстенберг-Пирглиц во 1762 година по смртта на кнезот Јозеф Вилхелм Ернст. Кога кнезот Карл Јоахим, последниот од кнезговите на Фирстенберг-Фирстенберг, умрел во 1804 хофинс, грофовијата била наследена од кнезовите на Фирстенберг-Пирглиц.
Шефови на земјата
[уреди | уреди извор]Гроф (1408–1441)
[уреди | уреди извор]- Хајнрих VII (1408–1441)
Гроф (1704–1716)
[уреди | уреди извор]- Јозеф Вилхелм Ернст (1704–16)
Кнезови (1716–1804)[1]
[уреди | уреди извор]- Јозеф Вилхелм Ернст (1716–1762)
- Јозеф Венцеслаус (1762–1783)
- Јозеф Марија Бенедикт (1783–1796)
- Карл Јоахим (1796–1804)
- Јозеф Венцеслаус (1762–1783)
Со исчезнувањето на оваа гранка од династијата во 1804 година, титулите и поседите припаднале на кнезовите на Фирстенберг-Пирглиц.