Синдром на имун дефицит, центромерна нестабилност и лицеви аномалии
Синдром на имун дефицит, центромерна нестабилност и лицеви аномалии или Синдром на ICF (или I имунодефициенција, C ентромерна нестабилност и синдром на F- акцијални аномалии) е многу ретко автосомно рецесивно имуно нарушување.
Овој синдром припаѓа на групата имунонедостаточни (имуни дефицити, имунодефициенции) заболувања. Состојбата најпрво се манифестира во раното детство со чести инфекции, а се одликува и со карактеристични лицеви црти (хипертелоризам - широко поставени очи; епикантни набори - кожен набор на горниот очен капак што го покрива внатрешниот агол на окото; ниско поставени уши и макроглосија - голем јазик), успорен раст и развој и пречки во психомоторниот развој. Нивото на имуноглобулините (белковини во крвта кои се одговорни за имунитетот) е ниско, и ова се однесува на сите имуноглобулински класи (ИгА, ИгМ, ИгГ, ИгЕ).
Оваа болест е ретка, со помалку од 50 пациенти низ целиот свет, а за првпат е опишана во доцните 70-ти години на минатиот век. Во последниве години, бројот на дијагностицирани случаи се зголемува што укажува дека болеста е почеста отколку што се мисли.[1]
Причини и наследување[уреди | уреди извор]
Се одликува со променливи намалувања на нивоата на серумскиот имуноглобулин што предизвикува повеќето пациенти со МКФ да подлегнуваат на заразни болести пред полнолетството. Пациентите со синдром на МКФ покажуваат аномалии на лицето кои вклучуваат хипертелоризам, ниско поставени уши, епикантални набори и макроглосија.
Станува збор за автозомно рецесивна генетска состојба која се должи на патогени генетски варијанти во еден од следниве гени: ДНМТ3Б, ЦДЦА7, ХЕЛЛС, ЗБТВ24 (DNMT3B, CDCA7, HELLS, ZBTB24). Оваа болест се наследува автозомно рецесивно, што значи дека пациентот наследил по една патогена варијанта од двајцата родители кои се здрави носители на болеста (хетерозиготи). Пациентот е или хомозигот (од двајцата родители е наследена истата патогена генска варијанта) или сложен хетерозигот (од двајцата родители е наследена различна патогена генска варијанта). Веројатноста болеста да се повтори во некоја од следните бремености во семејство каде има дете со овој синдром, а и двајцата родители се носители, е 1 од 4 (или 25%), а веројатноста болеста да не се повтори во некоја од следните бремености е 3 од 4 (или 75%).[1]
Генетика[уреди | уреди извор]
Мутациите во четири гени може да го предизвикаат овој синдром:[2] белковина 7 поврзана со циклусот на клеточна делба (CDCA7), ДНК-метилтрансфераза 3б (DNMT3B), Лимфоидна специфична хеликаза (HELLS) и домен на цинк прст и BTB што содржи белковина 24 (ZBTB24).
CDCA7 генот се наоѓа на хромозомот 2 (2q31.1).
Генот DNMT3B се наоѓа на хромозомот 20 (20q11.2).[3]
HELLS генот се наоѓа на хромозомот 10 (10q23.33)
Генот ZBTB24 се наоѓа на хромозомот 6 (6q21)
Оваа болест се наследува на автосомно рецесивен начин.[4]
Клиничка слика[уреди | уреди извор]
Имун дефицит - и покрај присуството на Б - клетки, речиси сите пациенти со овој синдром се здобиваат со тешки инфекции уште во раното детство, речиси сите имаат тешки респираторни инфекции, а околу половина имаат гастроинтестинални инфекции. Други опишани облици на инфекции се перикардитис, ушни инфекции, сепса и орална кандидијаза (габична инфекција на усната шуплина). Лабораториски, имуниот дефицит се манифестира во спектар од благ недостаток на имуниот одговор до агамаглобулинемија, со ниски и/или отсутни ИгГ, ИгМ и/или ИгА. Половина од пациентите имаат низок број на Т - клетки, а помал број пациенти можат да имаат и намален број на Б - клетки.
Специфични црти на лицето (дизморфија) - лицевите промени кај овој синдром можат да бидат многу благи и се различни кај различни пациенти. Најчестите знаци се рамен мост на носот, широко поставени очи, кожен набор на горниот очен капак што го покрива внатрешниот агол на окото. Поретко се забележуваат ниско поставени уши, мали уши и голем јазик.
Психомоторна попреченост во развојот - околу 1 од 5 пациенти со овој синдром покажуваат знаци на интелектуална попреченост и/или невролошки знаци. Психомоторниот развој е обично забавен, а понекогаш се присутни атаксичен од и мускулна хипотонија.[1]
Дијагноза[уреди | уреди извор]
Дијагнозата се базира на клиничкиот сомнеж за овој синдром, кој поставува индикација за цитогенетско тестирање со стандарден кариотип – наодот на мултирадијални хромозомски структури е во прилог на дијагнозата. Најчесто хромозомските прекршувања се во близина на центромерите на хромозомите 1, 16 и поретко 9, и краците од овие хромозоми учествуваат во формирањето на мултирадијалните структури. Дефинитивната дијагноза на оваа болест се поставува со молекуларно генетско тестирање (целно тестирање на еден ген, панелно тестирање на гените поврзани со имуните недостатоци, или пошироко тестирање на егзомот) и наод на хомозиготност за патогена варијанта во еден од поврзаните гени или на две патогени варијанти наследени од двајцата родители.
Кај семејствата кај кои двајцата родители се носители на патогени генетски варијанти поврзани со овој синдром, можна е пренатална дијагноза преку хорионска биопсија или амниоцентеза. Одлуката за пренаталното тестирање се спроведува со чувствително генетско советување кое им помага на родителите да ја донесат одлуката која е во согласност со нивните вредности и верувања.[1]
Третман[уреди | уреди извор]
За пациентите со МКФ, најдифузната терапија се состои од повторени интравенски инфузии на имуноглобулини за целиот животен век на пациентите. Во 2007 година, Џенери и сор. го излечи хуморалниот и клеточниот имунолошки дефект кај тројца пациенти со ICF1 со трансплантација на хематопоетски матични клетки (HSCT). Единствениот несакан ефект беше поврзан со развојот на автоимуни феномени кај две од нив.[5] Ова е единствениот документиран случај на обновување на имунолошките услови и подобрување на растот кај овие пациенти.[6]
Лекувањето на оваа состојба речиси секогаш вклучува редовни интравенски инфузии на имуноглобулини во текот на целиот живот. Во последниве години се направени обиди за лекување со трансплантација на коскена срцевина.
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Синдром на голи лимфоцити
- Список на кожни состојби
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Орфанет весник за ретки болести се поврзува со синдромот на МКФ [1]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ги запознаваме ретките болести
- ↑ Ren R, Hardikar S, Horton JR, Lu Y, Zeng Y, Singh AK, Lin K, Coletta LD, Shen J, Lin Kong CS, Hashimoto H, Zhang X, Chen T, Cheng X (2019) Structural basis of specific DNA binding by the transcription factor ZBTB24. Nucleic Acids Res
- ↑ Jiang, Yl; Rigolet, M; Bourc'His, D; Nigon, F; Bokesoy, I; Fryns, Jp; Hultén, M; Jonveaux, P; Maraschio, P (January 2005). „DNMT3B mutations and DNA methylation defect define two types of ICF syndrome“. Human Mutation. 25 (1): 56–63. doi:10.1002/humu.20113. PMID 15580563.
- ↑ Brown, Dc; Grace, E; Sumner, At; Edmunds, At; Ellis, Pm (October 1995). „ICF syndrome (immunodeficiency, centromeric instability and facial anomalies): investigation of heterochromatin abnormalities and review of clinical outcome“. Human Genetics. 96 (4): 411–6. doi:10.1007/BF00191798. PMID 7557962.
- ↑ Gennery, A. R.; Slatter, M. A.; Bredius, R. G.; Hagleitner, M. M.; Weemaes, C.; Cant, A. J.; Lankester, A. C. (2007). „Hematopoietic Stem Cell Transplantation Corrects the Immunologic Abnormalities Associated with Immunodeficiency Centromeric Instability Facial Dysmorphism Syndrome“. Pediatrics. 120 (5): e1341–e1344. doi:10.1542/peds.2007-0640. PMID 17908720.
- ↑ https://www.ptglab.com/news/blog/icf-syndrome-a-gene-silencing-chromatin-disorder/ IFC Syndrome: A gene silencing chromatin disorder