Сексаборес
Сексарборес ― галски бог познат само од натписите пронајдени во Горните Пиринеи. Како и боговите Абелио и Фагус, тоа можело да биде обожено дрво.[1]
Етимологија[уреди | уреди извор]
Сексарборес може да се преведе како „шест дрвја“, така што Сексарборес би бил бог на шест дрвја.
Натписи[уреди | уреди извор]
Sexarbores е познат само од натписите пронајдени во Пајс д'Аспе, околу Кастелбјаг и Арбас во Франција, чија шума веројатно ги хранела потребите од дрво на блискиот град. За разлика од повеќето заветни споменици од овој регион Горна Гарона, предметните олтари ги даваат имињата на божествата преведени на латински. Се чини дека Сексарборес бил почестен исклучиво или главно од римски граѓани, можеби дрвосечачи.[2]
- CIL, XIII, 129 (Арбас) : Sex/Arboribus, Q(uintus) Fufius / Germanus / u(otum) s(oluit)
- CIL, XIII, 132 (Кастелбјаг) : Ex uoto ; / Sexarbori / deo L(ucius) Domit(ius) / Censorinus / u(otum) s(oluit) l(ibens) m(erito)
- CIL, XIII, 175 (Кастелбјаг) : Sexs / arbori deo / T(itus) P(ompeius)/ [Clampanus / u(otum) s(oluit) l(ibens) m(erito)]
Извори[уреди | уреди извор]
- R.Sablayrolles, Les dieux des bucherons à l'époque de la domination romaine, Protoindustrie et histoire des forêts, Actes du colloque (Loubière, 10-13 октомври 1990) dans Les Cahiers de l'Isard, 1992, 1-192, Isard. 26
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Abellio - 640 - l'Encyclopédie - l'Arbre Celtique“.
- ↑ cf R.Sablayrolles