Рејлиев закон

Рејлиев закон ― го опишува однесувањето на феромагнетните материјали на ниски полиња.

Феромагнетните материјали се состојат од магнетни домени. Кога се применува мало надворешно поле $H$ , домените напоредни со надворешното поле почнуваат да растат. Во овој регион, ѕидовите на доменот се движат. Тие се попречени од материјални дефекти. Лорд Рејли прв го истражувал ова^[1] и ја пресметал магнетизацијата $M$ како линеарен и квадратен член во полето:

M=\chi _{0}H+\alpha _{R}\mu _{0}H^{2}.

каде, со $\chi _{0}$ е означена почетната магнетна чувствителност, опишувајќи го реверзибилниот дел од вртењето на магнетизацијата. Рејлиевата константа $\alpha _{R}$ ги опишува неповратните скокови на Бархаузен.

Рејлиевиот закон е изведен теориски од страна на Луј Неел.^[2]^[3]

Истиот закон ја опишува поларизацијата^[4] и директниот^[5] и обратниот^[6] пиезоелектричен одговор на некои фероелектрични и фероелектрични- фероеластични материјали. Заедничка карактеристика за феромагнетните, фероелектричните и фероеластичните материјали (т.е. фероични материјали) се домени чии граници (ѕидови на доменот) може да се поместуваат со магнетни, електрични или механички полиња.

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ Rayleigh, Lord (1887). „On the behaviour of iron and steel under the operation of feeble magnetic forces“. Philosophical Magazine. 23 (142): 225–248. doi:10.1080/14786448708628000. ISSN 1941-5982.
↑ Néel, Louis (1942). „Théories des lois d'aimantation de Lord Rayleigh“. Cahiers Phys. 12: 1–20.
↑ Néel, Louis (1955). „Some theoretical aspects of rock-magnetism“ (PDF). Adv. Phys. 4 (14): 191–243. Bibcode:1955AdPhy...4..191N. doi:10.1080/00018735500101204.
↑ Turik, A.V. (1963). „Theory of polarization and hysteresis of ferroelectrics“. Soviet Physics - Solid State. 5 (4): 885–887.
↑ Damjanovic, D. (1997). „Stress and frequency dependence of the direct piezoelectric effect in ferroelectric ceramics“. J. Appl. Phys. 82 (4): 1788–1797. Bibcode:1997JAP....82.1788D. doi:10.1063/1.365981.
↑ Taylor, D.V.; Damjanovic, D.; Setter, N. (1999). „Nonlinear contributions to dielectric and piezoelectric properties in lead zirconate titanate thin films“. Ferroelectrics. 224 (4): 299–306. Bibcode:1999Fer...224..299T. doi:10.1080/00150199908210580.

Kronmüller, Helmut; Fähnle, Manfred (2003). Micromagnetism and the microstructure of ferromagnetic solids. Cambridge University Press. стр. 148. ISBN 0-521-33135-8.
Cullity (1972). Introduction to magnetic materials. Addison-Wesley. стр. 342.

[1] Rayleigh, Lord (1887). „On the behaviour of iron and steel under the operation of feeble magnetic forces“. Philosophical Magazine. 23 (142): 225–248. doi:10.1080/14786448708628000. ISSN 1941-5982.

[2] Néel, Louis (1942). „Théories des lois d'aimantation de Lord Rayleigh“. Cahiers Phys. 12: 1–20.

[3] Néel, Louis (1955). „Some theoretical aspects of rock-magnetism“ (PDF). Adv. Phys. 4 (14): 191–243. Bibcode:1955AdPhy...4..191N. doi:10.1080/00018735500101204.

[4] Turik, A.V. (1963). „Theory of polarization and hysteresis of ferroelectrics“. Soviet Physics - Solid State. 5 (4): 885–887.

[5] Damjanovic, D. (1997). „Stress and frequency dependence of the direct piezoelectric effect in ferroelectric ceramics“. J. Appl. Phys. 82 (4): 1788–1797. Bibcode:1997JAP....82.1788D. doi:10.1063/1.365981.

[6] Taylor, D.V.; Damjanovic, D.; Setter, N. (1999). „Nonlinear contributions to dielectric and piezoelectric properties in lead zirconate titanate thin films“. Ferroelectrics. 224 (4): 299–306. Bibcode:1999Fer...224..299T. doi:10.1080/00150199908210580.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]