Психологија на толпата
Психологија на толпата — гранка на социјалната психологија. Социјалните психолози развиле неколку теории за објаснување на начините на кои психологијата на толпата се разликува и се поврзува со онаа на поединците во неа. Познати теоретичари на психологија на толпата се: Гистав Ле Бон, Габриел Тард, Сигмунд Фројд, и Стив Рајхер. Ова поле се однесува на однесувањето и мисловните процеси на поединечните членови на толпата и на толпата како ентитет. [1] Однесувањето на толпата е под силно влијание на губењето на одговорноста на поединецот и впечатокот за универзалноста на однесувањето, кои се зголемуваат со големината на толпата.
Видови на толпи
[уреди | уреди извор]Толпите можат да бидат активни (банди) или пасивни (публики). Активни толпи можат понатаму да се поделат на: агресивни, ескаписти, привидни или експресивни банди. Агресивните банди се често насилни и надворешно фокусирани. Примери се фудбалски немири и немирите во Лос Анџелес од 1992 година. Ескапистичките толпи се одликуваат со голем број на упаничени луѓе кои се обидуваат да излезат од опасна ситуација. Натпреварувачки толпи се случуваат кога голем број луѓе се борат за ограничени ресурси. Експресивна толпа е која било друга голема група луѓе што се собираат за активна цел. Граѓанската непослушност, рок концертите и религиозните преживеани спаѓаат во оваа категорија.