Периболос
Во античката грчка и римска архитектура, периболос бил двор ограден со ѕид,[1] особено оној кој опкружувал свето подрачје како храм, светилиште или олтар. Оваа област, сепак, не е неопходен елемент за овие структури бидејќи оние што биле изградени порано вклучувале само маркери (на пр. хорои или гранични камења) за да означат замислени граници.[2] Ископувањата откриваат дека има светилишта кои вклучиле периболос подоцна во нивната историја, што означува промена на религиозниот менталитет. За време на римското време, имало переболи кои се користеле како места за состаноци за водење бизнис (на пр. превоз).[3]
Ѕидовите на Периболос (кои може да се наведат и како ѕидови на теменос) понекогаш биле составени од камени столбови и плочи поддржани од порозни прагови.
Вклучени се познати примери:
- периболос ѕидот и портата во Светилиштето на Зевс (Алтис), северно од храмот на Зевс во Олимпија, Грција;
- периболосот што го опфаќа олтарот на дванаесетте богови во близина на северниот крај на атинската античка агора; и
- терасата создадена од потпорни и периболос ѕидови околу Светилиштето на Атина Пронаја (Мармарија), југоисточно од Светилиштето на Аполон во Делфи, Грција.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Rogers, Adam (2011). Late Roman Towns in Britain: Rethinking Change and Decline. Cambridge, UK: Cambridge University Press. стр. 96. ISBN 978-1-107-00844-1.
- ↑ Hagg, Robin; Marinatos, Nanno (2005). Greek Sanctuaries: New Approaches. London: Routledge. стр. 7. ISBN 0203432703.
- ↑ Stillwell, Richard (2017). The Princeton Encyclopedia of Classical Sites. Princeton, NJ: Princeton University Press. стр. 243. ISBN 9780691654201.