Нов Амстердам

Нов Амстердам во 1664 година

Нов Амстердам бил град од 17 век на холандските колонизатори на Америка, кој подоцна се претопил во Њујорк Сити. Градот бил основан на јужниот дел на островот Менхетен, кој служел како седиште на колонијалната влада во Нова Холандија. Населбата се формирала околу тврдината Амстердам, која се наоѓала на стратешкиот јужен врв на островот Менхетен и требало да ги брани операциите за трговија со крзно на холандската Западноиндиска компанија во реката Хадсон. Во 1624 година, градот станал провинциско продолжение на Холандската Република, и бил назначен за главен град на покраината во 1625 година. Нов Амстердам станал град кога ги добил општинските права на 2 февруари 1653 година.

До 1655 година, населението на Нова Холандија пораснало на 2.000 луѓе, а 1.500 од нив живееле во Нов Амстердам. До 1664 година, населението на Нова Холандија се зголемило на речиси 9.000 луѓе, од кои 2.500 живееле во Нов Амстердам, 1.000 живееле во близина на Форт Оринџ, а остатокот во други градови и села.

Во 1664 година, Англичаните го презеле Нов Амстердам и го преименувале во Њујорк по војводата од Јорк. По Втората англо-холандска војна од 1665–1667 година, Англија и Обединетите провинции на Холандија се согласиле на статус кво со Договорот од Бреда. Англичаните го задржале островот Менхетен, Холанѓаните се откажале од своето право на градот и остатокот од колонијата, додека Англичаните формално го напуштиле Суринам во Јужна Америка и островот Рун во Источни Инди на Холанѓаните, потврдувајќи ја нивната контрола на вредните Спајс Острови. Областа на која се наоѓал тогашен Нов Амстердам, денес е Долниот Менхетен.