Магленка (печурка)
Магленка (Clitocybe nebularis или Lepista nebularis), е честа габа која се појавува и во иглолисните и широколисни шуми во Европа и Северна Америка. Се појавува и во Британија од крајот на летото до доцна есен, може да се јаде, но може да предизвика гастроинтестинални проблеми. Во Русија е класифицирана како печурка за јадење од четврта категорија4.[1]
Таксономија[уреди | уреди извор]
Видот првпат бил опишан и именуван како Agaricus nebularis во 1789 година од Август Јохан Георг Карл Батч. Подоцна бил сместен во родот Clitocybe во 1871 година од страна на Пол Кумер како Clitocybe nebularis. По долго разгледување од страна на многу миколози, во текот на неколку години, кога бил ставен на периоди и во Lepista и во Gymnopus, бил вратен назад во Clitocybe со специфичниот епитет и книжевност од 1871 година што ја задржува и до денес.
Опис[уреди | уреди извор]
Шапката на печурката е во пречник 5–25 cm, конвексна со искривена маргина и станува рамна. Боите на шапката се генерално сивкави до светло кафено-сиви и често се покриени со белузлава ципа кога се млади. Површината на шапката е обично сува до влажна и радијално фибрилозна. Жабрите се бледи, надоврзани краткорочни, блиски и обично чаталести.[2] Дршката и 2–4 см широк;[3] витко е здебелен кон основата, со возраста станува шуплива и лесно се крши. Обично е нешто полесна од шапката.[4] Месото е бело и многу густо.Обично има непријатен мирис, кој е опишан како малку лут до горчлив.[2][5]
Спорите се жолти и елипсовидни.[3]
Овој вид е домаќин на паразитската жабрена печурка Volvariella surrecta, која се наоѓа на постарите примероци.
Јадливост[уреди | уреди извор]
Видот може да се јаде, но дури и мал дел од печурката може да предизвика гастроинтестинални нарушувања кај некои луѓе.[6]
Галерија[уреди | уреди извор]
-
Пилеус или шапка -
Изгед на жабрите -
Жабри и пресечена дршка (труп) -
Магенка расте и во формација самовилски прстен -
Одблиску магленка.
_(d.j.b.)_02.jpg)
Слични видови[уреди | уреди извор]
Видот може да се замени со отровниот Entoloma sinuatum и во Европа и во Северна Америка, иако овој вид има розови жабри.[7]
Исто така, наликува на Leucopaxillus albissimus и Tricholoma saponaceum.[3] Leucopaxillus giganteus е исто така сличен по раст, но е побел.[2] Infundibulicybe geotropa има бледо кафеава шапка.[2]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Вячеслав Степанов: Грибы Калужской области - Говорушка дымчатая (Clitocybe nebularis )“. mycoweb.narod.ru (руски).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Trudell, Steve; Ammirati, Joe (2009). Mushrooms of the Pacific Northwest. Timber Press Field Guides. Portland, OR: Timber Press. стр. 93. ISBN 978-0-88192-935-5.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Davis, R. Michael; Sommer, Robert; Menge, John A. (2012). Field Guide to Mushrooms of Western North America. Berkeley: University of California Press. стр. 150–151. ISBN 978-0-520-95360-4. OCLC 797915861. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „:0“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ „Rogers Mushrooms“. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 2011-11-17.
- ↑ „California Fungi: Clitocybe nebularis“. Посетено на 2008-01-11.
- ↑ Miller Jr., Orson K.; Miller, Hope H. (2006). North American Mushrooms: A Field Guide to Edible and Inedible Fungi. Guilford, CN: FalconGuide. стр. 187. ISBN 978-0-7627-3109-1.
- ↑ Haas H (1969). The Young Specialist looks at Fungi. Burke. стр. 128. ISBN 0-222-79409-7.