Климатска психологија
Климатската психологија е истражувачко поле кое има за цел да го проичи разбирање на психолошките процеси што се случуваат како одговор на климатските промени и нивните ефекти. Исто така, се обидува да промовира креативни начини за вклучување на јавноста за климатските промени; придонесе за промени на лично поле, промени во заедницата, културно и политичко ниво; поддршка на активистите, научниците и креаторите на политиките за да донесат ефективни промени како и да ја негува психолошката отпорност на деструктивните влијанија на климатските промени.
Дефиниција[уреди | уреди извор]
Климатската психологија може да се однесува на:
- Ефектите на климатските промени врз менталното здравје
- Психичко влијание на климатските промени
- Психолошки аспекти околу климатската комуникација
- Психологија на негирање на климатските промени
Академска дисциплина[уреди | уреди извор]
Климатската психологија е трансдисциплинарен пристап кон истражувањето и праксата. Се фокусира на неподготвеноста на општеството да преземе соодветни мерки во врска со заканите од климатските промени. Се чини дека проблемот бара подлабок пристап, кој го испитува човековиот отпор кон знаењето и дејствувањето, наместо да го гледа како „ информациски дефицит “ што треба да се третира со когнитивни или бихејвиорални пристапи. Тоа го нагласува значењето на човечките емоции, идентитети и културни претпоставки.
Со цел да ги исполни своите цели и да го развие својот пристап, климатската психологија се базира на широк спектар на погледи, вклучувајќи погледи од областа на литературата, филозофијата, светските религии, уметноста, хуманитарните науки и системското размислување . [1] Јадрото на пристапот се заснова на различни психотерапевтски традиции и психосоцијални студии, дозволувајќи им на климатските психолози да ги разберат несвесните или непризнаените емоции и процеси кои влијаат врз мислите, мотивациите и однесувањата на луѓето.
Практична климатска психологија[уреди | уреди извор]
Во скорешните години, климатските психолози ги олеснуваат групите за поддршка на активистите, особено оние кои се активни во поддршката на проеколошките однесувања во општеството. Тие, исто така, развиваат иницијативи како што е кооперативно истражување, метод за истражување на психолошки феномени каде што учесниците се целосно вклучени и дејствуваат како ко-истражувачи, овозможувајќи поширок опсег на побогати, квалитативни податоци. [2] [3]
Агенцијата на Соединетите Американски Држави за меѓународен развој (УСАИД) објавила дека околу 971 милион поединци живеат во региони со умерена до висока изложеност на климатски опасности поради индустрискиот развој, експлоатацијата на животната средина и прекумерниот консумеризам, особено во регионите Азија-Пацифик и Јужна Азија. Како одговор на прашањата и тешкотиите кои произлегуваат од климатските промени, Психолошката асоцијација на Филипините (ПАП) активно обезбедува психолошка помош за време на природни катастрофи и катастрофални настани. [4]
Студијата во 2021 година покажала дека проблемите со менталното здравје поврзани со климатските промени ги препознаваат полските психолози и психотерапевти. [5]
Климатските промени и психолошката одбрана[уреди | уреди извор]
Справувањето со неизбегнување има три доминантни форми: активно справување, што е директно дејство преземено за справување со стресна ситуација; прифаќање, што е когнитивно и емоционално признавање на стресните реалности; и когнитивна реинтерпретација, која вклучува учење или позитивно прерамнување. [6] [7]
Климатските психолози размислуваат како одговорите за справување можат да бидат адаптивни или неприлагодливи, [8] не само на лично поле, туку и за пошироката средина и екологијата. Поточно, дали одговорите промовираат позитивно психолошко приспособување и стимулираат соодветно и пропорционално проеколошки дејствија или служат за оправдување на поединецот во својата неактивност. [9]
Историја[уреди | уреди извор]
Потеклото на климатската психологија може да се проследи наназад до работата на психоаналитичарот Харолд Серлс и неговата работа за несвесните фактори кои влијаат на отуѓувањето на луѓето од остатокот на природата. [10] Исто така, има силно влијание од страна на екопсихологијата и нејзиниот акцент на односите на луѓето со природниот свет. [11]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Climate Psychology Alliance, Handbook. „Climate Psychology“. Climate Psychology Alliance (англиски). Архивирано од изворникот на 2020-11-11. Посетено на 2020-09-18.
- ↑ Gillespie, S. (2020) Climate Crisis and Consciousness. Abingdon UK & New York: Routledge.
- ↑ Nichol, J. (1993). Cooperative Inquiry. Retrieved from https://co-counselling.info/en/cocopedia/cooperative-inquiry on 22/07/20
- ↑ Climate Action and Global Psychology - Researchgate. Nov. 2022, https://www.researchgate.net/profile/Brian-Dixon-2/publication/365098936_Climate_Action_and_Global_Psychology/links/6364fd562f4bca7fd0301b85/Climate-Action-and-Global-Psychology.pdf.
- ↑ Gawrych, Magdalena; Holka-Pokorska, Justyna (2021-11-13). „Mental health issues related to climate change in Poland - Polish psychologists' and psychotherapists' perspective“. Archives of Psychiatry and Psychotherapy. 24 (2): 47–53. doi:10.12740/APP/142826. ISSN 1509-2046.
- ↑ Suls, Jerry; Fletcher, Barbara (1985). „The relative efficacy of avoidant and nonavoidant coping strategies: A meta-analysis“. Health Psychology (англиски). 4 (3): 249–288. doi:10.1037/0278-6133.4.3.249. ISSN 1930-7810. PMID 4029107.
- ↑ Macy, Joanna; Johnstone, Chris (2012). Active hope how to face the mess we're in without going crazy. New World Library. ISBN 978-1-57731-972-6. OCLC 1074495798.
- ↑ Taylor S. (2020). Anxiety disorders, climate change, and the challenges ahead: Introduction to the special issue. Journal of anxiety disorders, 76, 102313. https://doi.org/10.1016/j.janxdis.2020.102313
- ↑ Andrews & Hoggett (2019) Facing up to ecological crisis: A psychosocial perspective from climate psychology. In Foster, J. (ed.) Facing Up To Climate Reality: Honesty, Disaster & Hope. London: Green House Publishing.
- ↑ Searles, H. F. (1972). „Unconscious Processes in Relation to the Environmental Crisis“. Psychoanal. Rev. 59 (3): 361–374. PMID 4636949.
- ↑ Roszak, T., Gomes, M. E., & Kanner, A. D. (Eds.). (1995). Ecopsychology: Restoring the earth, healing the mind. Sierra Club Books.