Квантитативна генетика
Квантитативната генетика е гранка на популациона генетика која ги проучува наследените основи на фенотиповите кои постојано се менуваат (како што се висината или тежината), за разлика од квалитативните, чија промена е дисконтинуирана (наизменично), каде што генетските производи се дискретно препознатливи (како што се бојата на очите, и на сите системи на крвни групи). Според тоа, квантитативната генетика го проучува степенот на наследност на мерливите - метрички и меристички (променливи) равенки - кои постојано се менуваат или флуктуираат.[1] [2] [3] [4]
Според Бејтсон, квантитативните особини (QTL) се ДНК региони кои влијаат на квантитативните фенотипски особини или се поврзани со тие гени. Ова, во последно време, освен квантитативната генетика, директно се однесува и на молекуларната генетика.
На пример, тие ја користат квадратната равенка проширување за да го претстават оплодувањето на гаметите за да формираат зигот. Меѓутоа, поради континуираната распространетост на фенотипски мерки, квантитативната генетика треба да вклучи многу други статистички методи (како ефект, средна вредност (просек) и варијанса) за да ги поврзе фенотиповите со основните генетски принципи. Некои од можните фенотипови (описни) може да се анализираат како дискретни (алтернативни) категории или како континуирани секвенци на фенотипови, во зависност од дефиницијата на мерката на прагот, или како метрика кога се квантизираат.[5] Мендел исто така го разгледал ова прашање во својата основна, плодна работа[6], особено забележувајќи го неговиот опис на високиот или џуџестиот грашок, кој всушност се однесувал на должината на стебленцето.[7] [8]
Според Бејтсон, квантитативните особини (QTL) се ДНК региони кои влијаат на квантитативните фенотипски особини или се поврзани со тие гени. Ова во последно време, освен квантитативната генетика, директно се однесува и на молекуларната генетика.
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Полигенско наследство
- Генски интеракции
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Ed. (2005): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. 978-9958-9344-1-4.
- ↑ Hadžiselimović R., Pojskić N. (2005): Uvod u humanu imunogenetiku. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. 978-9958-9344-3-8.
- ↑ Hadžiselimović R. (2005): Bioantropologija – Biodiverzitet recentnog čovjeka. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. 978-9958-9344-2-1.
- ↑ Kapur Pojskić L., Ed. (2014): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, 2. izdanje. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. 978-9958-9344-8-3.
- ↑ Anderberg M. R. (1973): Cluster analysis for applications. Academic Press, New York
- ↑ Mendel G. (1866): Versuche über Pflanzen Hybriden. Verhandlungen naturforschender Verein in Brünn, iv.
- ↑ Mendel G., Bateson W. [translator] (1981): Experiments in plant hybridisation. J. Roy. hort. Soc. (London), xxv: 54–78.
- ↑ Rad: Mendel G ., Bateson W. (1891), s dodatnim komentarima Batesona, prenijet je u: Sinnott E. W., Dunn L. C ., Dobzhansky T. (1958): Principles of genetics. McGraw- Hill, New York,: 419-443. Fusnota 3, stranica 422 identifikuje Batesona kao originalnog prevoditelja i daje referencu za prevod