Евтимија (филозофија)

Од Википедија — слободната енциклопедија

Евтимија (грчки: εὐθυμία, „радост, добро расположение, спокојство“, буквално „добар тумос“) ― термин што го користи Демокрит за да се однесува на еден од основните аспекти на целта на човечкиот живот.

Диоген Лаерциј ја запишува положбата на Демокрит како „Главно добро за кое тврди дека е веселоста (евтимија); што, сепак, тој не го смета за исто како задоволство; како што некои луѓе, кои погрешно го разбрале, го фантазирале дека мислел; но тој разбира со веселост, состојба според која душата живее смирено и стабилно, вознемирена од никаков страв, суеверие или друга страст“.[1]

Во есејот за спокојството на Сенека, тој го користи грчкиот збор евтимија, што тој го дефинира како „да верувате во себе и да верувате дека сте на вистинскиот пат и да не се сомневате следејќи ги огромните патеки на оние што талкаат во секоја насока“.[2]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 8 мај 2018. Посетено на 14 март 2021.
  2. Holiday, Ryan; Hanselman, Stephen (27 октомври 2016). The Daily Stoic: 366 Meditations on Wisdom, Perseverance, and the Art of Living: Featuring new translations of Seneca, Epictetus, and Marcus Aurelius (англиски). Profile Books. ISBN 9781782833178.

Извори[уреди | уреди извор]