Должноста на убавицата
| „Должноста на убавицата“ | |
|---|---|
 | |
| Автор | Џорџ Бернард Шо |
| Премиера | Ненастапена |
| Изворен јазик | англиски |
| Тематика | Маж е гневен поради љубовните погледи на неговата сопруга |
| Жанр | комедија на манири |
| Место | Во канцеларијата на адвокатот |
Должноста на убавицата (изворно: Beauty's Duty) (1913) ― незавршена кратка претстава од Џорџ Бернард Шо. Таа е дијалог помеѓу маж и неговиот адвокат за сопругата на мажот. Сопругот има традиционални ставови во врска со бракот. Сопругата е поидиосинкратна во своето размислување.
Ликови[уреди | уреди извор]
- Сопруг
- Адвокат
- Службеник на адвокат
Заплет[уреди | уреди извор]
Мажот му кажува на својот адвокат дека треба законски да се раздели од сопругата. Адвокатот вели дека нема основа за тоа, бидејќи се чини дека неговата сопруга не сторила ништо лошо. Сопругот вели дека има некои извонредни идеи. Таа верува дека нејзината убавина и шарм се такви што мажите лесно се заљубуваат во неа. Бидејќи има дарба да ги тера мажите да ја сакаат, би било погрешно да не го користи својот талент на што повеќе мажи.
Во овој момент, службеникот на адвокатот влегува и вели дека штотуку пристигнала убава жена. Адвокатот прашува која е таа, но службеникот вели дека би било повреда на нејзиното совршенство да го прашала нејзиното име. Сопругот вели дека тоа мора да биде неговата сопруга која ја испробува својата „дарба“ врз службеникот.
Продукции[уреди | уреди извор]
Во својот деловит облик, кратката претстава не била наменета за сценска изведба и била оставен во нецелосна состојба. Не била објавена сè до 1934 година. Според А. М. Гибс, претставата е под влијание на карактеризирањето на г-дин Гапи во романот „Тмурна куќа“ на Дикенс.[1]
За време на Втората светска војна, Би-Би-Си планирал да го емитува на арапски превод на радио, како дел од промоцијата на британската култура во арапските земји. На еден писател му било наложено да го искористи тоа и да даде јасен почеток и крај. На Шо му била испратена англиската верзија на предложениот целосен текст во декември 1943 година. Тој напишал уште во февруари 1944 година, извинувајќи се за одложувањето, велејќи дека тој сигурно бил „без зборови од зачуденост“ што Би-Би-Си смета дека ова е соодветно: „како некој со најслаба претстава за разликата помеѓу Арабија и Блумсбери, би можел да размисли за фрлање на „Должноста на убавицата“ на чело на еден бедуин, го поминува моето разбирање“. Би-Би-Си одговорил дека тие се сигурни дека „ќе ги воодушевила бедуините“, но го откажале производството.[2]