Див тип

Од Википедија — слободната енциклопедија
За разлика од кулинарските банани, бананите од див тип имаат голем број на големи, тврди семиња.

Дивиот тип (WT) е фенотип на типичната форма на еден вид како што се јавува во природата. Првично, дивиот тип бил концептуализиран како производ на стандардниот[1] „нормален“ алел на локус, за разлика од оној произведен од нестандарден, „мутант“ алел. „Мутантните“ алели може да варираат во голема мера, па може дури и да станат див тип ако дојде до генетска промена во популацијата. Континуираните напредоци во технологиите за генетско мапирање имаат создадено подобро разбирање за тоа како се случуваат мутациите и како комуницираат со други гени за да го променат фенотипот.[2] Сега се цени дека повеќето или сите генски локуси постојат во различни алелни форми, кои се разликуваат по фреквенција низ географскиот опсег на еден вид, и дека не постои униформиран див тип. Најчесто, сепак, најраспространетиот алел - т.е. оној со најголема генска фреквенција - е оној што се смета за див тип.[3]

Концептот на див тип е корисен кај некои експериментални организми како што се овошните мушички Дрософила меланогастер, кај кои се знае дека стандардните фенотипови, за карактеристики како што се бојата на очите или обликот на крилата, се изменети со одредени мутации кои произведуваат карактеристични фенотипови, како што се „бели очи " или "рудиментарни крилја". Алелите од див тип се означени со „+“, на пример w+ и vg+ за црвени очи и крила со целосна големина, соодветно. Манипулацијата со гените зад овие особини довело до сегашното разбирање за тоа како се формираат организмите и како карактеристиките мутираат во популацијата. Истражувањата кои вклучуваат манипулација со алели од див тип имаат примена во многу области, вклучително и борба против болести и комерцијално производство на храна.

Медицинско лекување[уреди | уреди извор]

Генетската секвенца за фенотипови од див тип наспроти „мутант“ и како овие гени комуницираат во експресијата е предмет на многу истражувања. Се надеваме дека подоброто разбирање на овие процеси ќе донесе методи за спречување и лекување на болести кои во моментов се неизлечиви, како што е инфекцијата со вирусот на херпес.[4] Еден пример за такво ветувачко истражување во овие области била студијата направена за испитување на врската помеѓу мутациите од див тип и одредени видови на рак на белите дробови.[5] Исто така, се прават истражувања кои се занимаваат со манипулација со одредени карактеристики од див тип кај вирусите за да се развијат нови вакцини.[6] Ова истражување може да доведе до нови начини за борба против смртоносните вируси како што се ебола вирусот[7] и ХИВ.[8] Истражувањата кои користат мутации од див тип, исто така, се прават за да се утврди како вирусите преминуваат меѓу видовите за да ги идентификуваат штетните вируси со потенцијал да заразат луѓе.[9]

Комерцијални апликации[уреди | уреди извор]

Селективното одгледување за подобрување на најкорисните особини е структурата врз која се гради земјоделството, што го забрзало процесот на еволуција за да се направат растителните растенија и животните поголеми и поотпорни на болести. Генетската манипулација отишла уште подалеку.[10][11] Генетската промена на растенијата води не само до поголемо растително производство, туку и до повеќе хранливи производи, овозможувајќи им на изолираните популации да добијат витални витамини и минерали кои инаку би биле недостапни за нив. Употребата на овие мутации од див тип, исто така, довело до растенија способни да растат во екстремно суви средини, и со тоа планетата е денес попогодна за живеење од кога било досега.[12] Како се учи повеќе за овие гени, земјоделството продолжува да станува поефикасен процес, на кој се потпираме за одржување на постојано растечката популација. Засилувањето на поволните гени овозможува најдобрите особини во популацијата да бидат присутни во многу повисоки проценти од нормалните, иако оваа практика е предмет на одредена етичка дебата. Овие промени, според некои, биле причината поради која одредени растенија и животни се речиси непрепознатливи во споредба со нивните предци.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Wild Type vs. Mutant Traits“. Miami College of Arts and Sciences. Посетено на March 2, 2016.
  2. ↑ Chari, Sudarshan; Dworkin, Ian (2013). „The Conditional Nature of Genetic Interactions: The Consequences of Wild-Type Backgrounds on Mutational Interactions in a Genome-Wide Modifier Screen“. PLOS Genetics. 9 (8): e1003661. doi:10.1371/journal.pgen.1003661. PMC 3731224. PMID 23935530.
  3. ↑ Jones, Elizabeth; Hartl, Daniel L. (1998). Genetics: principles and analysis. Boston: Jones and Bartlett Publishers. ISBN 978-0-7637-0489-6.
  4. ↑ Batista, Franco, Vicentini, Spilki, Silva,Adania, Roehe (2005). „Neutralizing Antibodies against Feline Herpesvirus Type 1 in Captive Wild Felids of Brazil“. Journal of Zoo and Wildlife Medicine. 36 (3): 447–450. doi:10.1638/04-060.1. PMID 17312763.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  5. ↑ Zhao, Zhang, Yan, Yang, Wu (July 2014). „Efficacy of epidermal growth factor receptor inhibitors versus chemotherapy as second-line treatment in advanced non-small-cell lung cancer with wild-type EGFR: A meta-analysis of randomized controlled clinical trials“. Lung Cancer. 85 (1): 66–73. doi:10.1016/j.lungcan.2014.03.026. PMID 24780111.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  6. ↑ Sanchez, Anthony. „Analysis of Filovirus Entry into Vero E6 Cells, Using Inhibitors of Endocytosis, Endosomal Acidification, Structural Integrity, and Cathepsin (B and L) Activity“. oxfordjournals.org. The Journal of Infectious Diseases. Посетено на 2014-11-16.
  7. ↑ Sullivan, Nancy; Yang, Zhi-Yong; Nabel, Gary (2003). „Ebola Virus Pathogenesis: Implications for Vaccines and Therapies“. Journal of Virology. 77 (18): 9733–9737. doi:10.1128/JVI.77.18.9733-9737.2003. PMC 224575. PMID 12941881.
  8. ↑ Quan, Yudong; Xu, Hongtao; Kramer, Vintor; Han, Yingshan; Sloan, Richard; Wainberg, Mark (2014). „Identification of an env-defective HIV-1 mutant capable of spontaneous reversion to a wild-type phenotype in certain T-cell lines“. Virology Journal. 11: 177. doi:10.1186/1743-422X-11-177. PMC 4283149. PMID 25287969.
  9. ↑ Bieringer, Maria; Han, Jung; Kendl, Sabine; Khosravi, Mojtaba; Plattet, Philippe; Schneider-Schaulies, Jürgen (2013). „Experimental Adaptation of Wild-Type Canine Distemper Virus (CDV) to the Human Entry Receptor CD150“. PLOS ONE. 8 (3): e57488. Bibcode:2013PLoSO...857488B. doi:10.1371/journal.pone.0057488. PMC 3595274. PMID 23554862.
  10. ↑ Davidson, Nagar, Ribshtein, Shkoda, Perk, Garcia (2009). „Detection of Wild- and Vaccine-Type Avian Infectious Laryngotracheitis Virus in Clinical Samples and Feather Shafts of Commercial Chickens Full Access“. Avian Diseases. 58 (2): 618–623. doi:10.1637/8668-022709-ResNote.1. PMID 20095166.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  11. ↑ The Humane Society of America. „An HSUS Report: Welfare Issues with Selective Breeding of Egg-Laying Hens for Productivity“ (PDF). Наводот journal бара |journal= (help)
  12. ↑ Mahmood, Khalid; Kannangara, Rubini; Jørgensen, Kirsten; Fuglsang, Anja (2014). „Analysis of peptide PSY1 responding transcripts in the two Arabidopsis plant lines: wild type and psy1r receptor mutant“. BMC Genomics. 15 (1): 441. doi:10.1186/1471-2164-15-441. PMC 4070568. PMID 24906416.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Див_тип&oldid=5175098“