Ден на вљубените

Од Википедија — слободната енциклопедија
Скенирана честитка за вљубените од 1909 година
Скенирана честитка за вљубените од 1909 година

Денот на вљубените („Свети Валентин“) — годишна прослава што се одржува на 14 февруари со славење на љубовта и приврзаноста помеѓу интимните партнери. Денот е именуван според еден ранохристијански маченик наречен Валентин и е одреден од папата Гелазиус I во 500 г.н.е. беше отстранет од Римскиот календар на светците во 1969 од папата Павле VI, но неговото религиско одржување сè уште е дозволено. Традиционално е ден на кој вљубените ја изразуваат нивната љубов меѓусебно со подарување цвеќиња, нудење слатки производи и праќање картички (познати како "љубовни"). Денот прво се поврзувал со романтична љубов во кругот на Геофри Чосер во средниот век, кога традицијата бурно растела со искрена љубов.

Модерните симболи на Денот на вљубените вклучуваат заоблени срца, гулаби и фигура на криластиот Купидон. Од 19 век со рачно напишаните картички почнаа да се произведуваат голем број поздравни картички.

Името Валентин го носат мнозина ранохристијански светци.Валентин се чествува на 14 февруари се Вљубеникот од Рим (Valentinus press m.Romae) и Вљубеникот од Терни (Valentinus ep.Intermanesis m. Romae).Вљубеникот од Рим е свештеник во Рим кој бил маченик околу 269 г.п.н.е и е спален на патот Фламина.Неговите остатоци се во црквата свети Пракс во Рим и на улицата Уајтфрајар во црквата Кармелајт во Даблин,Ирска. Вљубеникот од Терни е епископ на Интерамна(модерно Терни)околу 197 г.п.н.е и се вели дека е мачен за време на прогонот под императорот Аурелијан.Тој е исто така спален на патот Фламина,но на друго место од Вљубеникот од Рим.Неговите остатоци се во Базиликата на Свети Валентин од Терни(Basilica di San Valentino)

Католичката енциклопедија исто така зборува за третиот светец наречен Валентин кој се споменува во раните маченици на датата на 14 февруари.Тој бил мачен во Африка со бројни другари,но не е познато ништо повеќе за него.

Не се содржани романтични елементи во оригиналните рани средновековни биографии на ниеден од овие маченици.Со тек на време Свети Валентин се поврзува со романтиката во 14 век,разликите помеѓу Вљубеникот од Рим и Вљубеникот од Терни се целосно изгубени.

Во 1969 ревизијата на Римскиот календар на светците,празникот Свети Валентин на 14 февруари беше отстранет од основниот Римски календар и пренесан на посебени(локалени или дури национални)календари од следниве причини:,,Додека трае споменот на Свети Валентин е оставен на посебните календари,додека е одделен од неговото име,ништо не е познато за Свети Валентин освен тоа дека е спален на патот Фламина на 14 февруари." Празникот сè уште се слави во Балзан (Малта) каде остатоците од светецот се потврдени дека се најдени исто така низ светот од Традиционалните Католици кои го пратат постариот,пред-Ватиканскиот II календар.

Романтични легенди[уреди | уреди извор]

Раниот Средновековен акт на кој било Свети Валентин е опишан кратко во Легендата за Ауреа.Според оваа верзија,св.Валентин е прогонет како христијанин и испрашуван лично од Римскиот цар Клаудиј II.Клаудиј бил импресиониран од Валентин и имал разговор со него,со цел да го претвори во римско паганство и да го спаси неговиот живот.Валентин одбил и се обидел да го убеди Клаудиј за возврат.Поради тоа,тој е прогонет.Пред неговото прогонство,тој наводно направил чудо со лечење на слепата ќерка на неговиот затвореник.

Откако Легендата за Ауреа уште се предвидувала и покрај неповрзаноста со чувствителната љубов,соодветното знаење е извезено во модерните времиња на доловувањето на сликата на Валентин како свештеник кој одбива непотврден закон на Римскиот цар Клаудиј II,наводно по ред дека младите мажи останувале сами.Императорот веројатно го направил ова за да ја зголеми својата армија,верувајќи дека женетите мажи не се добри војници.Свештеникот Валентин,сепак тајно изведел брачна церемонија за младите мажи.Кога Клаудиј дознал за тоа,го уапсил Валентин и го ставил во затвор.

Постои дополонително модерно украсување за Златната легенда,овозможена од Американските поздрави на History.com и широко повторени и покрај немањето на основа.Вечерта пред Валентин да биде прогонет,тој ја напишал првата ,,љубовна" картичка адресирана до млада девојка различно идентификувана како негова сакана,како ќерката на затвореникот којшто тој се спријатели и излекува,или двете.Тоа е белешка на која пишуваше „Од твојот Валентин“.

Докажани традиции[уреди | уреди извор]

Луперкалија[уреди | уреди извор]

Главен извадок:Lupercalia

Иако славните модерни извори на врски неозначените романски празници во февруари се избраа за да се посветат на пкодноста и љубовта на Денот на св.Валентин,професорот Џек Оруч од Универзитетот во Кансзас тврдел дека пред Чосер не постојат врски помеѓу Светците наречени Валентинус и романтичната љубов.Раните врски опишани погоре се фокусирани на жртвеноста отколку на романтичната љубов.Во античкиот календар периодот помеѓу средината на Јануари и средината на февруари е месец на Гамелон,посветен на светиот брак на Зевс и Хера.

Во Стар Рим, се одржувал на 13 и 15 февруари,кој е архаичен обред поврзан со плодноста.Луперкалија е локален фестивал на градот Рим.Погенерално фестивалот на Џуно-Фебруа што означува„Прочистувачот Џуно“ или „Целомудрениот Џуно“,се прославувал на 13 и 14 февруари.Папата Гелазиус I(492-496) ја укинува Луперкалија. Colfa.utsa.edu Архивирано на 16 април 2016 г. Геофри Чосер од Томас Оклив(1412)

Љубовните птици на Чосер[уреди | уреди извор]

Првата снимена асоцијација на Денот на вљубените со романтична љубов е во Парламентот Фолс(1382) од Геофри Чосер,Чосер напишал:

               For this was on seynt Volantynyys day
               Whan eurey bryd cometh there to chese his make.
 [For this was Saint Valentine`s Day,when every bird cometh there to choose his mate]
 [За овој ден беше денот Свети Валентин,кога секоја птица оди таму да го избере својот другар]

Оваа поема е напишана во чест на првата годишнина од свршувачката на кралот Ричард II од Англија за Ана од Бохемија.Договорот овозможен за бракот е потпишан на 2 мај,1381.(Кога беа мажени 8 месеци подоцна,тие имаа само по 15 години)

Читателите некритично претпоставуваа дека Чосер се однесува на 14 февруари како Денот на Вљубените;сепак средината на февруари е непригодно време да се состануваат птиците во Англија.Хенри Ангестер Кели заклучил дека по литургискиот календар,2 мај е денот на Светците за Вљубените од Женева.Овој св.Валентин е ран епископ на Женева кој умира околу 307 г.п.н.е

Парламентот Фолс на Чосер е поставен во измислена содржина на стара традиција,но всушност пред Чосер не постоела традиција.Шпекулативното објаснување на чувствителните обичаи,претпоставувајќи ги како историски факти античките предмети го имаа нивното потекло во 18-иот век,особено Албан Батлер,авторот на „Батлеровите животи на светците“ кои се изведувани дури од почитувани модерни научници.Најзначајно,„идејата дека обичаите на Денот на вљубените се изведуваат од оние кои од Римската Луперкалија е прифатена некритично и повторувана во различни форми,се до ден денеска“.

Средновековниот период и Англиската ренесанса[уреди | уреди извор]

Користејќи го јазикот на правните судови за ритуалите на искрената љубов,Високиот суд на љубовта е воведен во Париз на Денот на вљубените во 1400 година.Судот располага со љубовни договори,предавства и насилство врз жените.Судиите се избираат од жени врз основа на поетско читање.Најраниот преживеан вљубеник е од 15 век,рондо напишано од Чарлс,Војводата од Орлеанс за неговата жена кој започнува вака:

                   Јас сум воодушевен од љубовта,
                   Моја трипати слатка љубов...
                —Чарлс Орлеанс,рондо VI,ред 1-2

Во тоа време,војводата беше задржен во кулата во Лондон по неговото апсење на Битката во Агникурт,1415 година.

Денот на вљубените се споменува покајнички од Офелија во Хамлет(1600-1601)

            „Утре е денот Свети Валентин
             Сите наутро во тоа време
             И јас девица под твојот прозор
             за да бидам твоја сакана.
             Потоа тој стана и ја облече својата облека,
             И ја затвори вратата од визбата
             пушти ја внатре девицата,девицата која е надвор
             И Никогаш повеќе разделени.“
                   -Вилијам Шекспир,Хамлет,акт IV,сцена 5

Џон Дон ја употреби легендата за бракот на птиците како почетна точка за неговиот епиталам прославувајќи го бракот на Елизабета, ќерката на англискиот крал Џејмс I ,и изборниот кнез Фридрих V на Денот на вљубените:

                            Те поздравувам епископ Валентин чиј ден е ова
                            Целиот воздух ти е епархија
                            И сите чврчорења
                            И други птици се наеднаш парохијани
                            Кои се мажат секоја година
                            Квартот на чучулигата,и големото шепотење на гулабот
                            На врабец дека го занемарува својот живот за љубов,
                            Домашната птица со црвениот стомак,
                            ќе забрзеш како црната птица,
                            Како што му прилега на трнарчето или на халконот
                            Мажот како пушка излегува и наскоро граби
                            И ја среќава неговата сопруга кој го носи нејзиниот кревет од пердув
                            Овој ден повесело отсекогаш сјае
                            Овој ден,што би можеле да се разгорат јас и ти,стариот Валентин.
                            —Џон Дон,епиталам од грофот Фредерик Конт Палатин и лејди Елизабет мажени на Свети Валентин

Верзијата„Розите се црвени“ одеци кои може да се следат уште како во епот на Едмунд Спенсер во „Приказни за кралицата“(1590):

            Таа се бањаше со црвени рози и темјанушки сини,
            И сите слатки цвеќиња,кои растат в шума.

Модерното клише на поемите за Денот на вљубените можат да се најдат во колекцијата на англискиот расадник на рими на Гамер Гартон Гарланд(1784):

         Розите се црвени,темјанушките сини
         Медот е сладок а исто така и ти
         Ти си мојата љубов и јас сум твоја
         Привлечен од тебе мојот Валентин
         Ждребката се фрли и тогаш јас нацртав
         И судбината рече дека треба да си ти.

Модерни времиња[уреди | уреди извор]

Честитка за Денот на вљубените, околу 1910

Во 1797,Британскиот издавач го издаде „Младиот писател Валентин“, којшто содржи резултати од предложените чувствителни верзии за младиот љубовник кој не е во состојба да ги создава самостојно.Печатачите веќе почнаа да произведуваат ограничен број на картички со различни верзии и скици,наречени „механички љубовни картички“, и намалување на поштенско ниво во следниот век усвоени во помалку лично но лесно практично на испраќање љубовни картички.Тоа,за возврат,за првпат стана можно анонимно да се разменуваат картички кои се земени за причина за случајното појавување на колоритната верзија во ера која е поинаку скромна на Викторијанството.

Хартиените љубовни картички станааа славни во Англија во раниот 19 век кои се произведуваа во фабрики.Фенси љубовните картички се направени од вистинска тантела и лента со хартиена тантела воведена во средината на 19 век.Во Обединетото Кралство,само половина од населението потрошиле пари за нивните љубовни картички од околу 1.3 милјарди фунти се потрошиле годишно на љубовни картички,цвеќиња,чоколади и други подароци со проценка од 25 милиони испратени картички.Повторното пронаоѓање на Денот на Свети Валентин во 1840 година се постави од Леих Ерик Шмит.Како писател во „Грахамовиот Американски месец“ одржан во 1849год,„Денот Свети Валентин...станувајќи,не стана,национален празник“.Во Америка,првото масовно производство на љубовни картички од врежана хартиена тантела се произведени и продадени кратко после 1847 година од Естер Хауланд(1828-1904) од Ворчестер,Масачусетс.

Дете облечено во тема на Свети Валентин.

Нејзиниот татко управува со големи резервации во слаткарска продавница,но Хауланд ја зеде нејзината инспирација од англиско љубовна картичка кој таа ја прими од бизнис соработник на нејзиниот татко.Заинтригиран со идејата на правење слични љубовни картички,Хауланд го започна нејзиниот бизнис со увоз на хартиена тантела и цветни декорации од Англија.Англиската практика на праќање љубовни картички се воспостави доволно функционална како средство за завера во „Исповедите на г-дин Харисон“(1851) од Елизабет Гаскел:„Пукнав со моите објаснувања:“„За љубовта за којашто не знам ништо.“„Тоа е во твојот ракопис,“ рече тој ладно.Од 2001 година,Асоцијацијата за поздравни картички доделуваа годишна „Награда Естер Хауланд за визија на поздравни картички“.

Од 19 век,рачно пишуваните белешки дадоа преголемо производство за мноштво произведени поздравни картички.Во средината на 19 век размената на Денот на вљубените е предзнак со следење на понатамошни комерцијализирани празници во Америка.

Во втората половина на 20 век,практиката на разменување картички се прошири со сите видови на подароци во Америка.Слични подароци типично вклучуваат рози и чоколади спакувани во црвен сатен и кутија во облик на срце.Во 1980-тите,дијамантската индустрија започна да го промовира Денот на вљубените како повод за давање накит.Денот требаше да асоцира во вод на платонско поздравување на „Среќен ден на вљубените“.Како шега,Денот на вљубените однесувал исто така како „Награда за денот на осамените“.Во некои северно американски основни училишта ,децата ги декорираат училниците,разменуваат картички и јадат слатки.Поздравните каритчки на овие ученици понекогаш потсетуваат што ценат тие меѓу себе.

Американската асоцијација за поздравни картички проценува дека во Америка приближно 190 милиони љубовни картички се испраќаат секоја година.Половина од нив се даваат на членовите од семејството,други помеѓу сопруг и сопруга и обично од децата.Кога ќе се вклучи размената на љубовни картички направени во училишните активности бројката се искачува до 1 милјарда,наставниците стануваат луѓе со најмногу примени картички. Зголемената популарност на Интернетот во пресврт на милениумот создава нови традиции.Милиони луѓе користат секоја година дигитални средства на создавање и испраќање поздравни пораки на Денот на вљубените како е-картички,љубовни срца или печатени поздравни картички.Околу 15 милиони е-љубовни картички се испратени во 2010 година. Има некои семејства кои сепак,избираат да најдат други средства на чествување св.Валентин на Денот на вљубените.Многу од овие традиции вклучуваат огнови,за оган се вели дека означува страст.

Антички и старомодни љубовни картички,1850-1950[уреди | уреди извор]

Љубовни картички од средниот 19 и раниот 20 век[уреди | уреди извор]

Разгледници,„поп-апс“ и механички картички,околу 1900-1930[уреди | уреди извор]

Детски љубовни картички[уреди | уреди извор]

Слични денови на чествување на љубовта[уреди | уреди извор]

Во Западот[уреди | уреди извор]

Европа[уреди | уреди извор]

Кога праќањето картички,цвеќиња,чоколади и други подароци се традиционалност во Обединетото Кралство,Денот на вљубените има разновидни регионални обичаи.Во Норвешка,лик наречен љубовниот Џек тропа на задните врати на куќите оставајќи слатки и подароци за децата.Иако тој оставал слатки работи,многу деца се уплашиле од оваа мистична личност.Во Велш,многу луѓе го прославуваат Dydd Santes Dwynwen (Ден на св.Дуинуен)на 25 јануари наспроти (или како и) Денот на вљубените.Денот го прославува св.Дуинуен,патронскиот светец на љубовниците од Велш. Во Франција,традиционална католичка земја,Денот на вљубените е познат едноставно како „Св.Валентин“,и се прославува на скоро ист начин како западните земји.Во Шпанија Денот на вљубените е познат како „San Valentin“ и се прославува на ист начин како во Обединетото Кралство,иако во Каталонија е долго заменета од слични прослави на рози и/или давање на книги на „La Diada de Sant Jordi“(Денот св.Ѓеорѓи).Во Португалија почесто се однесува како „Dia dos Namorados“(Ден на двајца вљубени).

Во Данска и Норвешка,Денот на вљубените(14 февруари) е познат како „Valentinsdag“.Не се слави во голема мера,но многу луѓе одделуваат време да јадат романтична вечера со своите партнери,да испратат картички до тајна љубов или да дадат црвена роза на своите сакани.Во Шведска се нарекува „Alla hjartans dag“(Денот на сите срца) и е пуштена во 1960-тите од цветната индустрија за комерцијални интереси и за време на влијанието на Американската култура.Не е официјален празник,но неговото прославување се препознава и продава со козметика и цвеќиња за овој празник и само се надминува од оние на Денот на мајките.

Во Финска Денот на вљубените е наречен „Ystävänpäivä“ кој се преведува како „Ден на пријателите“.Како што укажува името,овој ден е повеќе за сеќавањето на сите твои пријатели,не само твоите сакани.Во Еестонија Денот на вљубените е наречен „Sõbrapäev“, кој го има истото значење. Во Словенија,изреката кажува дека „Св.Валентин ги носи клучевите на коренот“,така на 14 февруари ,растенијата и цвеќињата почнуваат да растат.Денот на вљубените се прославувал како ден кога првата работа во лозовите насади и во полињата започнува.Исто така се вели дека птиците си предлагаат меѓусебе брак на тој ден.Сепак,неодамна се прославувал како ден на љубов.Денот на љубов е традиционалност на 12 март,Денот „св,Грегори“.Друга изрека вели „Valentin – prvi spomladin“ („Валентин-првиот светец на пролетта“),како на некои места(посебно Бела Карнолија)св.Валентин го одбележува почетокот на пролетта.

Во Романија,традиционалниот празник за љубовниците е „Dragobete,“,кој се прославува на 24 февруари.Именувано е според ликот од Романскиот фолклор кој се претпоставува дека е син на Баба Дочиа(Baba Dochia).Дел од неговото име е зборот drag(драг),кој исто така може да се најде во зборот „dragoste“(љубов).Во последните години Романија исто така започна да го прославува Денот на вљубените,и покрај тоа што веќе го имаат „Dragobete“ како традиционален празник.Ова предизвика реакции од многу групи,ценети личности и институции,но исто така националните организации како „Noua Dreaptǎ,“,кој го осудува Денот на вљубените за површен ,комерцијален и увезен западен кич.

Денот на вљубените е наречен „Sevgililer Günü“ во Турција,кој се преведува како „Денот на слатките срца“.

Според Еврејската традиција 15-тиот ден од месецот на „Av – Tu B'Av“(крајот на Август) е фестивал на љубовта.Во антички времиња девојките облекувале бели фустани и играле во лозовите насади,каде момцитеги чекале(крајот на Misha Taanith,глава 4).Во модерната Израелска култура ова е славен ден за искажување љубов,предлагање брак и давање подароци како картички и цвеќиња.

Мексико,Централна и Јужна Америка[уреди | уреди извор]

Во некои Јужноамерикански земји Денот на вљубените е познат како „Día del Amor y la Amistad“( Денот на љубовта и пријателството).На пример Мексико,Костарика и Еквадор како и други.Иако е слично на верзијата во Америка на многу начини,исто така заеднички е да видат луѓето како го прават „актот на почитта“ за нивните пријатели. Во Гватемала е познато како „Día del Cariño“ ( Денот на приврзаноста). Во Бразил,„Dia dos Namorados“(лат.„Денот на заљубените“ или „Денот на момчињата/девојчињата“)се прославува на 12 јуни,кога двојките разменуваат подароци,чоколади,картички и цветни букети.Овој ден е веројатно избран затоаа што е денот пред „Festa junina “(Ден на св.Антони),познат како светиот брак,кога традиционално многу осамени жени изведуваат славни ритуали,наречени simpatias(симпатии),за да најдат добар сопруг или дечко.Денот Св.Валентин на 14 февруари воопшто не се прославува,главно од културни и комерцијални причини,откако обично се паѓа малку пред или после Карневалот,голениот одржуван празник во Бразил-долго почитуван како празник на сексот и развратноста од многу во земјата кој може да се најде каде било од раниот Февруари до раниот Март. Во Венецуела,во 2009 год, претседателот Уго Чавес рече на состанок на неговите поддржувачи за гласањето на претстојниот референдум на 15 февруари дека „од 14-ти нема да постои време за правење ништо,ништо или следното за ништо...можеби мал бакнеж или нешто многу површно“,тој им препорача на луѓето да прославуваат недела на љубовта после гласањето на реферндумот. Повеќето од Јужна Америка „Día del Amor y la Amistad“ и „Amigo secreto“(Таен пријател) се доста славни и обично заедно прославувани на 14 февруари(еден исклучок е Колумбија,каде се слави секоја трета сабота од Септември).Последново се сосоти од случајно доделување на секој учесник примател на кој се дава анонимен подарок(сличен на традициите на Божик на тајниот Дедо Мраз).

Азија[уреди | уреди извор]

Благодарејќи на концентрираниот маркетингшки напор,Денот на вљубените се прославува во некои Азиски земји со Сингапурците,Кинезите и Јужно Корејците кои трошат најмногу пари на подароци на Денот на вљубените.

Во Јужна Кореја, слично на Јапонија, жените им даваат чоколади на мажите на 14 февруари а мажите им даваат не-чоколадни бомбони на жените на 14 март (Белиот ден).На 14 април(Црн ден),оние коишто не добиле ништо на 14 февруари или Март одат во кинески ресторант да јадат црни нудли „(자장면 jajangmyeon)“ и го „тагуваат“ својот осамен живот.Корејците исто така го прославуваат „Pepero Day“ на 11 ноември кога младите двојки си даваат меѓусебе Pepero колачиња.Датумот 11/11 е наменет за ликот на долгата форма на ова колаче.Секој 14-ети во месеците се одбележува денот посветен на љубовта во Кореја,иако многу од нив се нејасни.Од Јануари до Декември:Денот на свеќите,Денот на љубовта,Бел ден,Црн ден,Денот на розата,Денот на бакнежот,Сребрен ден,Зелен ден,Ден на музиката,Ден на виното,Ден на филмот и Ден на прегратките.Корејските жени даваат повисока сума на чоколади отколку јапонските жени.

Во Кина,пријатната ситуација е кога мажот дава чоколадо,цвеќиња или двете на жената којшто тој ја сака.На кинески,Денот на вљубените се нарекува (разговорен/обичен кинески:情人节;традиционален кинески:情人節;пинински:qíng rén jié).Традиционалниот кинески Ден на вљубените е наречен „qixi“ на пинински и се прославува на 7-иот ден од 7-иот месец според месечевиот календар,прославувајќи го легендарниот ден на кој пасачот на крави и ткаената девица треба да бидат заедно.Модерниот ден на вљубените исто така се прославува секоја година на 14 февруари,но според сончевиот календар.

Во Република Кина (Тајван) ситуацијата е дека е верзија на Јапонија.Мажите даваат подароци на жените на Денот на вљубените а жените им возвраќаат на Белиот ден.

На Филипините,Денот на вљубените е наречен „Araw ng mga Puso“ или „Ден на срцата“.Обично е одбележан со огромни зголемувања на цените на цвеќињата.

Јапонија[уреди | уреди извор]

Во Јапонија,Мороцоф ООД го воведува празникот за првпат во 1936 година кога ја пушта рекламата главно за странците.Подоцна во 1953 година започнува промовирањето на давање чоколади во облик на срце,потоа го следеа примерот и други јапонски комапнии за слатки производи.Во 1958 година одделот за продавање Исетан го започнува „продавањето на љубовни картички“.Понатамошните кампањи за време на 1960-тите години го прославуваа обичајот.Обичајот кој само жените има даваат чоколади на мажите потекнува од вид на чоколадна компанија која се извршува за време на почетните кампањи.Главно,дамите кои работат во канцеларија им даваат чоколади на нивните колеги.Додека,во западните земји подароците како поздравни картички,бомбоните,цвеќињата и состаноците со вечера се непријатни и повеќето активности околу подароците е давањето на точната сума на чоколада за секоја личност.Јапонските компании за чоколада половина од нивната годишна продажба се прави во ова време од годината.

Многу жени чувствуваат обврска да дадат чоколада на сите нивни машки колеги,со исклучок кога празникот не се паѓа во недела.Ова е познато како „giri-choko(義理チョコ)“, од „giri“(обврска) и „choko“,(чоколада),со неславни колеги кои добиваат само „ултра-обврзаност“ „chō-giri choko“-скапа чоколада.Оваа спротивност со „honmei-choko(本命チョコ,омилена чоколада)“; чоколади кои се даваат на скааните.Пријателите,особено девојчињата можат да разменуваат чоколади кои се однесуваат на „tomo-choko (友チョコ)“; од „tomo“ кој означува пријател. Во 1980-тите Јапонската национална асоцијација за слатки производи лансира успешна кампања за да се направи 14 март „ден на одговорот“ каде од мажите се очекува да ја вратат услугата од оние кои има дале чоколада на Денот на вљубените,нарекувајќи го „Бел ден“ за бојата на чокоалдите која им се нуди.Претходниот неуспешен обид да се прослави оваа прослава која е одбележана со производителното мачмалоу кои сакаат да им вратат со мачмалоу на жените.Од мажите се очекува да вратат со подароци кои се барем двапати или трипати повредни од подароците примени на Денот на вљубените.Невраќањето на подарокот се перципира како маж кој се претставува себеси во позиција на супериорност,дури и коаг се дадени извинувања.Враќањето на подарокот со еднаква вредност се смета како начин за прекинување на врската.Оригинално само се даваат чоколади,но сега подароците на накит,додатоци,облека и долна облека се вообичаени.Според официјалното мрежно место на Белиот ден,белата боја е избрана затоа што тоа е боја на чистотата,предизвикувајќи чиста,слатка тинејџерска љубов,затоа што е бојата на шеќерот.Почетното име е „Ai ni Kotaeru White Day“(одговори со љубов на Белиот ден). Во Јапонија,романтичниот „вечерен состанок“ поврзан со Денот на вљубените се прославува на Божик. Во 2006 г. анкетата на луѓе на возраст помеѓу 10 и 49 год во Јапонија,Ориконскиот стил пронајден во 1986 г. осамениот Sayuri Kokushō ,Валентинскиот бакнеж станува славна песна на денот на вљубените,дури се мисли дека се пронајдени 317.000 копии.Насловите го соборија рангот на продавање кои се број еден „Љубов,љубов,љубов“ од „Сништата се остваруваат“(2.488.630 копии),„Љубовно радио“ од „Хум Матсутоја“(1.606.780 копии),„Среќен,среќен поздрав“ од Кинки кидс(608.790 копии).Последната песна во топ петте е „Мојата смешна љубов“ од Мајлс Дејвис.

Слични Азиски традиции[уреди | уреди извор]

Во Кинеската култура постои постаро одржување посветено на љубовниците,се нарекува „Ноќта на седумте“(кинески:七夕;пинански:Qi Xi).Според легендата за пасачот на крави и ткаената звездена девица,нормално се разделени од млечниот пат(сребрена река)но е дозволено да се сретнат со преминување на 7-иот ден од 7-иот месец од кинескиот календар.

Во Јапонија,мала разлиечна верзија на 七夕 наречена Tanabata се прославувала со векови,но на 7 јули(Грегоријански календар).Се сметаше од Западнаците слично како Денот св.Валентин,но не е поврзано на тоа и неговото потекло е целосно различно.

Индија[уреди | уреди извор]

Во Индија,во антиката,имаше традиција на обожување на Камадев,господарот на љубовта;илустриран од еротски резби во спомениците на групата Кахурахо и од пишувањето на договорот Камасутра за водењето љубов.Оваа традиција се изгуби во средните години,кога Камадев не се прославуваше повеќе и јавните изјави на сексуална наклонетост се свртеа против него.Околу 1992 година Денот на вљубените започна да ја зафаќа и Индија со специјална ТВ и радио програма,дури и натпреварите за љубовно писмо.Економската слобода исто така помогна во индустријата за љубовни картички.Во модерните времиња,Хинду и Исламските традиционалисти го сметаа празникот за културна заразеност од Западот,резултат на глобализацијата во Индија.Шив Сена и Санг Паривар ги прашуваа нивните следбеници за избегнувањето на празникот и „јавниот пристап на љубов“ и поради нив кои се „вонземјанци на индиската култура“.Овие протести се организираа од политички елити,но самите протестанти се средна класа од Хинду луѓето кои стравуваат дека глобализацијата ќе ја уништи традицијата во нивното општество:договорени бракови,здружени хинду бракови,мајки со исполнето време. (види Housewife#India ) и др.

И покрај овие пречки,Денот на вљубените зголемено станува славен во Индија.Сепак.останатите и либерални критики на Денот на Вљубените останува силен во Индија.Денот на вљубените строго се критикувал од постколонијалните перспективи од интелектуалците од преостанатите Индијци.Празникотсе смета како фронт за Западниот империјализам,неоколонијализам и експлоатацијата за работните класи преку комерцијализам од мултинационалните корпорации.Истражувањата покажале дека Денот на вљубените ја промовираа и влошува внатрешната нееднаквост во Индија и помошта во создавањето на псевдо-западните средни класи.Како резултат,работните класи и сиромасите во неразвиените подрачја стануваат социјално неповрзани,политички и географски од хегемонската капиталистичка структура на моќ.Тие исто така го критикуваат главниот медиумски напад на Индијците свртени кон Денот на вљубените како форма на демонизација која е создадена и добиена од понатамошната агенда на Денот на вљубените.

Средниот Исток[уреди | уреди извор]

Во Египет,египјаните го слават Денот на вљубените на 14 февруари и им е вроден „Eid el-Hob el-Masri “(Египетски ден на љубовта) на 4 ноември кои купуваат подароци и цвеќиња за нивните сакани.Се забележува на 14 февруари 2006 год цветно движење во земјата,вредно 6 милиони фунти,кој достигнува до 10 центи од целосната годишна продажба на цвеќиња.

Во Иран,„Sepandarmazgan“ или „Esfandegan“ се стари традиционални прослави на љубов,пријателство и земјиштво.Немаат ништо заедничко со св.Валентин,исклучок за површна сличност во давањето на приврзаност и подароци на саканите,неговото потеко и мотиви се целосно неповрзани.Постепено се заборавиле во услуга на Западните прослави на Денот на вљубените.Асоцијацијата за културата на Иран и Природната појава се обидуваа од 2006 год да го направат „Sepandarmazgan“ национален празник на 17 февруари,само за да го заменат западниот празник.

Во Израел,„Tu B'Av,“ се смета дека е еврејски ден на љубовта следејќи ги античките традиции на додворување на овој ден.Денес,ова се слави како втор празник на љубовта од световните луѓе(покрај денот св.Валентин) и дели многу од обичаите кои се поврзани со св.Валентин во Западните општества.

Конфликт со религиските фундаменталисти[уреди | уреди извор]
Исламски земји[уреди | уреди извор]
Саудиска Арабија[уреди | уреди извор]

Во Саудиска Арабија,во 2002 и 2008 година,религиската полиција ја забранија продажбата на сите предмети на Денот на вљубените,велејќи им на вработените во продавниците да ги отстранат сите црвени предмети,како денот кој се смета за хриситјански празник.Во 2008 година оваа забрана се создаде од црниот пазар на рози и стутканата хартија.

Пакистан[уреди | уреди извор]

Политичката партија Jamaat-e-Islami е нименувана поради забраната на празникот.Покрај ова,прославата е неверојатно славна и цвеќарите очекуваат да се продаде голема количина на цвеќиња,посебно црвени рози.

Иран[уреди | уреди извор]

Во 21-иот век,на прославата на Денот на вљубените во Иран е остро критикуван од страна на конзервативците кои гледаат на прослави како спротивност, за разлика од исламската култура. Во 2011 година, иранскиот сопственик на синдикатот издаде директива за забрана на печатење и дистрибуција на кои било добри промоции, вклучувајќи картички, подароци и мечињата. "Печатницата и производството на која било стока поврзани со овој ден, вклучувајќи постери, кутии и картички украсена со срце или половина срца, црвени рози и сите активности промовирањето на овој ден се забранети ... Местата што го кршат ова легално ќе се расправа со нив - предупреди Унијата.