Генетска структура

Од Википедија — слободната енциклопедија

 

Генетската структура се однесувала на која било шема во генетскиот состав на поединци во популацијата.[1]

Генетската структура овозможувала информации за поединецот да се заклучеле од други членови на истата популација. Во тривијални термини, сите популации имале генетска структура, бидејќи сите популации можеле да се карактеризирале со нивниот генотип или алелска фреквенција: ако само 1% од голем примерок на молци извлечени од една популација имале забележани крилја, тогаш било безбедно да се претпоставело дека некоја непозната личност веројатно немала да има забележани крилја.

Покомплициран пример се јавувал во густи грмушки од растенија, каде што растенијата имале тенденција да се опрашувале од блиските соседи, а семињата имале тенденција да паѓале и 'ртат во близина на мајчиното растение. Во такво сценарио, растенијата имале тенденција да биле поблиску поврзани со блиските растенија отколку со далечните растенија; а сепак тие биле со поголема веројатност да се размножувале со блиските растенија отколку со далечните растенија. Така се создавал циклус на оплодување помеѓу крвни сродници што го овековечувал моделот на растенија кои биле тесно поврзани со блиските соседи. Ова било форма на генетска структура бидејќи можело да се заклучи многу за генетскиот состав на секое поединечно растение едноставно со проучување на растенијата во нивните непосредни соседства.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Chakraborty, Ranajit (1993). „Analysis of Genetic Structure of Populations: Meaning, Methods, and Implications“. Human Population Genetics (англиски). Springer, Boston, MA. стр. 189–206. doi:10.1007/978-1-4615-2970-5_14. ISBN 9781461362920.