Вииви Луик

Вииви Луик (естонски: Viivi Luik), (родена на 6 ноември 1946 година, во Тјнассилма, Естонија) е естонски поет и прозаист.^[1].

Животопис[уреди | уреди извор]

Од 1965 до 1967 година Вииви Луик учела вонредното во средно училиште во Талин, работејќи истовремено како библиотекар^[2].

Во 1970 година Виви Луик станала член на Естонскиот сојуз на писатели.

Во 1974 година Вииви Луик се оженила со Јаак Јерут, естонски писател, а подоцна и дипломат. Како сопруга на дипломат, таа помина неколку години во странство: во Хелсинки (1993-1997), Берлин (1996) и Рим (1998–2003)^[3],^[4]

Литературни дела[уреди | уреди извор]

Првата поема на Луик се појави во локалниот дневен весник во 1962 година, а во 1964 година таа дебитирала во истакнатиот литературен магазин Looming. Нејзината прва збирка поезија „Празник на облаците“ била објавена во 1965 година^[5]..

1965 година „Празник на облаците“ (поезија)^[6].
1966 година „Ветер на небото“ (поезија)
1968 година „Глас“ (поезија)
1968 година „Продавач на песни“ (поезија)
1971 година „Биди таму каде што си“ (поезија)
1973 година „Одење во слика“ (поезија)
1974 година „Леополд“ (книга за деца)
1974 "Граница на светилникот" (расказ)
1974 година "Да видиме што сè уште вели Леополд" (книга за деца)
1975 година „Поезија“
1976 година „Леополд му помага на жителот на градот“ (книга за деца)
1977 година „Мислите 1962–1974 година“ (избрана поезија)
1978 година „Работи на земјата“ (поезија)
1979 година "Деца" (книга за деца)
- 1985 година, руски превод, „Домашние дети“, Талин
1982 година „Тешка радост“ (поезија)
1984 година "Сите приказни за Леополд" (книга за деца)
1985 година "Седмата пролет на мирот" (роман)
1987 година „Три букви“ (книга за деца)
1991 година "Убавината на историјата" (роман)
1998 "Земјата на небото, поезија 1962–1990" (избрана поезија)
2005 година "Спас за живот: Избрана поезија 1962–1997" (избрана поезија)
2006 година "Аабицајутуд" (книга за деца)
2006 година „Детски соби“ (поезија)
2006 година „Говор кај училишниот гроб: статии и есеи 1998–2006 година“ (собрани статии и есеи)
2006 година „Собрани песни 1962–1997“ (собрана поезија; 2. издание 2011)
2010 година "Театар на сенки" (роман)
2014 година „Крајот на сезоната е почеток на векот“ (поезија)
2017 година "Неизбежноста да се наруши убавината на сликата" (есеи и написи)

Есеи[уреди | уреди извор]

Секретар за себе
2006 година: Говор на гробот на училиште ( Kõne koolimaja haual )
2010 година: Јас сум книга ( Ma olen raamat ), интервју со Хеди Росма
2012 година: „Малиот плакар на човекот“, изданија Пјер-Гијом де Ру, 2012

Награди[уреди | уреди извор]

1986 Книжевна награда А. Х. Тамсааре (за романот „Седма пролет на мирот“)
Награда за поезија Јухан Лиив од 1988 година
Културна награда од 1992 година на Република Естонија
2000 Ред на белата Sвезда, 3-та класа
2019 година Естонска национална награда за животно дело за култура
Литературна награда Јаан Крос за 2020 година (за збирката есеи и написи „Неизбежноста да се наруши убавината на сликата“)

Литература за авторот[уреди | уреди извор]

Viivi Luik. Kirjanduse nimestik. Koostanud H. Voogla. Autobiograafia: V. Luik. Tallinn: Eesti NSV Kultuuriministeerium. Eesti NSV Riiklik Laste- ja Noorsooraamatukogu 1977. 35 S.
Sirje Kiin: Viivi Luik, in: Looming 10/1980, S. 1437–1455.
Fünf Fragen an Viivi Luik den "Siebten Friedensfrühling" betreffend, in: Estonia 3/1987, S. 109–111.
Maire Jaanus: Viivi Luik: War and peace; body and genotext in her novel Seitsmes rahukevad, in: Journal of Baltic Studies 3/1989, S. 265–282.
Irja Dittmann-Grönholm: Luik, Viivi, in: Metzler Autorinnen Lexikon. Hrsg. von Ute Hechtfischer, Renate Hof, Inge Stephan und Flora Veit-Wild. Stuttgart, Weimar 1998, S. 320–321.
Leena Kurvet-Käosaar: Multidimensional Time-Space in Margaret Atwood's Cat's Eye and Viivi Luik's The Seventh Spring of Peace, in: interlitteraria 3/1998, S. 248–266.
Cornelius Hasselblatt: Viivi Luik, in: Kritisches Lexikon zur fremdsprachigen Gegenwartsliteratur. 56. Nachlieferung. München: edition text + kritik 2001. 14 + 5 S.
Cornelius Hasselblatt: Kann Geschichte schön sein? Zur Konstruktion von Vergangenheit in zwei Romanen Viivi Luiks, in: Nordost-Archiv. Zeitschrift für Regionalgeschichte. NF VIII (1999), S. 419–433.
Arne Merilai: Viivi Luik linnulennul, in: Keel ja Kirjandus 9/2006, S. 689–713.
Looming – olemise kehtestamine: Viivi Luik. Tartu: Tartu Ülikooli Kirjastus 2007. 333 S.
Esten in der Ewigen Stadt. Ein Gespräch mit Viivi Luik und Jaak Jõerüüt, in: Estonia 1/2002, S. 62–69.
Arne Merilai: Longing for the bosom of the rowan-tree: Viivi Luik, in: Estonian Literary Magazine 24 (2007), S. 4–11.[1] Архивирано на 21 април 2021 г.
Arne Merilai: Of Hard Joy: Half a Century of Viivi Luik’s Creations. Poetry, in: interlitteraria 18/1 (2013), S. 211–225.[2]
Arne Merilai: Of Hard Joy: Half a Century of Viivi Luik’s Creations. Prose, in: interlitteraria 18/2 (2013), S. 335–348.[3]
Being one with the world, i.e. why leave home? An interview with Viivi Luik by Aija Sakova, in: ELM 47 (Autumn 2018), S. 36–39.[4]
5+5. A conversation between writers Viivi Luik and Tõnu Õnnepalu, in: Estonian Literary Magazine 49 (Autumn 2019), S. 6–14.[5]