Бела кула (Бриксен)

Белата кула се наоѓа во Бриксен - Италија. Датира од 15 век. Кулата со готска архитектура е висока 72 метри, а катедралата блиску до неа е посветена на Свети Михаил. Заедно со двете кули на катедралата во Бриксен, таа е еден од амблемите на градската епископија. Има околу 200 скали кои водат до сложениот карилонски механизам од 43 ѕвона. По нејзината реставрација во 2006 година, Белата кула се користи како музеј. Белата кула е регистриран споменик на културно наследство (број 14186) во Јужен Тирол.

Историја[уреди | уреди извор]

Изградбата на кулата започнала во 15 век. Во 1444 година кулата се запалила, а во 1459 година теологот Николај од Куза наредил нејзина реконструкција во готски стил. Поради новата боја на покривот на кулата, локалното население ја нарече „Црна кула“. Во 1591 година бил изграден октогонален шлем од тули, а покривот на кулата бил обоен во бело, па затоа била преименувана во „Бела кула“. Овие работи за обнова ја зголемија вкупната висина на кулата, правејќи ја највисоката зграда и симбол на градот Бриксен. Поради својата висина и доминантната позиција над историскиот центар на градот, кулата ја користел ноќен чувар, кој живеел таму и можел да добие целосен преглед на околината. Кулата првично имала бакарна купола, таканаречена „Црна купола“. Подоцна беше отстранета и заменета со бела тенка плоча направена од воени урнатини во 1918 година. Кулата исто така имаше покрив со двоен наклон, кој го користеа пожарникарите за откривање потенцијални пожари. Овој тип покрив често бил копиран во областа во близина на градот Бриксен.

Од „Црна кула“ до „Бела кула“[уреди | уреди извор]

Конвенцијата за именување се промени од „Црна кула“ во „Бела кула“; била зголемена и висината на кулата. Добила готска камбана комора и зашилен октагонален готски шлем, кој бил направен од ѕидарски во 1591 година и обоен во бело. „Белата кула“ е еден од ретките архитектонски потсетници на доцниот готски стил во Јужен Тирол. Голем дел од црковниот и секуларниот градежен фонд на градот Бриксен бил претворен во барокен стил по 1600 година или бил подложен на историски редизајнирање во 19 век. Во историјата на куќите во Бриксен од Мадер и Спарбер, се упатува на цртеж со пенкало во боја со грбови и изреки, што е изложено во Епархискиот музеј покажувајќи повеќе пресвртници за историјата на кулата.

Внатрешноста на „Белата кула“[уреди | уреди извор]

Разгледот на „Белата кула“ започнува од некои надворешни скали кои водат кон западната страна до влезната врата со железни води. Првото внатрешно скалило е со тули и води од центарот кон север на првиот кат. Овде, противтеговите на стариот часовник се наоѓаат таму каде што првично имало јажињата со кои би се ѕвонило.

Поврзан преку мезанин до издигнувањето до следната скалила, на третиот кат има дрвени скелиња на кои во минатото се поставувале јажиња и противтегови. Ова е и местото каде што чуварот го контролирал градот Бриксен. Механичкиот часовник е на четврти кат, изработен од дрвен ормар до кој се пристапува преку кратки скали од исток. Подемот оди до пет осветлени дупки на исток, една над друга.

Оттука започнало искачувањето до петтиот кат, каде што се сместени запчаниците и регулаторите за трите часовници на исток. На јужната страна, на висина на двојниот прозорец на часовниците, прикачен е сончев часовник. Подигнувањето на шестиот кат се отворило кон столчето за ѕвонче кое содржи шест ѕвона. Просторијата е поделена на три со табла: запад, центар и исток. Во центарот се наоѓа големиот, посветен на Свети Мајкл Бел Тегла.

Источниот сектор содржи три ѕвона, од кои најважното е Пресветото Срце Исусово. Во западниот сектор се сместени две ѕвона: едното од нив е посветено на Богородица, а другото служи како ѕвонче на смртта.

Освен ѕвоното на смртта, сите ѕвона потекнуваат од Лујџи Колбакини, кој ги фрлил во Тренто во 1922 година. Смртното ѕвоно се појавува од претходното ѕвоно и го направил Чиапани во Тренто во 1899 година. Во музејот на кулата се хранат на кулата чувар, карион направени во 2007 година со 43 ѕ на Холандија, информации и како за кулата и историјата на градот. За системот за ѕвона во кадралата Бриксен и за парохиската црква Свети Михаил се спасува Бергер Кирхмтехник од Вирген. Двата системи системи беа со нови системи со контра нишало.

Ѕвоната[уреди | уреди извор]

Освен ѕвоното на смртта, сите ѕвона потекнуваат од Лујџи Колбакини, кој ги исклесал во Тренто во 1922 година. Смртното ѕвоно доаѓа од претходното ѕвоно и го направил Чиапани во Тренто во 1899 година. Во музејот на кулата се наоѓаат просториите на кулата чувар, карион направен во 2007 година со 43 ѕвона од Холандија, како и информации за кулата и историјата на градот. За системот за ѕвона во катедралата Бриксен како и за парохиската црква Свети Михаил се грижи компанијата Бергер Кирхтурмтехник од Вирген. Двата системи беа опремени со нови системи со контра нишало.

Чувари на „Белата кула“[уреди | уреди извор]

„Белата кула“ ја отелотворува врската помеѓу духовниот и секуларниот град, повеќе отколку катедралата. Соседната порта Сент Михаилс со типичен полигонален прозорец на заливот беше главниот пристап до градот Бриксен, на раскрсницата помеѓу Бренерштрасе и Пустерталер Штрасе, до 17 век.

Поради својата висина, „Белата кула“ долго време била и караула на градот. Сè до 1938 година, чуварите на кулата внимавале на пожар и други опасности од таму. На околу 40 метри височина, 26 дрвени скали над камбанаријата, имаа соба во нишата во засводената просторија таму.

Музеј[уреди | уреди извор]

„Белата кула“ беше отворена за јавноста за време на реставрацијата во 2007 година благодарение на предлогот на свештеникот на Бриксен Дин Лео Мунтер. Музејот, кој имал повеќе од 6.000 посетители, ја покажува улогата и важноста на кулата во современиот и минатиот верски и граѓански живот на градот. Исто така, можно е да се направи обиколка на внатрешноста на оригиналниот глобус на Кулата. Карилонот со 43 ѕвона ѕвони секој ден во 11.00 часот и привлекува многу туристи, но и локални жители. Различните комбинации на ѕвона можат да свират над сто мелодии. На горниот кат има голем покрив со маса и столови, каде што е можно да се набљудува околината. Кулата има и месечев часовник.

Парохиска црква Свети Михаил во Бриксен[уреди | уреди извор]

Црквата е достапна преку Пјаца Дуомо. Од влезот се издвојува Статуата на Богородица, таканаречената Аџија Мадона. Во раните 1950-ти, преместувањето на статуата од црква во црква за време на поворки стана традиција. На задниот ѕид на црквата е прикажана сликата на свети Џозеф Фрејнадемец, кинескиот мисионер со потекло од Бадиота, кој беше прогласен за светец од страна на папата Јован Павле Втори на 5 октомври 2003 година во Рим. На спротивната страна од наосот е распнатиот Исус Христос, кој стои до Мајката на Тагата, која во рацете го држи мртвото тело на својот син. Овде верниците користат за да ги соберат спомените на мртвите: се верува дека Богородица навистина посредува меѓу роднините и нивните починати најблиски. На страничните ѕидови на наосот се претставени четиринаесетте станици на Виа Крусис: оваа илустрација е наменета да ја прочитаат верниците како поттик да се вратат по патот на распнувањето на Христос.

Првата парохиска црква Свети Михаил[уреди | уреди извор]

Зградата пред црквата Свети Архангел Михаил била осветена во 1038 година од страна на епископот Хартвиг. Оваа прва црква била едноставна, квадратна градба со тркалезна апсида на источната страна. Тоа беше света архитектура во отонскиот стил од тоа време. Посветата на архангелот Михаил, кој стана покровител на Кралството од победата добиена во битката против Унгарците во Лешко Поле во 955 година, исто така датира од династијата Отонија. Војниците на императорот Ото I всушност се бореле под знамето на Сан Микеле. Византиската принцеза Теофану, сопруга на Отон II и влијателна мајка на Отон III, продолжила да го фаворизира почитувањето на Архангелот, роден во Источна Грција. Нејзе, Ризницата на катедралата ѝ го должи таканаречениот „Chasuble of Alboino“, виолетова литургиска облека направена со византиска свилена ткаенина со ликот на царскиот орел, дел од миразот на Теофан. Зградата по оваа прва црква подоцна била подигната во готски стил и денес сè уште го задржува изгледот на минатото: доцноготска конструкција изградена од гранитни блокови со зашилени заоблени прозорци. Внатрешноста, од друга страна, радикално го сменила својот лик. Во 1757/58 година била обновена во барокен стил. Џозеф Хауцингер, кој доаѓа од Виена, кој веќе работел во катедралата, ги создал фреските кои моментално ги красат сводовите на наосот.

Црквата била изградена како доцноготска сала црква околу 1500 година и била осветена во 1503 година. Таа стои на местото на претходната отонска зграда, романескна црква од 16 век, осветена од бискупот Хартвиг во 1038 година. Полигоналниот крај на хорот гледа кон исток. Долниот дел од соседната кула бил изграден околу 1300 година, додека карактеристичниот горен дел со мали ориели, звучни прозорци со зашилени лакови и зашилен шлем бил изграден во 1459 година. Внатрешноста на црквата била редизајнирана во барокен стил околу 1750 година. Фреските на таванот беа насликани од Јозеф Хаузингер, ученик на Пол Трогер од Виена, во 1757 година. Сликата на високиот олтар, која ја прикажува борбата на Мајкл со Луцифер, ја создаде Андреа Поцо. Скулптурите на крилните ангели од Јохан Пергер. Остатокот од мебелот, со високиот олтар и страничните олтари, е барокен, класицистички и романтичен. Експресивната дрвена фигура на Христос и Симон Кирински кои го носат крстот е од 15 век. Црквата е наведена зграда од 1984 година. Црквата е добро позната по нејзината камбанарија позната и како Бела кула. На пример, под австрискиот грб со 1459 година, пишува дека „Никола од Куза навистина ме виде совршен“. Во 1677 година, покрај епископскиот грб, на знамето пишува „Откако владее владиката Паулин, повторно сум реновиран“.

Уметничко дело на црквата[уреди | уреди извор]

Фреските на страничните олтари претставуваат библиски сцени. Благовештение, обожавање на мудреците, распнување и полагање на Исус. Над презвитериумот и високиот олтар има поклонување на Света Троица од страна на дел од хорот ангели и група почитувани светци: Касијано, Себастиано, Џузепе, Лујџи, Флоријано, Џовани Непомучено, Виторио е Урбан. Платното над високиот олтар, дело на Андреа Поцо, го претставува светецот Архангел Михаил во неговата борба против Луцифер и неговите сојузници; контемплацијата на импозантната претстава обично се поврзува со молитва, адаптирана од химната на Лаудс на празникот Свети Михаил. Свети Михаил, кој се бореше за слава Божја, Ангел на мирот, ги уништи сите војни и несреќи, ја брани Црквата и ги штити Искупените од сите зла. Двата големи статути на архангелот Рафаел со Тобија и Ангел чувар со дете, на страните на олтарот, заедно со други претстави на ангели, го илустрираат христијанството на зградата. Вечната светлина потсетува на евхаристиската постојаност на Исус во скинијата; обожувачките ангели се покана да се остане блиску до Исус, чие присуство го претставува божествениот одговор на молбата на патниците на Емаус: „Господи, остани со нас“. Исус, Спасителот воскреснат од мртвите, е секогаш присутен.

Во 1956 година, за време на изборите за градскиот совет, СВП, исто така познат на италијански како „Partito Popolare Sudtirolese“, имаше главен конкурент во движењето наречено „Бела кула“, партија која го доби своето име од Кулата, симбол на градот Бриксен. Партијата ја сумираше програмата во два збора: Вера и работа. Програмата на списокот, која беше дистрибуирана на летоци, зборуваше за христијанските вредности, но генерално беше нејасно формулирана. Дополнително, „Списокот на белата кула“ се сврте против „нехристијанскиот национализам“ на „тајниот претседател на округот на СВП“ Ханс Станек.

Библиографија[уреди | уреди извор]

Публикациите за Белата кула (Бриксен) вклучуваат:

Hannes Obermair, Regionale Zivilgesellschaft in Bewegung / Cittadini innanzi tutto: Festschrift für Hans Heiss, 2012 година.ISBN 978-3852566184 . Издавач: Folio Verlagsges.

Галерија[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Pfarrei Brixen St. Michael - официјална страница на Паришката црква (на германски и италијански)
Град Бриксен - официјална веб-страница на општина Бриксен (на германски и италијански)
MyBrixen - веб-страница на културниот центар на Бриксен (на германски и италијански)