Јужноорански дијалекти
| Јужноорански дијалекти | |
|---|---|
| тмазиɣт, тацелхит, табелдит | |
| Застапен во | Алжир, Мароко |
| Подрачје | Ксоур Моунтаинс, Саоура басен, Фигуиг регион |
| Говорници | Предлошка:Форматнум:61000 у Алжир (2008)<бр/>Предлошка:Форматнум:20000 до Предлошка:Форматнум:30000 у Мароко (2011?) |
| Јазично семејство | афро-азиски
|
| Писмо | арапско, латиница, Тифинаг |
| Јазични кодови | |
| ISO 639-3 | ниеден |
| qb8 Фигуиг | |
 | |
Јужноорански дијалекти — дел од зенатските јазици кои припаѓаат на Берберски гранка на Афроазиско семејство на јазици. Овој јазик нема утврдено име на англиски; во француската литература се нарекува „Kçours du Sud-Oranais“ или „parlers des Kçours Oranais et de Figuig“. Оние што го зборуваат го нарекуваат со нејасен термин „tacelḥit“ „Tashelhiyt“ („Шилха“), но во северните села се користи и подеднакво нејасен термин „tmaziɣt“ „Tamazight“, додека „tabeldit“ ' е специфична за областа Игли (Ел Идриси 2017:22). Се зборува во голем број оази на југозападниот дел на Алжир и преку границата во Мароко[1].
Овие области ги вклучуваат повеќето од ксур (утврдените села) помеѓу Мехерија и Бени Абес: Тиут, Аин Сфисифа, Бусемгун, Мограр, Челала, Асла, Фенди, Могеул, Лахмар, Букаис, Сфисифа, Оуакда, Барби во близина на Тагит, Игли, Мацер во Алжир, Иче, Аин Чаир и седумте ксури на Фигуиг (Аит Ваддеј, Аит Амар, Аит Ламиз, Аит Слиман, Аит Анај, Аит Ади и Изнајен)
Од овие градови, единствениот дијалект кој што е детално проучен е Фигуиг (Косман 1997). Проучувач на северните дијалекти, вклучувајќи текстови и вокабулар, е Рене Басет, додека граматика скица на нејзиниот најјужен член, Игли, е обезбедено од Косман (2010). Мартен Косман, „gli_Sud_oranais_Algeria_pre_publication_version_2010_ Граматички белешки за берберскиот дијалект на Игли (Sud oranais, Алжир)“, во изд. D. Ibriszimow, M. Kossmann, H. Stroomer, R. Vossen, Berber studies V – Есеи за дијалектни варијации и други статии. Келн: Rüdiger Köppe, 2010.</ref> Ел Идриси (2017) се фокусира главно на фонетските варијации меѓу различните села.
Како и многу други берберски сорти, фигуишките берберски дијалекти користат двопартитна вербална негација. Преговорниот негатор е ул (локално а, тој); поствербалниот негатор е ša (Igli, Mazzer) / šay (Figuig, Iche, Moghrar) / iš (Boussemghoun, Ain Chair), при што двата последни се појавуваат како аломорфи во Тиут. Броевите 1 и 2 се берберски, додека повисоките бројки се арапски позајмици насекаде[2]