Црвен грав (бубрег)
| Хранлива вредност на 100 г | |
|---|---|
| Енергија | 532 kJ (127 kcal) |
22,8 g | |
0.50 g | |
8,67 g | |
| |
| Постотоците се приближно пресметани според препораките за возрасни лица во САД. | |
Црвениот грав е сорта на обичниот грав (Phaseolus vulgaris). Тоа е име за својата визуелна сличност по форма и боја на бубрезите.
Јадења[уреди | уреди извор]
Црвениот грав најчесто се користи во Чили кон карне и се составен дел на кујната во северните региони на Индија, каде гравот е познати како рајма и се користи во јадење со истото име. Црвениот грав се користи во Њу Орлеанс и голем дел од јужниот дел на Луизијана за класичен понеделнички "Creole" појадок од црвен грав и ориз. Помал, потемен црвен грав исто така се користи, особено во семејствата на Луизијана со неодамнешно Карибско наследство. Мал "бубрег" грав се користи во Ла Риоха, Шпанија, се нарекува капаронес. Во Холандија и Индонезија, “бубрег“ гравот, обично се служи како супа и се нарекува Бренебон.[1] Во Левант заедничкото јадење се состои од чорба подготвена од “бубрег“ грав, која обично се служи со ориз и е позната како фасулиа.
Токсичност[уреди | уреди извор]
Не приготвен “бубрег“ грав содржи релативно високи количества на фитохемаглутинин, и поради тоа е повеќе токсичен отколку повеќето други сорти на грав. Претходно треба да се натопи, потоа треба да се загрее до точка на вриење, најмалку 10 минути. Прехранбената и лекарската администрација на САД препорачува да се вари најмалку 30 минути за да се осигура дека ќе се постигне температура доволно долго време за целосно да се уништи токсинот.[2] Готвење на пониска температура од 80 °C (176 °F), како што е бавен шпорет, може да ја зголеми оваа опасност и да се подигне концентрација на токсинот дури за петпати повеќе.[3] Конзервиран црвен грав е безбеден да се користи веднаш.[4][5][6]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Recipe: Soup Brenebon“. FAO.
- ↑ „Bad Bug Book (2012)“ (pdf). Foodborne Pathogenic Microorganisms and Natural Toxins Handbook: Phytohaemagglutinin. Food and Drug Administration. 2012. Посетено на 26 December 2013.
Consumers should boil the beans for at least 30 minutes to ensure that the product reaches sufficient temperature
- ↑ Phytohaemagglutinin. Foodborne Pathogenic Microorganisms and Natural Toxins Handbook, US Food and Drug Administration (2009)
- ↑ „Be Careful With Red Kidney Beans in The Slow Cooker“. Mother Earth News.
- ↑ „Cooking safely with slow cookers and crock pots“. foodsmart.govt.nz. Архивирано од изворникот на 2016-01-02. Посетено на 2018-05-28.
- ↑ „Raw Kidney Beans“. Home Food Preservation (Penn State Extension).