Сивиот волк и Црвенкапа

Од Википедија — слободната енциклопедија

„Сивиот волк и Црвенкапа“ е цртан филм за возрасни од студиото „Сојузмултфилм“, снимен во 1990 година. Времетраењето на цртаниот филм е 27 минути 15 секунди.

Заплет[уреди | уреди извор]

Модерна музичка сатирична комедија заснована на позната бајка.

Во време на перестројката. Црвенкапа и нејзината мајка живеат во подножјето на споменикот „Работничка и колективна фарма“. Еден ден, мајката ја испратила Црвенкапа од Москва во Париз да и достави руска роденденска торта на баба Тереза. Поминувајќи низ шумата, Црвенкапа се среќава со опасен криминалец - Сивиот Волк, кој дотогаш веќе го изел докторот Ајболит (кој вметнал челични заби во Волкот наместо извадената вилица) и Зајачето. Доаѓањето на кралската војска ја спасува Црвенкапа.

Сивиот волк го јаде и крокодилот Ген и Чебурашка, а откако ја минал границата на трите прасиња и седумте џуџиња од цртаните филмови на Волт Дизни со мито.Тој успеал да трча побрзо од Црвенкапа до куќата на бабата Тереза која била во подножјето на Ајфеловата кула и ја јаде. Црвенкапа носи забележливо цврста торта, Сивиот Волк си ги крши челичните заби на тортата.

Тогаш стомакот на волкот отекува и од него излегуваат радосните хероите на бајката.

Радоста на хероите ја гледа на ТВ и мајката на Црвенкапа и ја потпевнува нивната песна:

„Светот е секогаш сончев -

Сите тие имаат еден сон.

Како заклетва повторуваме:

Да живее добрината!„

Улогите ги искажале[уреди | уреди извор]

  • Армен Џигархањан-Сив Волк
  • Светлана Степченко-Црвенкапа / зајак / Чебурашка
  • Елизавета Разинова-мајка на Црвенкапа
  • Еда Урусова-баба Тереза
  • Владимир Виноградов-Аиболит
  • Хари Бардин-најавувач / крокодил Гена

Креатори[уреди | уреди извор]

  • Сценарио и режија на Хари Бардин
  • Сценограф - Аркадиј Мелик-Саркисјан
  • Музички аранжман - Хари Бардин, Владимир Черепанов
  • Музичко снимање - Владимир Виноградов
  • Текст - Јури Ентин
  • Аниматори: Лидија Мајатникова, Ирина Собинова-Касил, Наталија Федосова
  • Кукли и украси беа направени од Виктор Гришин, В. Алисов, М. Колтунов, А. Горбачов, А. Уткин, С. Знаменскаја, А. Беyaаев, Владимир Маслов, А. Максимов, Н. Соколова, В. Конобеев, С. Попов, А. Лунев, Н. Закlyаков
  • Сниматели - В. Струков, В. Прудников, С. Хлебников
  • Инженер за звук - С. Карпов
  • Уредник - Г. Филатова
  • Инсталатор во боја - Т. Ромичев
  • Уредник - Т. Папорова
  • Директор на филмската екипа - Г. Хмара

Музика[уреди | уреди извор]

Музичката позадина на цртаниот филм е составена од советски и странски мелодии, од кои повеќето се напишани со оригинални текстови.

  • Исак Дунаевски - „Жетва“ од филмот „ Кубански козаци“ ( „Месиме тесто дење и ноќе ...“ )
  • „Чај за двајца“ ( „Ајболит, мојот пат до тебе беше долг ...“, „Ах, маше, нетактичност, извини ...“, „Ох ла рус, каква убава внука ...“ )
  • „Баладата за Маки-нож“ ( „Не летајте на небото, гуски ...“ )
  • "О, цвета калинката" ( "О, морковите созреаа во градината ..." )
  • Московски ноќи “ ( „Јас сум без мама и тато ...“ )
  • „Песна за крокодилот Ген“ ( „Нека бегаат непријателите ...“ ; без промени)
  • Јохан Штраус - "(Кралската војска трча по Волкот)
  • Кој се плаши од големиот лош волк? „(Три мали прасиња удрија во плашилото во градината)
  • „Les Deux Guitares“ („Две гитари“) („Циганка“) во изведба на оркестарот на Пола Маријат (Танц во стомакот на Волкот)
  • La Vie en rose “ (бабата на Црвенкапа пее во нејзината куќа)
  • „Долго време не сме биле дома“ (зборови на А. Фатјанов, музика од В. Соловјов-Седого)
  • Ендру Лојд Вебер - Исус Христос - Суперѕвезда - „Суперѕвезда“ (Вовед пред „Нека светот секогаш биде сончев ...“ )
  • Музичка тема од комичниот филм „Бабет оди во војна“ ( „Така што светот е секогаш сончев ...“ )
  • Хор на ловџии од операта на ВеберСлободен стрелец“ (песна на кралската војска)

Награди[уреди | уреди извор]

  • „Гран при“ за најдобар краток филм, награда на француското Министерство за култура, награда „Личност на годината“, Награда од публиката на Интернационален фестивал за анимиран филм во Анеси (Франција) 1991 година.
  • Прва награда на жирито на Лос Анџелес ИФФ (САД) 1991 година.
  • Диплома на ИФФ во Братислава (Словачка) 1991 година.
  • НИКА Москва (РСФСР) 1992 година

Факти[уреди | уреди извор]

  • Цртаниот филм е со сатиричен фокус - пародира со стереотипите и за „ мистериозната руска душа“ и за „Гнилиот Запад“. Така, стереотипите за Русија се претставени на следниов начин: Црвенкапа и нејзината мајка живеат во подножјето на карикатурираната скулптура „Работничка и колективна фарма“, која е прилично валкана со разни натписи (на пример, „Маша е будала“) ); грубоста на мајката на Црвенкапа во однос на нејзината ќерка Волкот кој избегал од затвор и му била одземена вилицата „со казна“, сеприсутното мочуриште, Чебурашка и Крокодилот Ген во советски парк на културата и рекреација, домашно мито, граничари за мито, д-р Ајболит, користејќи џиновска клизма во својата работа и од очај, девојка циганска што танцува во стомакот на Волкот, времето на дејствието се случува, очигледно, за време на „перестројката“ на Горбачов, стереотипите за странскиот простор се претставени со натписот „Заграница“ од другата страна на „железната завеса“, шетајќи по улиците на ликовите на Дизни, како додаток, бабата на Црвенкапа живее точно под Ајфеловата кула, а на финалето хероите договараат митинг на пацифистите, кој го гледа мајката на Црвенкапа на ТВ.
  • Изложена е комична декорација на скулптурата „работничка и колективна фарма , која се појавува на почетокот на филмот (со што се пародира скринсејверот на студиото „Мосфилм“) и во подножјето на кое живее Црвенкапа со нејзината мајка. политехничкиот музеј во Москва. Висока е околу 1,5 метри.
  • Ова е последниот цртан филм на Бардин снимен во „Сојузмултфилм“ .

Надворешни врски[уреди | уреди извор]