Розалинда (месечина)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Розалинда
The Hubble Space Telescope captured tiny Rosalind orbiting Uranus in 1997
Вселенскиот телескоп Хабл ја фотографирал малата Розалинда орбитирајќи го Уран во 1997 година
Откривање
Откритие наСтивен Сајнот / Војаџер 2
Откриено13 јануари 1986
Ознаки
Орбитални особености
Главна орбита полупречник
69,926.795 ± 0.053 км[1]
Занесување0.00011 ± 0.000103[1]
0.558459529 ± 0.000000019 д[1]
Наклон0.27876 ± 0.045° (кон урановиот екватор)[1]
Месечина наУран
Физички особености
Димензии72 × 72 × 72 км[2]
Среден полупречник
36 ± 6 км[2][3][4]
~16,000 км²[б 1]
Зафатнина~200,000 км³[б 1]
Маса~2.5×1017 кг[б 1]
Средна густина
~1.3 г/см³ (претпоставено)[3]
~0.012 м/с²[б 1]
~0.031 км/с[б 1]
истовремен[2]
нула[2]
Албедо0.08 ± 0.01[5]
Температура~64 К[б 1]

Розалинда — внатрешна месечина на Уран. Откриен бил од сликите направени од Војаџер 2 на 13 јануари 1986 година и му била дадена привремената ознака S/1986 U 4.[6] Името го добила по ќерката на протераниот војвода во претставата Вилијам Шекспир, како „Како што милувате. Назначен е и како Уран XIII.[7]

Розалинда спаѓа во портиската група на месечини, во која се и Бјанка, Кресида, Дездемона, Порција, Јулија, Купидон, Белинда и Пердита.[5] Овие месечини имаат слични орбити и фотометриски својства. Освен неговата орбита, полупречник од 36 км[2] и геометриско албедо од 0,08[5] практично ништо не се знае за Розалинда.

На сликите на Војаџер 2, Розалинда се појавува како скоро сферичен објект. Односот на оските на сфероидот на пролатот на Розалинда е 0,8-1,0.[2] Неговата површина е со сива боја.[2]

Розалинда е многу близу до орбитална резонанса од 3:5 со Корделија.[8]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

Објаснувачки забелешки

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Пресметано на основа на други параметри.

Цитати

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Jacobson, R. A. (1998). „The Orbits of the Inner Uranian Satellites From Hubble Space Telescope and Voyager 2 Observations“. The Astronomical Journal. 115 (3): 1195–1199. Bibcode:1998AJ....115.1195J. doi:10.1086/300263.CS1-одржување: ref=harv (link)
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Karkoschka, Erich (2001). „Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites“. Icarus. 151 (1): 69–77. Bibcode:2001Icar..151...69K. doi:10.1006/icar.2001.6597.
  3. 3,0 3,1 „Planetary Satellite Physical Parameters“. JPL (Solar System Dynamics). 24 октомври 2008. Посетено на 29 септември 2020.
  4. Williams, Dr. David R. (23 ноември 2007). „Uranian Satellite Fact Sheet“. NASA (National Space Science Data Center). Посетено на 29 септември 2020.
  5. 5,0 5,1 5,2 Karkoschka, Erich (2001). „Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope“. Icarus. 151 (1): 51–68. Bibcode:2001Icar..151...51K. doi:10.1006/icar.2001.6596.
  6. Smith, B. A. (16 јануари 1986). „Satellites of Uranus“. IAU Circular. 4164. Посетено на 29 септември 2020.
  7. „Planet and Satellite Names and Discoverers“. Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology. 21 јули 2006. Посетено на 29 септември 2020.
  8. Murray, Carl D.; Thompson, Robert P. (1990-12-06). „Orbits of shepherd satellites deduced from the structure of the rings of Uranus“. Nature. 348 (6301): 499–502. Bibcode:1990Natur.348..499M. doi:10.1038/348499a0. ISSN 0028-0836.CS1-одржување: ref=harv (link)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]