Пекорино Романо
| Пекорино Романо | |
|---|---|
 | |
| Земја на потекло | Италија |
| Место | Лацио |
| Млеко од | овчо млеко |
| Пастеризирано | да |
Пекорино Романо е тврдо, солено италијанско сирење, често се користи и за рендање, кое е направено со овчо млеко. Името „пекорино“ едноставно значи „овен“ или „овци“ на италијански; името на сирењето, иако е заштитено, е едноставен опис наместо бренд: „[formaggio] Пекорино романо“ е едноставно „овчо [сирење] од Рим“.
Иако оваа сорта на сирење потекнува од Лацио, како што покажува и неговото име, најголемиот дел од неговото вистинско производство се преселило на островот Сардинија.[1] "Пекорино романо" е италијански производ со име кое е признаено и заштитено со законите на Европската заедница.
Пекорино Романо бил главен во исхраната на легионерите од Стариот Рим . Денес, сè уште се прави и според оригиналниот рецепт кој е еден од најстарото сирење во Италија. На први мај, римските семејства традиционално јадат пекорино со свежа фава за времето на дневната екскурзија во Римската Кампања . Најмногу се користи во Централна и Јужна Италија.
Преглед[уреди | уреди извор]
Разновидноста на ова сирење е од она што може да се смета и за најраната форма на денешното Пекорино Романо за прв пат е создадена во селата околу Рим, чии методи на производство се опишани од латинските автори како Варо и Плиниј Постариот пред околу 2.000 години.[2] Неговиот долгорочен капацитет за складирање доведе и до тоа да се користат за исхрана на римските легии. Дневен оброк од околу 27 грама (1 римска унца) кој им бил доделен на легионерите покрај лебот и супата од фаро. Сирењето давало сила и енергија бидејќи било високо-енергетска храна која лесно се вари.[3] Се произведувало само во регионот околу Рим (Лацио) до крајот на 19 век. Во 1884 година, римскиот градски совет го забрани солењето на сирење во продавниците за бакалите во Рим, но тоа не можело да го спречи формирањето на простории за солење и простории за производство на сирење на периферијата на Рим или на друго место во Лацио. Притисокот да се пресели производството надвор од Лацио, всушност, било предизвикан од големото зголемување на побарувачката за сирењето. Ова доведе и до неколку производители да го прошират своето производство во Сардинија.[3][4] Сардинија, која доживеа сериозно намалување на нејзината шумска покривка како директен резултат на човековата активност, им обезбеди на римските претприемачи еден вид почва што била идеална за промовирање на монокултурното земјоделство.[5][6]
Се произведува само од овчо млеко одгледано на рамнините на Лацио и во Сардинија. Денес, најголемиот дел од сирењето се произведува на островот, особено во Макомер . Пекорино романо може и да се прави со јагнешко сиренце од животни одгледувани во истата производна област,[7] и следствено, не е погодно за вегетаријанците.
Пекорино Романо често се користи и за јадења со тестенини, кој се попознати како Parmigiano Reggiano. Нејзиниот специфичен ароматичен и пријатно остар, многу солен вкус довело до тоа да се претпочита за некои италијански јадења со тестенини со убав вкусен сос особено оние од римско и лацио потекло, како што се аматрицијана сосот, шпагети ала карбонара, тестенини ала грициа.[8] Тоа зависи од периодот на созревање, кој варира од пет месеци за трпезно сирење до осум месеци или подолго за рендано сирење. Повеќето сирења од пекорино се класифицирани како грана и се зрнести и тврди и со многу остар вкус.[9]
Други видови пекорино[уреди | уреди извор]
Постојат и други регионални видови пекорино сирење. Пекорино Тоскано (од Тоскана ) и Пекорино сардо (од Сардинија) кој не се особено солени и генерално се јадат како што се, наместо да се рендаат и се користат како состојка за готвење. Во Соединетите Држави понекогаш се продава „ Рамано сирење “; не се базира на вистинско пекорино Романо, туку е малку поблаго сирење кое е направено со кравјо млеко.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Damiana Verucci (18 October 2016). „Lazio contro Sardegna, scoppia la guerra del pecorino romano“ [Lazio against Sardinia, the Roman pecorino war breaks out] (италијански).
- ↑ „Pecorino Romano DOP“. agraria.org (италијански). Istruzione Agraria online. Посетено на 12 November 2015.
- ↑ 3,0 3,1 Pecorino Romano: The Story Behind One of Italy’s Oldest and Most Famous Formaggi, Italy Magazine
- ↑ „IL FORMAGGIO DI SARDEGNA - Fiore Sardo Pecorino Sardo Pecorino Romano Canestrati Ricotta Formaggi Molli Formaggi di capra“. Архивирано од изворникот на 2007-02-20. Посетено на 2007-02-13.
La grande svolta del caseificio la si ha poco più tardi, in conseguenza di due fatti esterni alle cose sarde ma destinati a segnare profondamente la zootecnia ed il caseificio sardo. Nel 1884, il Sindaco di Roma vieta ai "Pizzicaroli'" di salare il formaggio pecorino il "Romano" appunto, nei loro retrobottega. La cosa non fu da poco; i "Pizzicaroli" per un verso organizzano alla periferia della città le prime cantine di salagione, accanto alle qualisorgono poi i primi centri di caseificazione, ma per un altro verso resistono in giudizio contro l'ordinanza del Comune di Roma perdendo però la causa. Il formaggio Pecorino Romano in quegli anni conosce una grande espansione dei consumi, al punto che il latte delle greggi laziali non è in grado di soddisfarla. I "Pizzicaroli" sbarcano nell'isola per organizzare la produzione di quel Pecorino Romano che non riescono più a produrre in proprio. In questo e non in altro sta la spiegazione del fatto che il formaggio maggiormente prodotto in Sardegna si chiami Formaggio Pecorino Romano.
- ↑ Alberto Maria Delogu (18 April 2019). „Consumiamo il latte di pecora: è quello più sano“. La Nuova Sardegna. Архивирано од изворникот на 10 May 2021. Посетено на 8 February 2020.
- ↑ Irene Melis. „Sardegna arida? Era ricca di boschi, l'hanno devastata“. Globalist.it. Архивирано од изворникот на 2020-07-28. Посетено на 2020-02-08.
- ↑ „Il Disciplinare di Produzione“ (PDF). pecorinoromano.com. 31 December 2012. Архивирано од изворникот (PDF) на January 19, 2022. Посетено на 1 January 2013.
- ↑ Kaufelt, Rob (2006). The Murray's cheese Handbook. Booadway Books. стр. 141. ISBN 978-0-7679-2130-5.
- ↑ „Pecorino Romano“. The Gourmet Cheese of the Month Club (англиски). Посетено на 2019-10-22.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- (на италијански) Production requirements
- (на италијански) Consorzio per la Tutela del Formaggio Пекорино романо (Consortium for the Protection of Пекорино романо Cheese)