Национален парк Абиску
| Национален парк Абиску | |
|---|---|
| Национален парк Абиску | |
| МСЗП - Категорија II (национален парк)
Лапортен во националниот парк Абиску
| |
| Локација | Норботен, Шведска |
| Најблизок град | Кируна |
| Координати | 68°19′N 18°41′E / 68.317°N 18.683°E |
| Област | 77 km2 |
| Основан | 1909 |
| Орган на управување | Шведската агенција за заштита на животната средина |
Националниот парк Абиску (шведски: Abisko nationalpark) е национален парк во Шведска, основан во 1909 година.
Географија[уреди | уреди извор]
Абиску се наоѓа во шведската покраина Лапонија во близина на границата со Норвешка (со оддалеченост приближно 37км со железница), и припаѓа на општина Кируна, најсеверната и најголемата општина во Шведска. Започнува на брегот на Торнетреск, едно од најголемите езера во Шведска каде се наоѓа селото Абиску, и се протега околу 15км на југозапад. Се наоѓа на околу 195 км северно од Северниот Поларник. Површината на паркот е 77км квадратни.
Вечниот мраз е вообичаен во националниот парк, иако на пониските височини исчезнува поради глобалното затоплување и зголемените снежни врнежи.[1]
Историја[уреди | уреди извор]
Паркот бил предложен и основан во 1909 година, истата година кога биле создадени првите шведски закони за зачувување на природата, од група истакнати шведски научници, вклучувајќи го и познатиот геолог Фредрик Свенониус.
Целта на националниот парк Абиску беше „да се зачува област со северна нордиска падната природа во првобитната состојба и како реминисценција за научно истражување“. Регионот се покажал како од голем научен интерес, како што покажува научноистражувачката станица Абиску која постои за да ја проучува областа. Понатаму, националниот парк требал да биде истакната туристичка атракција.
Абиску е исто така дом на научноистражувачката станица Абиску, за прв пат основана во 1903 година околу 31км западно од Абиску во Васијауре. По пожарот во 1910 година, била изградена нова станица на нејзината денешна локација во Абиску во 1912 година и отворена во 1913 година. Истражувачката станица била инкорпорирана во рамките на Кралската шведска академија на науките во 1935 година. Се користи првенствено за биолошки, климатски, еколошки и геолошки истражувања и содржи лаборатории на самото место, како и станици за истражување на терен надвор од локацијата.
Туризам[уреди | уреди извор]
Пешачка патека Кунгследен долга 440км, која го следи скандинавскиот планински венец, започнува (или завршува) во туристичката станица Абиску (која се состои од истоимената железничка станица и младинскиот хостел Абиску, приближно 4км западно од самото село) и следи низ националниот парк. Нордкалоттрута користи патеки на паркот како дел од неговиот подолг премин. Туристичката станица Абиску, управувана од Шведската туристичка асоцијација (СТФ), сместува многу посетители на паркот и обезбедува сместување, храна и други удобности, и е еден од многуте слични објекти кои се наоѓаат долж патеката Кунгследен. Националниот парк е познат по можностите за крос-кантри скијање, возење по снег и други зимски спортови (планината Нуоља и блискиот Бјорклиден обезбедуваат можности за скијање и фрирајдинг). Бидејќи неговата локација е 195км северно од Арктичкиот круг, летните планинари уживаат во полноќното сонце, додека зимските посетители може да ја најдат локацијата без светлосно загадување идеална за разгледување на поларната светлина.
Транспорт[уреди | уреди извор]
Дневните патнички електрични возови управувани од СЈ АБ го поврзуваат Стокхолм со норвешкиот град Нарвик, запирајќи и кај селото Абиску (името на таа железничка станица е Абиску Остра-исток) и кај станицата Абиску Турист. Дополнителните регионални возови обезбедуваат врски во рамките на потегот Кируна-Нарвик. Абиску може да се стигне и со автомобил преку автопатот Е10 кој ги поврзува Кируна и Нарвик од почетокот на 1980-тите. Други локални форми на локален транспорт вклучуваат пешачење и санкање со кучиња во зима. Лифтот за стол овозможува пристап до врвот на блиската планина Нуоља.
Животни[уреди | уреди извор]
Во паркот има многу видови птици.
Од цицачите, поситните како куна, голема ласица, верверица, паднатиот леминг и слично се вообичаени делови на фауната. Кај поголемите животни, лосот и ирвасите се вообичаени, а се наоѓаат измет и траги од лос; сепак, лакомецот, поларните лисици, рисот и мечките се гледаат само спорадично.
Галерија[уреди | уреди извор]
-
Националниот парк Абиску во зима -
-
Аурора во близина на Абиску -
Поглед од Бјорклиден со Лапортен во позадина -
Слика на Нуоља
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Johansson, Margareta; Christensen, Torben R.; Akerman, H. Jonas; Callaghan, Terry V. (2006). „What Determines the Current Presence or Absence of Permafrost in the Torneträsk Region, a Sub-arctic Landscape in Northern Sweden?“. AMBIO: A Journal of the Human Environment. 35 (4): 190–197. doi:10.1579/0044-7447(2006)35[190:WDTCPO]2.0.CO;2.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Националните паркови на Шведска: Националниот парк Абиску од Шведската агенција за заштита на животната средина
- Abisko, официјална страница на шведски, англиски, јапонски
- Абиску фауна на официјалната планинска страница на округот Норботен, www.fjallen.nu
- Научноистражувачка станица Абиску
- Фотографии од Националниот парк Абиску
- Фото водич за пешачење на Националниот парк Абиску