Брунспаркен, Гетеборг

Од Википедија — слободната енциклопедија
Брунспаркен гледано од запад.

Брунспаркен (шведски „бунарски парк“) е централен плоштад во Гетеборг, Шведска. Се наоѓа помеѓу Нордстан и Аркаден, и помеѓу две од најстарите улици во Гетеборг, Нора Хамнгтан и Содра Хамнгатан (всушност се граничи со Стора Хамнканален на север). Со својата централна локација „Ином Валгравен“ и со бројни трговски центри е популарно место за состаноци во Гетеборг.

Сообраќаен центар[уреди | уреди извор]

Брунспаркен има чест автобуски и трамвајски сообраќај.

Во Брунспаркен доминираат трамвајските постојки, кои го опкружуваат плоштадот од три правци. Заедно со Дротнингсторгет точно на исток, Брунспаркен функционира како важен центар за трамвајската мрежа, со речиси секоја линија што минува низ неа. Заедно со централната станица во Гетеборг и терминалот Нилс Ериксон, го формираат центарот на целиот јавен превоз во Гетеборг.

Брунспаркен е еден од центрите со кои најчесто се тргува во цела Шведска, со околу 120 трамваи и 130 автобуси кои заминуваат на час во сообраќаен шпиц, што доаѓа до околу 4 трамваи или автобуси кои заминуваат во минута од 10 постојки.

Историја[уреди | уреди извор]

Етимологија[уреди | уреди извор]

Во 1822 година, дрвјата биле засадени на остров во Стора Хамнканален, а во 1834 година, сопственикот на аптеката Кронан, Ханс Џејкоб Кавалин, основал бунарска куќа направена од камен на местото, и тоа му го дало на плоштадот сегашното име.

Овој здравствен бунар бил често посетуван од 1834 до 1858 година, а еден од посетителите бил Есаиас Тегнер кој пиел од бунарот во 1837 година. Во 1858 година услугата била прекината, но крилото од бунарската куќа било пуштено во употреба како топла бања, до 1879 година кога зградите биле урнати. На 23 јули 1867 година, зад бањата беше отворена „мала продавница, која ќе стане прилично удобно и често посетувано засолниште во деновите кога летното сонце ги сјае своите златни зраци од небото без облаци над минувачите. Во оваа продавница ќе има газирана вода, лимонада и други освежителни пијалоци достапни за јавноста по цени пониски од вообичаените“. Зградата е дизајнирана од градскиот архитект Хансон, изградена од фабриката Bark & Warburgs и насликана од Л. Рубенсон „со вкусот што секогаш ја издвојува неговата работа“. Првиот сопственик на „оваа удобна инсталација“ беше JG Leufvenmark.

Првата документирана употреба на името Brunnsparken била во календарот Готесборг ох Бохусленс за 1847 година, но плоштадот го добил своето официјално име дури во 1863 година кога насадите биле подобрени.[1]

Околината[уреди | уреди извор]

Првично, она што сега е Брунспаркен беше остров во Стора Хамнканален со име Järnvågsplatsen (1753) според железната вага што се наоѓала таму од 1624 година. [2] Работата со овие ваги започна во 1683 година и беше завршена во 1690 година.[3][4][5] Вагата била пренесена во Јарнторгет во 1785 година,[3][4][5] а во големиот пожар во 1813 година, остатокот од вагата изгорел во Брунспаркен.[6] На местото на поранешната вага во 1822 година биле засадени дрвја како „шеталиште“.[7] Во 1861 година, овој дел од Стора Хамнканален бил пополнет, јужно од „островот“ што сега ја формира Содра Хамнгатан.[8]

Во 1752 година, била завршена рафинеријата за шеќер на Никлас Јакобсон („Såkerraffinaderiwärk“) на Содра Хамнгтан, дизајнирана од архитектот Карл Харлеман. Рафинеријата за шеќер подоцна била во сопственост на Понтус Фирстенберг. Тој бил оштетен во пожарот на 2 март 1792 година, но останал во употреба до 1841 година, кога бил прекинат. Делови од неговата основа остануваат под хотелот Палачехусет до денес.[9][10]

Во април 1913 година, во близина на Брунспаркен била изградена подземна пумпна станица.[11]

Јохана и Брунспаркен[уреди | уреди извор]

Статуата Сонигсквинан („Јохана и Брунспаркен“), откриена во 1883 година.

На западниот крај на Брунспаркен се наоѓа фонтана со статуата Såningskvinnan (жената која сее). Статуата била откриена на денот на Јохана на 21 јули 1883 година, и затоа популарно се нарекува Јохана . Статуата е направена од Пер Хаселберг и излеана во бронза од Грует Жунес во Париз, Франција, делумно финансирана од Понтус Фирстенберг, кој живеел во близина. Гипсениот оригинал се наоѓа во Музејот за медицинска историја во Гетеборг.

Административната зграда за градските железници се наоѓала на местото на статуата до 1820 година.

Во 2015 година, статуата беше привремено отстранета заради одржување и конзервација. На локалитетот е извршено археолошко ископување и е пронајден еден од двата железни вага што се користеле во Шведска во текот на 17 и 18 век. Билансот во Гетеборг го мери целото железо произведено во делот Вермланд на Бергслаген во текот на 1800-тите. Билансот е пронајден 2 метарs (6.6 ст) под денешното ниво на улица.[12]

Во Брунспаркен има уште две статуи. Два лава направени од бронза лежат на скалите кај Стора Хамнканален. Тие биле направени од Камила Бергман во 1991 година. Помеѓу 1638-1673 година постоел дрвен мост во Брунспаркен, со четири статуи на лавови. Овој мост бил наречен „Лав мост“.

Брунспаркен во популарната култура[уреди | уреди извор]

Брунспаркен се споменува во божиќната песна Jul, снимена од Snowstorm и Thorleifs, меѓу другите, со стихови што прикажувале некој што е осамен овде за време на Божиќ. Брунспаркен се споменувал и во песната Alla vägar bär till götet. Песната на рокенрол бендот Motvinds , Göteborg (1977) ја споменувала „ fyllona i Brunnsparken “. Каи Мартин и Стик! направија песна наречена „Јохана и Брунспаркен“.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Nils Wimarson: Göteborg 1923, p. 114.
  2. ↑ Kronologiska Anteckningar rörande Göteborg (second edition), C G Prytz, Wald. Zachrissons Boktryckeri, Gothenburg 1898, p. 11.
  3. ↑ 3,0 3,1 Det gamla Göteborg del I, C R A Fredberg 1921, p. 450.
  4. ↑ 4,0 4,1 Sekelskiftets Göteborg i färg, Gösta Carlson/Hans Falklind 1987, ISBN 91-970916-1-8, p. 9.
  5. ↑ 5,0 5,1 Kronologiska anteckningar om viktigare händelser i Göteborg 1619–1982, Ralf Scander et al., 1982, p. 32 + p. 10.
  6. ↑ En bok om Göteborg, Carl-Julius Anrick, Arthur Lindhagen, Mårten Stenberger, Svenska Turistföreningen, Centraltryckeriet, Stockholm 1931, p. 66.
  7. ↑ Berättelser ur Göteborgs Historia under Nyare tider, Hugo Fröding, Medéns Bokhandel, Gothenburg 1924, p. 120.
  8. ↑ Det gamla Göteborg del II, C R A Fredberg 1921, p. 718.
  9. ↑ Göteborgs kanaler och broar berättar, Bengt A. Öhnander, Tre Böcker Förlag AB, Gothenburg 2007, ISBN 978-91-7029-630-7, p. 19.
  10. ↑ Antologia Gothoburgensis – Göteborg genom tiderna, Folke Persson & Agne Rundqvist, Rundqvists Boktryckeri, Gothenburg 1953, p. 439.
  11. ↑ Lignell (1952), p. 414.
  12. ↑ TT (18 September 2015). „Järnvågsfynd i centrala Göteborg“ [Iron balance find in central Gothenburg]. www.aftonbladet.se. Aftonbladet. Посетено на 18 September 2015.
  • Göteborgsbilder 1850–1950, Harald Lignell (ed.), Bokförlaget Nordisk Litteratur, Ludw. Simonson Boktryckeri, Gothenburg 1952, p. 204.
  • Göteborg, Richard Holmström/Stig Roth 1960, p. 59.
  • Göteborg berättar, Bengt A. Öhnander 1988, pp. 19–21.
  • Göteborgs Gatunamn 1621–2000, Greta Baum 2001, p. 60 + p. 151.

Дополнително читање[уреди | уреди извор]

57°42′24.75″N 11°58′8.41″E / 57.7068750° СГШ; 11.9690028° ИГД / 57.7068750; 11.9690028

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Брунспаркен,_Гетеборг&oldid=4702875“