Ула Линдстрем
Ула Линдстрем
| |||
|---|---|---|---|
| Министер за семејство- Потрошувачка- Помош и имиграција | Во канцеларија </br> 1954–1966 година | ||
| Лични податоци | |||
| Роден | 15 септември 1909 година </br> Парохија Кунгшолмен, Стокхолм, Шведска | ||
| Умрел | 10 јули 1999 година </br> Парохија Енскеде, Стокхолм, Шведска | ||
| Политичка партија | социјалдемократ | ||
Ула Гунила Линдстрем, моминско Волин (15 септември 1909 година во Стокхолм – 10 јули 1999 година), била шведски новинар и политичар ( социјалдемократ ). Таа била министерка за семејство-потрошувачка-помош и имиграција од 1954-1966 година. Таа била и првата жена во Шведска која била в.д. премиер (1958).
Биографија
[уреди | уреди извор]Ула Линдстрем била ќерка на десно ориентираниот политичар Нилс Волин, министер за трговија 1923–24 и министер за финансии во 1928–29 година, и наставничката по пијано Гунила Волин. Нејзините родители се развеле кога таа имала десет години, а таа пораснала со нејзината мајка. Дипломирала како учител во 1933 година и работела како уредник на весниците Sveriges folkskollärarinnors tidning во 1934–46 и Vår bostad во 1937–1946 година. Таа станала социјалдемократка како студент, и била претседателка на социјалдемократскиот женски клуб Allmänna kvinnoklubben во Стокхолм 1935–1945 година и била избрана за член на градскиот совет на Стокхолм во 1942–1945 година. Таа била пратеник во парламентот во 1946-1970 година и консултант во Одделот за трговија 1947-1954 година. Линдстрем била делегат на Генералното собрание на Обединетите нации во 1947-1966 година и претседавач на Рада Барнен 1971-1989 година.
Ула Линдстрем била министерка за семејство, потрошувачка, помош и имиграција од 1954 до 1966 година. Нејзиното назначување било охрабрено од Социјалдемократските жени, кои барале женска застапеност на сите нивоа, барање што Таге Ерландер сакал да го исполни. За време на нејзиниот мандат таа била единствената жена во владата и невообичаена како министерка не само во Шведска, туку и на меѓународно ниво. Нејзиното назначување било многу популарно меѓу жените, а таа продолжила да биде популарна меѓу жените за време на нејзиниот мандат. Лично, таа верувала дека не е единствената жена која заслужува место во владата и била разочарана што продолжи лада биде единствена од нејзиниот пол во владата за време на нејзиниот мандат, и покрај тоа што постојано сугерирала дека Инга Торсон заслужила да добие министерска функција.
Линдстрем била контроверзна и привлекла големо внимание во медиумите кога одбила да ѝ се обрати на кралицата Елизабета Втора во 1956 година: ова било објавено во меѓународниот печат и се сметало за навреда од ројалистите и како демонстрација на еднаквост во очите на другите. Во 1958 година, таа била вршител на должноста премиер на Шведска за време на летниот распуст на премиерот, со што станала првата личност од нејзиниот пол што ја извршувала таа функција. Таа поднела оставка поради протест во 1966 година кога владата не го исполнило ветувањето за зголемена помош .
Наводи
[уреди | уреди извор]- Микаел Сјогрен (Шведски) : Statsrådet och genusordningen – Ула Линдстрем 1954–1966 година (министер и род – Ула – Ула Линдстрем 1954–1966)
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]Дополнителна литература
[уреди | уреди извор]- Ulla Lindström at Svenskt kvinnobiografiskt lexikon