Сара Џајл

Од Википедија — слободната енциклопедија

Сара Џајл е физички океанограф во Институтот за океанографија Скрипс, позната по нејзиното истражување за улогата на Јужниот Океан во глобалниот климатски систем.

Образование и кариера[уреди | уреди извор]

Џајл има диплома од Универзитетот Јеил (1988) и докторирала. во 1995 година од Технолошкиот институт во Масачусетс – Заедничка програма на океанографската институција. По нејзиниот докторат, таа била постдокторски истражувач во Институтот за океанографија Скрипс и Универзитетот во Источна Англија. Таа тогаш  се преместила на позиција на факултетот на Универзитетот во Калифорнија, Ирвин. Во 2000 година се вратила на Универзитетот во Калифорнија, Сан Диего, каде што е заеднички поврзана со Институтот за океанографија Скрипс и Катедрата за механичко и воздушно инженерство.[1]

Во 2015 година Жил била избрана за член на Американскиот геофизички сојуз која ја навела „за исклучителен придонес во унапредувањето на разбирањето на динамиката на Јужниот Океан и неговата улога во климатскиот систем“.[2]

Истражување[уреди | уреди извор]

Истражувањата на Жил се фокусирани на Јужниот Океан, каде што работи на размена на воздух-море и историски промени во климата во регионот. Во нејзиниот докторат во истражувањето користела сателити за мерење на просторна и временска варијабилност во Јужниот Океан[3] преку комбинација на сателитски мерења на висината на површината на морето[4] и моделирање на истражување.[5] Жил користела пловки за проучување на движењето на водните маси во Јужниот Океан,[6] и комбинирала податоци од 1990-тите во Јужниот Океан со историски податоци за да го идентификува затоплувањето на средните длабочини и било концентрирано во Антарктичката циркуполарна струја.[7] Истражувањето на Жил вклучувало и мерење на ветровите од вселената со помош на плаформата QuickSCAT[8] и асимилирање на податоците од трагачот и движењата од Јужниот Океан во глобални модели.[9]

Избрани публикации[уреди | уреди извор]

  • Kelly, Kathryn A.; Gille, Sarah T. (1990). „Gulf Stream surface transport and statistics at 69°W from the Geosat altimeter“. Journal of Geophysical Research: Oceans (англиски). 95 (C3): 3149–3161. doi:10.1029/JC095iC03p03149. ISSN 2156-2202. Архивирано од изворникот на 2021-12-10. Посетено на 2021-12-10.
  • Gille, Sarah T. (1994). „Mean sea surface height of the Antarctic Circumpolar Current from Geosat data: Method and application“. Journal of Geophysical Research: Oceans (англиски). 99 (C9): 18255–18273. doi:10.1029/94JC01172. ISSN 2156-2202.
  • Gille, Sarah T. (15 September 2008). „Decadal-Scale Temperature Trends in the Southern Hemisphere Ocean“. Journal of Climate. 21 (18): 4749–4765. doi:10.1175/2008JCLI2131.1.
  • Gille, S. T. (15 February 2002). „Warming of the Southern Ocean Since the 1950s“. Science. 295 (5558): 1275–1277. doi:10.1126/science.1065863. PMID 11847337.
  • Jones, Julie M.; Gille, Sarah T.; Goosse, Hugues; Abram, Nerilie J.; Canziani, Pablo O.; Charman, Dan J.; Clem, Kyle R.; Crosta, Xavier; de Lavergne, Casimir (2016). „Assessing recent trends in high-latitude Southern Hemisphere surface climate“. Nature Climate Change (англиски). 6 (10): 917–926. doi:10.1038/nclimate3103. ISSN 1758-678X.

Награди и почести[уреди | уреди извор]

  • Награда Карл-Густав Росби, Технолошки институт во Масачусетс (1995)[10]
  • Награда Зелдович, Комитет за вселенско истражување и Руската академија на науките (2000)[11]
  • Соработник, Американски геофизички сојуз (2015)[2]
  • Златен медал Свердруп, Американско метеоролошко друштво (2021)[12]
  • Соработник, Американско метеоролошко друштво (2021)[12]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Biography“. SARAH GILLE. Посетено на 2 August 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 „Gille“. Honors Program (англиски). Посетено на 2021-07-30.
  3. ↑ Gille, Sarah T.; Kelly, Kathryn A. (1996). „Scales of spatial and temporal variability in the Southern Ocean“. Journal of Geophysical Research: Oceans (англиски). 101 (C4): 8759–8773. doi:10.1029/96JC00203. ISSN 2156-2202. Архивирано од изворникот на 2021-12-11. Посетено на 2021-12-10.
  4. ↑ Gille, Sarah T. (1994). „Mean sea surface height of the Antarctic Circumpolar Current from Geosat data: Method and application“. Journal of Geophysical Research: Oceans (англиски). 99 (C9): 18255–18273. doi:10.1029/94JC01172. ISSN 2156-2202. Архивирано од изворникот на 2021-12-10. Посетено на 2021-12-10.
  5. ↑ Gille, Sarah T. (1997-10-01). „The Southern Ocean Momentum Balance: Evidence for Topographic Effects from Numerical Model Output and Altimeter Data“. Journal of Physical Oceanography (англиски). 27 (10): 2219–2232. doi:10.1175/1520-0485(1997)027<2219:TSOMBE>2.0.CO;2. ISSN 0022-3670.
  6. ↑ Gille, Sarah T. (2003-06-01). „Float Observations of the Southern Ocean. Part I: Estimating Mean Fields, Bottom Velocities, and Topographic Steering“. Journal of Physical Oceanography (англиски). 33 (6): 1167–1181. doi:10.1175/1520-0485(2003)033<1167:FOOTSO>2.0.CO;2. ISSN 0022-3670.
  7. ↑ Gille, S. T. (2002-02-15). „Warming of the Southern Ocean Since the 1950s“. Science. 295 (5558): 1275–1277. doi:10.1126/science.1065863. PMID 11847337.
  8. ↑ Gille, Sarah T.; Smith, Stefan G. Llewellyn; Lee, Shira M. (2003). „Measuring the sea breeze from QuikSCAT Scatterometry“. Geophysical Research Letters (англиски). 30 (3). doi:10.1029/2002GL016230. ISSN 1944-8007.
  9. ↑ Wolchover, Natalie (2013-04-11). „Scientists Parse Ocean's Dynamic Role in Climate Change“. Quanta Magazine (англиски). Посетено на 2021-08-03.
  10. ↑ „The Carl-Gustaf Rossby Award“. paocweb.mit.edu. Посетено на 2021-08-02.
  11. ↑ „Committee on Space Research (COSPAR) » Zeldovich Medals“. cosparhq.cnes.fr. Посетено на 2021-08-02.
  12. ↑ 12,0 12,1 „2021 Awards and Honors Recipients“. American Meteorological Society (англиски). Посетено на 2021-08-03.

 Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Сара_Џајл&oldid=4854427“