Прејди на содржината

Протокол за откривање на соседи

Од Википедија — слободната енциклопедија

Протокол за откривање на соседи (NDP) е протокол на Internet Protocol Suite што користи Internet Protocol Version 6 (IPv6). Оперира со мрежното ниво (Network Layer) на семрежниот модел (RFC 1122) и е одговорен за адресната автоматска конфигурација на јазли, за откривање на други јазли на дадена врска, за утврдување адреса на Link Layer (TCP/IP) нивото за други јазли, двојно зголемување на пронаоѓање на адреси, наоѓање на достапни насочувачи и Domain Name System (DNS) опслужувачи, откривање на адресни претставки, и одржување на достапните информации за патеките до други активни соседни јазли (RFC 4861).[1]

Дадениот протокол дефинира пет различни ICMPv6 типови на пакети за извршување на функции за IPv6 слични на Address Resolution Protocol (ARP) и Internet Control Message Protocol (ICMP) Насочувачско пронаоѓање и насочувачско пренасочување протоколите за IPv4. Вооедно содржи многу подобрувања за разлика од копиите на IPv4 (RFC 4861, section 3.1). На пример вклучува Neighbor Unreachability Detection (NUD), со тоа ја подобрува робусноста на испорака на пакети, во присутност на грешни врски, отказ на насочувачи или променливи јазли.

Како и самиот IPv6 протокол, Neighbor Discovery е генерално подобро прилагоден на модерните мрежи за разлика од постарите протоколи. Некои поважни специфични напредоци направени кај Neighbor Discovery протоколот во споредба со работите направени во IPv4 се следниве: Формализирање на Router Discovery, формализирање на адресната резолуција, можноста за изведување на функциите безбедно, автоматска конфигурација, динамичка селекција на насочувач, мултикаст заснована адресна резолуција како и подобро пренасочување.

Технички детали

[уреди | уреди извор]

Протоколот за откривање на соседите дефинира механизам за овозможување на следниве функционалности:

  • Пронаоѓање на насочувачот: домаќиините може да ги лоцираат насочувачите сместени на прикачени врски.
  • Откривање на претставка: домаќините може да ги откријат адресните претставки сто се поврзани за прикачени врски.
  • Откривање на параметри: домаќините може да најдат параметри на врската(пример Maximum transmission unit).
  • Адресна автоконфигурација: конфигурација на адреси од мрежните интерфејси.
  • Адресна резолуција: мапирање помеѓу IP-адреса и податочно ниво.
  • Одредување на следен хоп: домаќинот може да го најде следниот хоп насочувачи за дестионацијата.
  • Детекција на недостапност на соседот(NUD): одредува дека соседот не е веќе достапен на врската.
  • Детекција на дупликат адреси (DAD): јазлите може да проверат дали адресата е веќе користена.
  • Пренасочување:насочувачот може да извести јазол за подобри прв-хоп насочувачи.
  • Рекурзивен DNS опслужувач (RDNSS) доделен ппреку насочувачка објава (RA) опција.[2]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ RFC 4861, Neighbor Discovery for IP version 6 (IPv6), T. Narten et al. (септември 2007)
  2. ↑ RFC 6106, IPv6 Router Advertisement Options for DNS Configuration, J. Jeong (Ed.), S. Park, L. Beloeil, S. Madanapalli (November 2010)

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Протокол_за_откривање_на_соседи&oldid=4789820“