Православна психотерапија

Од Википедија — слободната енциклопедија

Православна психотерапија се однесува на „процесот на духовен раст и развој“ како што се користи во Источната православна црква.

Терминот не е ограничен на традиционалната психотерапија што се користи за лекување на психолошки проблеми, туку тој повеќе се однесува на сите луѓе справувајќи се со нивните суштински егзистенцијални прашања.

Според православното предание, по Адамовиот пад човекот се разболел; неговиот „нус“ бил помрачен и ја изгубил заедницата со Бога. Смртта влегла во битието на личноста и предизвикала многу антрополошки, социјални, дури и еколошки проблеми[1].

Наводи[уреди | уреди извор]