Маринара (сос)
Маринара е сос од домати обично направен со домати, лук, билки и кромид. [1][2] Варијациите вклучуваат капари, маслинки, зачини и малку вино.[3][4] Широко користен во италијанско-американската кујна, познат е како ала маринара во Италија, каде што обично се прави со домати, босилек и оригано, но понекогаш и маслинки, капари и солени аншоа. Се користи за шпагети и фиде, но и со месо или риба.
Поимите не треба да се мешаат со шпагети маринара, популарно јадење во Австралија, Нов Зеланд, Шпанија и Јужна Африка, во кое сос од домати се меша со свежа морска храна. Во Италија, сосот за тестенини, вклучувајќи морска храна, почесто се нарекува ала пескатора.
Потекло
[уреди | уреди извор]Постојат неколку народни теории за потеклото на овој сос. Една верзија вели дека готвачите на неаполските бродови кои се враќале од Америка го измислиле сосот маринар во средината на 16 век откако Шпанците го вовеле доматот во Европа. Друга теорија вели дека ова бил сос подготвен од сопругите на неаполските морнари по нивното враќање од морето.
Историски, сепак, првиот италијански готвач кој вклучува сос од домати, Lo Scalco alla Moderna, бил напишан од италијанскиот готвач Антонио Латини и бил објавен во два тома во 1692 и 1694 година. Латини служел како управител на Прв министер на шпанскиот вицекрал од Неапол. Овој ран сос од домати повеќе личеше на модерна салса од домати.
Сос сличен на италијанско-американскиот сос од маринара е познат во некои области на Централна Италија како суго финто, буквално „лажен сос“.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Definition of marinara sauce on the Oxford Dictionary website“. Архивирано од изворникот на 14 December 2013. Посетено на 2013-12-10.
- ↑ „Definition of marinara sauce on the Your Dictionary website“. Yourdictionary.com. 2013-04-17. Посетено на 2013-05-03.
- ↑ De Laurentiis, Giada. „Marinara Sauce“. foodnetwork.com. Архивирано од изворникот 2017-05-31. Посетено на 2013-05-03.
- ↑ Batali, Mario (2007-10-05). „Mario Unclogged: Marinara Sauce Recipe“. Serious Eats. Архивирано од изворникот 2007-10-11. Посетено на 2013-05-03.