Кутинит
Кутинитот е липтинит мацерал формиран од кутикулите на копнените растенија и често се наоѓа во наоѓалишта на јаглен. Тој е класифициран како кероген од тип II. [1] [2]
На сликите е прикажан е шематски пресек на лист. Средниот дел се нарекува „мезофил“. Се состои од колонообразен и сунѓерест паренхим. Од двете страни, лисното ткиво е покриено со кожа која се состои од клеточен слој (епидермис). Но, ткаенината не би била доволно силна за механичко и физичко дејство и би изгубила многу вода при испарувањето, доколку одозгора не била заштитена со многу силен слој, а тоа е кутикулата. Во споредба со слоевите на целулозните клетки, кутинит издржува 8-10 пати повеќе оптоварување пред уништување; отпорноста на кутинот на хемиски реакции е поголема од онаа на суберинот; покрај тоа, тој е отпорен на топлина. Бактериите и ниските габи не се хранат со кутин и суберин. Кутикулата е одвоена од клеточните мембрани на епидермисот. Проѕирен е како стакло. Кожата на кутинот, која сама по себе нема клеточна структура, но толку цврсто се прилепува однадвор до клетките на епидермисот што нејзиниот структурен модел е втиснат на неа. Кутикулата на горната површина на листот е обично подебела отколку на долната површина. Истиот феномен е забележан и во фосилната кутикула. Кутинизираните слоеви кои се состојат од клетки со мембрани често се наоѓаат под кутикулата. Тие се формираат од кутин сместен помеѓу целулоза и други јаглехидрати кои ги сочинуваат клеточните мембрани. Таквите средни слоеви се нарекуваат "кутикуларни слоеви".
Хемиски состав и својства[уреди | уреди извор]
Главната супстанција во кутинит е кутинот, кој е тесно поврзан со суберин. Двете супстанции се сложени глицеролни естери на масни киселини. Суберин содржи фелонска киселина, а се верува дека кутинот се карактеризира со негово отсуство. Хемискиот состав на кутинот е речиси сличен на оној на споринот. Неговата карактеристика е високата содржина на водород, која ќе надмине 50% до скок во коалификацијата. Приносот на испарливи материи е приближно 80% (Vdaf), содржината на јаглерод е 70,6-76,4%, водородот - 7,6-11,8%, а кислородот - 11,8-21,7%. Растворливоста на кутинитот во мешавина од бензен и алкохол е многу мала или нула. Мала количина на восок може да се извлече од кутинит користејќи хлороформ и алкохол. Фосилните кутикули и кутинизираните клеточни ѕидови реагираат на церотинската киселина на ист начин како и модерната кутикула. Ова докажува дека супстанцијата е многу добро зачувана кај мекиот лигнит, тврдиот лигнит и нискометаморфниот јаглен, што е потврдено и со микроскопски студии. Кутинот и хитинозните супстанции практично можат да се чуваат неограничено време. Во поединечните слоеви на кожата, некои хемиски реакции се одвиваат на ист начин како и во современиот кутин. На пример, концентриран калиум хидроксид ја обојува кутикулата во интензивна жолта боја. Под влијание на концентрирана сулфурна киселина, бојата на кутинот се менува во црвено-кафеава. Други бои, како што се судан III, сафранин, еритрозин, цијанин, го предизвикуваат истиот ефект кога делуваат на фосилна кутикула како на модерната. Ова сугерира дека хемиските својства на кутинот во јагленот со низок степен на метаморфизам практично остануваат како што биле за време на животот на примарните растенија.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ "Unicorns in the Garden of Good and Evil: Part 2 - Coal" by E R Crain, Can Soc Petrol Geol Reservoir, Dec 2010, Vol 37, issue 11, pages 21-26
- ↑ „Coal Macerals Tutorial“. Архивирано од изворникот на 2011-07-20. Посетено на 2011-04-01.
Кутинит е јаглен мацерал од липтинит групата на мацерали добиени од восочна надворешна обвивка на лисја, корени и стебла. Кутинит е богат со водород и флуоресира под УВ светлина.